ဘ၀...

ဘ၀ဟာ ….
ပြင့္ခ်ပ္၀ိုင္းငယ္ ရနံ႔ႀကြယ္တဲ့
ပန္းႏြယ္မ်ိဳးသာဆို…
ဖူးတံညွာကေန ခူးေျခြလို႔
ဆူးေတြလည္း ငါကိုယ္တုိင္ရွင္း….
နင့္လက္တြင္း အပ္ႏွင္းလိုက္ခ်င္တယ္…
နမ္းလိုနမ္း ေျခခ်င္ေျခ
နင့္ေစရာေပါ့…

ဘ၀ဟာ
တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္လက္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့
ေက်ာက္မ်က္တစ္ပါးသာဆို…
အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာခြဲ….
ငါ့ အသည္းပင္ျဖစ္ေနပါေစ…
ေရႊေျခနင္းမွာျမွဳပ္ႏွံ… နင့္ဂုဏ္မာန္ ၀င့္ထည္ေစဖို႔
အၿပံဳးသက္သက္နဲ႔ အရံႈးအျမတ္မတြက္ပဲ
နင့္ေျခအစံုမွာ
ငါအကုန္ ဆင္ျမန္းေပးမယ္…

ခုေတာ့….. ခုေတာ့ကြယ္…
ဘ၀ဟာ….
မာယာေတြနဲ႔ စီျခယ္….
သူလီဆယ္လိုက္တုိင္း…
တ၀ုန္း၀ုန္း တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔…
လိႈ္င္းႀကီးေလထန္…
မုန္တိုင္းေတြျဖစ္ေစျပန္တယ္…

မာယာတသိန္း အပလိန္းအနႏၱနဲ႔
လွခ်င္တုိင္းလွတဲ့ပန္း
မွန္းဆခက္သေလ… ရတက္ေပြေစမယ့္
အခက္ေ၀ … ဒီေရႊရည္စိမ္ပန္းကို...
နင္ နမ္းဖို႔…..
ငါ မေပးရက္ခဲ့ဘူးေလ…

ငါ့ရင္ငါခြဲလို႔ တဖြဲဖြဲက်တဲ့မ်က္ရည္…
သက္ေသအမွန္ ဧကန္ျဖစ္ေစေသာ္
နင့္ေျခေတာ္အစံုကို ေကာ္ေရာ္ဦးခိုက္
၀န္း၀ိုက္ စီးဆင္းပါေစသား……