ခ်စ္ခ်ဳိခါး

ပိုးေဟသီ……. သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႕က ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အိမ္နီးနားခ်င္း သူငယ္ခ်င္း… သူတို႔အိမ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္က တစ္လမ္းတည္းဗ်.. လမ္းဟိုဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္… အဲ အခ်ိန္ျပည့္ဗ်ာ သူန႔ဲကၽြန္ေတာ္က တတြဲတြဲ… သူ႔အစ္မမိုးေမသီနဲ႔သူနဲ႔က ငါးႏွစ္ေလာက္ကြာတယ္ဆိုေတာ့ သိပ္အတြဲမညီဘူး… ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ပဲ ကစားေဖာ္ ေက်ာင္းသြားေဖာ္ေပါ့… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တစ္ဦးတည္းေသာသား… အေဖာ္မက္တယ္ေလ… အိမ္နီးနားခ်င္း ရြယ္တူဆိုလို႔ သူပဲရွိတာ… ငယ္ငယ္ကဆို ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေတြ႔ခ်င္ရင္ အိမ္မွာလာမရွာနဲ႔… သူ႔အိမ္သာတန္းလာခဲ့ အခ်ိန္မေရြးပဲ… သူ႔အိမ္က ၿခံနဲ႔၀င္းနဲ႔… အရိပ္ေကာင္းတဲ့ သစ္ပင္ေတြလည္းရွိတယ္… ေနာက္ တလင္းကြင္းညီညီေလးလည္းရွိတယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကစားကြင္းျဖစ္ရတာ မဆန္းဘူးေပါ့ဗ်ာ… ေနာက္ၿပီး လူႀကီးေတြမ်က္စိေအာက္မွာလည္းျဖစ္တယ္ေလ… သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ပတ္သတ္မႈကလည္း ထံုးစံအတုိင္းပဲဗ်ာ… ခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း သိမွာပါ… ဘာမွမထူးဆန္းဘူး… ငယ္ငယ္တည္းက သူငယ္ခ်င္း … လူႀကီးေတြလည္းသေဘာတူတယ္… အခ်ိန္တန္ရင္ေပးစားမွာ… ဒါပဲ… ဒါကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ငယ္ငယ္ေလး အဲ ငယ္ငယ္ေလးဆိုတာ လူပ်ိဳေဖာ္ အပ်ိဳေဖာ္၀င္ကတည္းက လူႀကီးေတြ ထုတ္မေျပာေသာ္လည္း ကိုယ့္ဘာသာသိေနတာေပါ့ဗ်ာ… အဲ့ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ သူက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လို႔ပဲ အလိုလိုသိေနေရာ… သူလည္းအဲ့လိုပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ေလ… ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက သူဘာအေရာင္ႀကိဳက္တယ္ ဘာအစားအစာႀကိဳက္တယ္ သူ႔အက်င့္ေတြ အကုန္ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ဗ်… သူလည္းကၽြန္ေတာ့္အႀကိဳက္သိတယ္… ဒါေပါ့ တစ္ခ်ိန္လံုး အတူတူရွိေနတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိတာ ဆန္းမွမဆန္းတာ… ဆယ္တန္းတုန္းကလည္း က်ဴရွင္တူတူ… ေအာင္ေတာ့လည္း အတူတူ… တစ္ေယာက္မွ ဂုဏ္ထူးမပါဘူး… ရိုးရိုးေအာင္… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၠသုိလ္ေရာက္ေတာ့ ေမဂ်ာကြဲသြားတယ္… သူက သခ်ၤာ.. ကၽြန္ေတာ္က ဘူမိေဗဒ… အဲ့ေတာ့ အရင္ကလို တစ္ခ်ိန္လံုးတပူးတြဲတြဲမဟုတ္ေပမယ့္… ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ ျပန္ခ်ိန္နဲ႔ အတန္းအားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတူတူရွိေနတာ အခု တတိယႏွစ္ေရာက္တဲ့အထိပဲဆိုပါေတာ့.…

သူ႔အတန္းဘက္ကို ကၽြန္ေတာ္ထြက္လာေတာ့ လမ္းမွာ ဆီးသီးေရာင္းတဲ့လွည္းေတြ႕တာနဲ႔ သူႀကိဳက္တတ္တာကို သတိရၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ငံျပာရည္နဲ႔ ငရုတ္သီးမႈန္နဲ႔နယ္ထားတဲ့ ဆီးသီး အစိတ္ဖိုး၀ယ္လာခဲ့တယ္… သူ႔အတန္းေရာက္ေတာ့ သူ႔တို႔အတန္းဆင္းတာနဲ႔ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ႀကံဳေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ၀မ္းသာပါေစဆိုၿပီး အေျပးတပိုင္းနဲ႔ ဆီးသီးထုတ္ကိုထိုးေပးတာေပါ့…

