နင့္မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မညိဳေစဖို႕
ငါ့မာနေတြ …
ပက္ပက္စက္စက္ ၿဖိဳခ်ေပးထားလ်က္နဲ႕…
`ေသြးေအးတယ္…´
နင္မို႔ အဲ့လိုေျပာထြက္တယ္…
ရူးေလာက္ေအာင္ခ်စ္တယ္ဆိုတာလဲ သိရဲ႕…
ဘာေၾကာင့္ ….ငါဒူးေထာက္တာကိုမွ
နင္ထပ္ျမင္ခ်င္ေနရတာလဲ…
ငါက နင့္အတြက္ ဆူးေညွာက္ေလလား….
နင့္အတၱ အဖိတ္အစင္ေတြေတာက္ပဖို႔ဆို
ဘ၀တစ္ခုလံုး ေမွာက္ခ်
ေနာက္က်က်ေနရာနားကေန
ဓါးထက္ထက္နဲ႔ ႏွလုံးသားကိုခြဲ
အၿပံဳးမ်ားအငွားတပ္
အနားသတ္ေပးခဲ့တာပဲေလ…
ငါ့လမင္းက နင့္ကိုမွ ပထမဆံုး သာခဲ့ဖူးတာ..
ခုေတာ့….
မီးစာမကုန္ ဆီလည္းလံု(ေလာက္)လ်က္နဲ႕…
နင္ေလဟုန္သံုး… ၀ုန္းကနဲ…
ၿငိမ္းလိုက္တာ….
ခုထိကို…
ေမွာင္ပိန္းေနတုန္းပဲဟာ…
ျမင္ေပးပါ...
Posted by
စိမ္း...
25.4.09
Labels: ကဗ်ာ
5 comments:
ကဗ်ာေရးတဲ့သူေတြက တစ္ဖက္သတ္ခံစားခ်က္ေတြ မ်ားသလားပဲေနာ္ .... :D
ခံစားခ်က္သက္သက္ သြန္ခ်ရတာ . . . ေမာလွတယ္
ဟား.... ေရလည္ကုိလန္းတာ.... ေအာက္ဆုံးစာသားက အထိဆုံးပဲ.. ရွယ္မွရွယ္. ထူးထူးရွယ္ဗ်ာ..။
မင္းကလည္း မင္းပါပဲ.. ငါကလည္း ငါ..:P
ဟီးးးးေျပာျပီးသြားၾကျပီ။.။။။ စိမ္းေရ တဖက္သတ္က မေမာဘူးလား။ နာေတာ့ ေမာတယ္။
Post a Comment