ဗီးနပ္စ္..သို႔...

မုန္းမင္းမာန္ပ်ိဳး ဘယ္အၿငိဳးစနက္ေၾကာင့္
လွည့္စားရက္သလဲ…
ဗီးနပ္စ္ရယ္.....
ငါ့ႏွလံုးသား အသစ္စက္စက္ေလးမွ
ပစ္စလတ္ခတ္ ရက္စက္တာ
နင့္ကိုယ္နင္….
အခ်စ္နတ္သမီးတဲ့လား


နင့္စည္းခ်က္ေတြ စည္းခ်က္ေတြတိုင္းမွာ
လိႈ္င္းထဲေလထဲ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းလဲၿပိဳ….
ဘ၀လည္း တစစ…
ေမွာင္…. မဲ ….လို႔ …. ညိဳ….

အို….
အသင္ နတ္သမီး….
ၾကင္နာမႈအစံုကိုျဖန္႔ကား…
ျဒပ္မဲ့ေနတဲ့လက္မ်ားနဲ႕
ကၽြႏု္ပ္အလြမ္းမ်ားအားသပ္ခ်ေပးပါေလာ့…

ေဟာဒီက….
မလိမ္မိုး မလိမၼာ အမိုက္မကို…
အားရေအာင္သာ ရိုက္ခ်လိုက္ပါ…
ရိႈက္မ၀ေအာင္ သင္းထံုေမႊးပ်႔ံ…
ရနံ႔ဆန္းတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္
ေရာ့… အင့္ …လို႔…
ေျခြေပးတတ္ခဲ့တဲ့ နင့္ျဒပ္မဲ့လက္ဖ၀ါးကို
ငါ….
ငါ….
ေဆးစြဲသလိုပါပဲလား….

အနာနဲ႔ေဆး မတည့္ေသးသေရြ႕ေတာ့….
ဘာလာေကၽြးေကၽြးခါးမွာပဲ….
အားမနာတမ္း ေျပာၾကေၾကးဆို…
တစ္ခုပဲေမးမယ္…
ငါ့ပန္းေလး ... ဘယ္ေတာ့ျပန္ေပးမလဲ…????