``ပိုး… ေရာ့… ဆီးသီးငံျပာရည္… ´´

ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားသလို သူ၀မ္းသာမသြားဘူးဗ်... တအံ့တၾသနဲ႔ မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြကလည္း ပ်က္လို႔ … ေနာက္ သူ႔ေဘးက ငနဲကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္တယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း သူၾကည့္တဲ့ဘက္လိုက္ၾကည့္ေတာ့ ငနဲက ေအာင္မာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီးသီးထုတ္ကို ရြံစရာတစ္ခုလို ႏွာေခါင္းရံႈ႕တယ္… ငတိမကလည္း…

``ဟမ္… ငါမႀကိဳက္ပါဘူး ငံျပာရည္ … ဘယ္တုန္းကစားလုိ႔လဲ…´´

ေဟာဗ်ာ မိန္းမေတြမ်ား အေျပာင္းအလဲျမန္တယ္ဆိုတာ အရင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္စာထဲသာ ဖတ္ဖူးတာ အခုမွ ကိုယ္ေတြ႔ဗ်ာ… အရင္တုန္းကေတာ့ သူပဲ ႀကိဳက္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဆိုၿပီး ဆီးသီးကုန္ရင္ေတာင္ ကၽြတ္ကၽြတ္အိပ္ထဲက ငံျပရည္ေတြ လက္နဲ႔ထိုးထိုးၿပီး တျပြတ္ျပြတ္စုတ္ေနတာ… အခုမွ မယ္မင္းႀကီးမက အခ်ိဳးေတြဘာေတြေျပာင္းလို႔ … သူေျပာင္းတာကလည္း ခ်က္ခ်င္းႀကီး… ေတာ္ေတာ္ေလး ေအာင့္သီးေအာင့္သက္ႏိုင္သြားတယ္… ဟုတ္တယ္ေလ ကိုယ္က ေစတနာနဲ႔အလိုက္တသိ သူစားပါေစေတာ့ ဆိုၿပီး၀ယ္လာတာကို ဒင္းက မတူသလို မတန္သလို ကိုယ္ကပဲ သူ႔ကိုေၾကာင္ခ်င္လို႔၀င္ေရာသလို … စိတ္ရွိလက္ရွိသာဆို ငတိမေခါင္းကို ေဒါက္ ခနဲေနေအာင္ ေခါက္ခ်င္တာ … အဟုတ္… လူၾကားထဲမွာမို႔လို႔ေပါ့ဗ်ာ… ခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္ေနရာမွာဆို ဒီလိုပဲျဖစ္မွာပဲ… ေလာင္းရဲတယ္ဗ်ာ… သူ႔ေဘးက ငနဲကလည္း ေက်နပ္သလို အၿပံဳးႀကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေအာင္ႏုိင္သူလို ၿပံဳးျပေနလိုက္တာမ်ား… သြားေတြကၽြတ္ထြက္သြားေအာင္ ထိုးပစ္လုိက္ခ်င္တာ…
ကၽြန္ေတာ္လည္းခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ရွိတာနဲ႔

``ေၾသာ္ ၿပီးတာပဲေလ… ညေန ငါ ေအာင္ကိုနဲ႔သြားစရာရွိေသးလို႔ နင့္ဘာသာျပန္လိုက္ေတာ့ အေမၾကည္ ေမးရင္ ေသခ်ာေျပာျပလိုက္ေနာ္… ညမွ လာခဲ့မယ္လို႔ သိလား… ´´

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ထြက္ခဲ့တယ္…ပိုး ေခါင္းညိမ့္ျပတယ္ထင္တာပဲ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး… သူ႔မ်က္ႏွာက ေၾကာင္အိမ္ကထဲ ငါးဖယ္ေၾကာ္ခိုးစားတာ လူမိတဲ့ ကေလးလိုပဲ… တစ္ခုခုေျဖရွင္းဖို႔ႀကိဳးစားေနပံုေပၚတယ္… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဂရုမစိုက္အားေတာ့ဘူး ဟုတ္တယ္ေလ သူ႔လုပ္ေပါက္က ဟုတ္မွမဟုတ္တာ…

ဒီေကာင္ ဘယ္ကေကာင္ပါလိမ့္… အရင္က ပိုးနားမွာ တစ္ခါမွမေတြ႔ဖူးပါဘူး…. ေက်ာင္း၀င္းတစ္ခုလံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အတူတူတြဲသြားတြဲလာ လုပ္ေနတာ ဒီေကာင္မသိဘူးလား… ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ဒီေကာင္ပိုးနားမွ ၀ဲေနတာကို မသိတာလား… ဒါ့ထက္ ငနဲရုပ္က မဆိုးဘူးလု႔ိေျပာလုိ႔ရတယ္…. ကၽြန္ေတာ္ ေယာက်္ားအခ်င္းခ်င္း သိပ္မၾကည့္တတ္ေပမယ့္ ဒီေကာင္က အသားလတ္လတ္ဗ်ာ… ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းရည္ရည္မြန္မြန္… ၀တ္တတ္စားတတ္… ဒါနဲ႔ပဲ ဟို ငတိမ ပိုးေဟသီက ျဖစ္ပ်က္ေနပံုမ်ား… ကၽြန္ေတာ္ေတြးရင္းေတာ္ေတာ္အသည္းယားလာတယ္… ေဒါသလည္းထြက္လာတယ္.. တစိမ့္စိမ့္ေတြးေလ ေဒါသကထြက္လာေလပဲ… ပိုးေဟသီဆိုတာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္စကားတစ္ခြန္းကို ဘယ္တုန္းကမွ ျပန္လွန္ရဲခဲ့တာမဟုတ္ဘူး… ဟုတ္တယ္… သူ႔မိဘေတြကအစ ကၽြန္ေတာ့္ကို အာဏာကုန္လႊဲအပ္ထားတာ… သူ႔အိမ္စည္းရိုးေက်ာ္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႔အုပ္ထိန္းသူပဲ… ဒါကို တစ္ေလာကလံုးသိတယ္… ပိုးေဟသီကိုယ္တိုင္လည္းသိတယ္… ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပိုးကို သူအပ်ိဳေဖာ္၀င္ၿပီဆိုကတည္းက ရြယ္တူမိန္းကေလးေတြနဲ႔ တြဲတာလာတာကအစ ေနရာတကာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ… ကလက္တက္တက္ ခပ္ကဲကဲေတြဆိုရင္ သူ႔ကိုေပးမေပါင္းဘူး… အထီးေတြဆို ပိုဆိုး… ေယာင္လုိ႔ မ်က္လံုးေတာင္ မကစားနဲ႔… ကၽြန္ေတာ့္လက္သီးမိုး ဒီေကာင္ေတြမ်က္ႏွာေပၚရြာၿပီးသားပဲ… အဲ့ဒီကိစၥနဲ႔ ရံုးခန္းေရာက္ေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့ဘူး… ဒီေကာင္ေတြ ဒီေလာက္မိန္းကေလးေတြအမ်ားႀကီး ဘာလို႔ မိပိုးကိုပဲ လာလာ၀ဲေနမွန္း စဥ္းကို မစဥ္းစားတတ္ဘူး…

ပိုး မိဘေတြကလည္း သားသမီးကို ငယ္ငယ္တည္းက မိဘစကားနားေထာင္တတ္ေအာင္… ရိုေသတတ္ေအာင္… ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိေနတတ္ေအာင္ ေသခ်ာသင္ထားေပးတာဗ်.. အဲ့ဒါတစ္ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေမၾကည့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးစားတယ္ဗ်… (အေမၾကည္ဆိုတာ ပိုးတို႔ေမေမေလ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း သားအရင္းလုိခ်စ္တယ္… ခ်စ္တာမွ သူ႔သမီး အပိုင္သာေပးထားတာ ၾကည့္ေပေတာ့… ) ပိုးတို႔ေဖေဖကေတာ့ စီးပြားေရးကိုပဲ အာရံုစိုက္ထားတယ္… သမီးႏွစ္ေယာက္ကိစၥေတြကိုေတာ့ ပိုးတုိ႔ေမေမကပဲ စီမံရတာေပါ့… မိဘစကားဆိုတာ ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္ရတယ္ဆိုတဲ့အသိဟာ ပိုးေဟသီတုိ႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ အေသြးထဲ အသားထဲမွာ သံမိႈနဲ႔ႏွက္ထားသလိုစြဲေနၿပီးသား… ပိုးေမေမက ငယ္ငယ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာနားေထာင္ဖို႔… အျမဲမွာထားတာဆိုေတာ့ ပိုးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေသဆိုေသ ရွင္ဆိုရွင္ပဲ… ပိုးက ငယ္ငယ္ကတည္းကေရခဲေခ်ာင္းဆို ေသေလာက္ေအာင္ႀကိဳက္တာဗ်ာ… ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္က မစားနဲ႔ဆို သူမစားရဘူးပဲ… စားၾကည့္ပါလား ကၽြန္ေတာ္က ျပန္တိုင္တာေပါ့….သူကေခ်ာင္းဆိုးလြယ္တယ္ဗ် အေအးစာ နည္းနည္းစားတာနဲ႔ ေခ်ာင္းတန္းဆိုးေတာ့တာပဲ.. ေနာက္ၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ သူေခ်ာင္းဆိုးရင္ အၾကာႀကီးရယ္ ႏွစ္ပါတ္သံုးပါတ္ေလာက္ၾကာတတ္တယ္... ကၽြန္ေတာ္တိုင္ရင္ သူ႔အေမနဲ႔… သူ႔အမက သူ႔ကိုဆူေရာ … သူ႔အေမန႔ဲတင္ ကိစၥကၿပီးရင္ေတာ္ရဲ႕ မေတာ္လို႔မ်ား… သူ႔အေဖသိသြားၾကည့္… ပြဲကျပတ္ကေရာပဲ… တစ္ပါတ္စာ မုန္႔ဖိုးသြားေလေရာ့ပဲ.. အဲ့ဒါေၾကာင့္ ပိုးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ေၾကာက္ရပါတယ္… တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္သနားလို႔ ခြင့္ျပဳမွ သူေရခဲေခ်ာင္းစားရတာ… အဲ့ဒီအခါမ်ိဳးဆို သူေပ်ာ္ေနတာမ်ား… ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ျပခ်င္တယ္… ပါးစပ္ကို မေစ့ေတာ့ဘူး သြားႀကီးကိုၿဖီးလို႔… ေရခဲေခ်ာင္းႀကီးလိုက္လိုက္… ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုတုိင္း ဇက္ကေလးပုပုၿပီး သြားၿဖဲျပေနတာ… ခုေခတ္ ကိုးရီးယားမင္းသမီးေတြအတိုင္းပဲ… သူ႔မ်က္လံုးေတြထဲက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေက်းဇူးတင္တဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရတယ္… ကၽြန္ေတာ္ရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းေအာင့္ထားရတယ္…

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္ကိုနဲ႔လည္းခ်ိန္းမထားသလို ဘယ္မွလည္းသြားစရာမရွိဘူး… ပိုးကို သက္သက္ပညာျပခ်င္လုိ႔ တစ္ေယာက္တညး္ အိမ္ျပန္ခိုင္းလုိက္တာ… ကၽြန္ေတာ္မပါပဲ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္ျပန္ရတဲ့ဒုကၡကိုပိုးသိေစခ်င္လို႔… သိတဲ့အတုိင္းပဲေလ… ပိုးက အစစအရာရာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမွီခိုေနရတဲ့လူ… ကၽြန္ေတာ့္ကိုသူအားကိုးတယ္ တြယ္တာတယ္… ကၽြန္ေတာ္မပါပဲ သူမိန္းကေလး အိမ္သာကလြဲရင္ ဘယ္မွသြားရဲလာရဲတာမဟုတ္ဘူး… အခု ဘတ္စ္ကားက်ပ္တဲ့ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ ဒင္းကိုမွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ တစ္ေယာက္တည္းျပန္ခိုင္းလိ္ုက္တာ… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲသြားတယ္… ကၽြန္ေတာ္ပိုးဘတ္စ္ကားစီးမယ့္ မွတ္တုိင္ကို ျမင္ရတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေန ငတိမအေျခအေနကို ထုိင္ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ… ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆိုေတာ့ မွတ္တုိင္မွာ လူေတြကလည္း အုံလုိ႔ေပါ့…

ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ပိုးကို မွတ္တိုင္ဆီေလွ်ာက္လာတာေတြ႕တယ္… ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုမ်ားေတြ႕မလား ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ႔ သူရွာေသးတယ္… ကၽြန္ေတာ္သူမျမင္ႏိုင္တဲ့ ဆုိင္ေထာင့္ဘက္ အေမွာင္က်တဲ့ေနရာနားမွာ ထိုင္ေနတာမို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသူမျမင္ဘူး… ခပ္ေ၀းေ၀းဆိုေပမယ့္ ပိုး မ်က္ႏွာသိသိသာသာႀကီးငယ္ေနတာကိုကၽြန္ေတာ္သိတယ္… ကၽြန္ေတာ္ရယ္ခ်င္သြားတယ္… မွတ္ထား.. ငါ့ကို အာခံခ်င္ဦး ပိုးေဟသီ… ဒါအကင္းပဲ ရွိေသးတယ္… ဒီအေၾကာင္းမ်ား အေမၾကည့္ကိုျပန္တိုင္လုိက္ရင္ တစ္လစာေလာက္ မုန္႔ဖိုးငတ္သြားမယ္ ဘာမွတ္ေနလဲ… ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ သေဘာက်ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိေသးတယ္… ရုတ္တရက္ဗ်ာ… မွတ္တိုင္နားမွာ ကားတစ္စီးအရွိန္ေလွ်ာ့ၿပီးျဖတ္ေမာင္းသြားတာ ေတြ႕တယ္… ေနာက္ေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ကားကိုရပ္ၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ဆင္းၿပီး မွတ္တိုင္ဘက္ေလွ်ာက္လာတာေတြ႕တယ္… ကိုယ့္ဆရာတို႔သိၿပီးသားပါ ေျပာစရာလိုမယ္မထင္ပါဘူး… ေန႔လည္က ပိုးေဘးနားမွာေတြ႕တဲ့ ငနဲပါပဲ… ကားက စူပါစလြန္းအျဖဴေလးပါပဲ… ေ၀းေနေတာ့ နံပါတ္မျမင္ရဘူး… ဒီေကာင္ပိုးနားကိုေလွ်ာက္လာတာေတြ႕တယ္… ပိုးနဲ႔သူနဲ႔ဘာေတြေျပာလဲဆိုတာလဲ မၾကားရလဲ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္… ခင္ဗ်ားတုိ႕လည္းသိမွာပါ… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပိုးသူ႔ကားနဲ႔လိုက္မသြားဘူးဆိုတာယံုတယ္… ေလာင္းရဲတယ္ဗ်ာ… တကယ္လည္း ပိုးလုိက္မသြားပါဘူး… အဲဒီ့ငနဲ မွတ္တိုင္မွာ ကားမလာမခ်င္းရပ္ေစာင့္ေနတာဗ်ာ… လူေတြကလည္း ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္နဲ႔… ဟုတ္တယ္ေလ သူသူကိုယ္ကိုယ္ ေက်ာင္းသားသဘာ၀ ဒါမ်ဳိးေတာ့ စိတ္၀င္စားတာေပါ့ဗ်… ဘာလဲဟ ကားနဲ႔ေခၚတယ္ မလိုက္ဘူး… သြားလည္းမသြားဘူး ရပ္ေစာင့္ေနတယ္… စိတ္ေကာက္ေနတာလား… ဘာေတြလဲ ဘာေတြလဲ ေပါ့… ေနာက္ ခဏေနေတာ့ ပိုးစီးမယ့္ ဘတ္စ္ကားလာတယ္… ကၽြန္ေတာ္ ေျပးလိုက္သြားမလုိ႔ လက္ဖက္ရည္ဖိုးရွင္းေနတုန္း ငနဲက ပိုးနဲ႔တူတူ ဘတ္စ္ကားေပၚတက္သြားတာ ေတြ႕လိုက္တယ္…. ကၽြန္ေတာ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲမွာလည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္လုိ႔မရေတာ့ဘူး… စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ပလက္ေဖာင္းအတုိင္းေလွ်ာက္သြားေနမိေတာ့တယ္…ေခါင္းထဲမွာလည္း အေတြးေတြကလည္း စံုလို႔ ….

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းတစ္ခုကို အလုခံလိုက္ရသလိုပဲ ... ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ``ပိုး´´ဆိုတာကေလ ဘိုင္နိမ္းနဲ႕တပ္ေပးလိုက္တဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ဗ်... ပိုးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္တာ... ပိုး... ပိုး အခုခ်ိန္ဆို လူေတြက်ပ္တဲ့ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ဟိုငတိနဲ႕... လူေတြက်ပ္လုိ႔မ်ား ပိုးနဲ႔သူ အသားခ်င္းကပ္ေနမလား... ပိုးကိုသူက ကာေပးသလိုနဲ႔ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ၾကား ရပ္ေစမွာလား ကၽြန္ေတာ္ေတြးရင္း ရင္ေတြပူလာတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းေတြမီးေတာက္လာတယ္... ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ကုတင္ေပၚပစ္လွဲလိုက္တယ္... ေရလည္း ခ်ိဳးခ်င္စိတ္မရွိဘူး... ေမေမက ထမင္းစားဖို႔လာေခၚတဲ့အထိ အိပ္ရာထဲမွာလဲေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ ေနမေကာင္းဘူးလို႔ေတာင္ ထင္ေနေသးတယ္... ဘာမွမျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေမေမေက်နပ္ေအာင္ ထမင္းဆင္းစားတယ္ ေနာက္ၿပီး အခန္းထဲျပန္၀င္ၿပီး အိပ္ယာေပၚျပန္လွဲေနလိုက္တယ္... ပိုး တုိ႔အိမ္သြားရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေပမယ့္ မသြားရဲသလိုလုိ ပိုးကို မၾကည့္ရဲသလိုလို ဘယ္လိုႀကီးမွန္းကိုမသိဘူး... တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္ဘာမွလည္း အမွားမလုပ္ခဲ့ပဲနဲ႔ကို ပိုးကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ ၀န္ေလးေနမိတယ္... အင္း သူ႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ဖို႔၀တၱရားေတာ့ ပ်က္ကြက္မိတာေပါ့ေလ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲျဖစ္မွာပါ ... ကိုယ့္ကိုကိုယ္လိပ္ျပာမလံုသလိုျဖစ္ေနတာ... ဒါေပမယ့္ အေမၾကည့္ကို ညေနလာခဲ့မယ္လုိ႕ ပိုးနဲ႔ စကားပါးလိုက္ၿပီးသားလညး္ျဖစ္ေနျပန္ ... ဒီေန႔သူ႔သမီးကိုလည္း အိမ္ျပန္ပို႔ဖို႔၀တၱရားကလည္း ပ်က္ထားတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္တုိင္သြားရွင္းျပမွ ျဖစ္မွာမို႔လို႕ အိပ္ယာထဲကေနလူးလဲထၿပီး ေမေမ့ကို ပိုးတုိ႔အိမ္ဘက္သြားဦးမယ္လို႔ လွမ္းေအာ္ၿပီးထြက္ခဲ့တယ္...

ပိုးတို႔ သားအမိ ၃ ေယာက္လံုး တီဗီလာတဲ့ ကိုးရီးယားကား ထုိင္ၾကည့္ေနၾကတယ္... ကၽြန္ေတာ္လာတာေတြ႕ေတာ့ ပိုးေမေမက တစ္ခ်က္ပဲလွမ္းၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးျပတယ္ ေနာက္သူ႔ကိုးရီးယားကားပဲ သူအာရံုျပန္ေရာက္သြားတယ္... ညေနက သူ႔သမီးကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္မပို႔ခဲ့တာေတာင္ သူမသိတဲ့ပံု ... ဒါမွ မဟုတ္ ဟိုငနဲလာပို႔တာကုိပဲ ကၽြန္ေတာ္လို႔ထင္သြားသလား မသိ... ဟုတ္တယ္ဗ်. .တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္က ၿခံေပါက္၀ထိလိုက္ပို႔တယ္ေလ ပိုးက ၿခံတံခါးမႀကီးေန လူတစ္ကိုယ္၀င္စာ အေပါက္ကေလးကေန သူ႔အိမ္ထဲ သူ၀င္သြားတာ.. အိမ္ထဲကေနဆိုရင္ သစ္ပင္ရိပ္နဲ႔ဆို လိုက္ပို႔တာ ဘယ္သူဘယ္၀ါ သည္းသည္းကြဲကြဲျမင္ရတာ မဟုတ္ဘူး... ဒါေပမယ့္ အရင္က ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း လိုက္ပို႔ေနတာ ျပႆနာမရွိေပမယ့္... အခု...အို မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ပိုးကလည္း ဒီေကာင့္ကို အိမ္ထိေခၚရေလာက္ေအာင္ သတၱိမေကာင္းဘူး ဟိုေကာင္ကလည္း အဲ့ဒီေလာက္ထိ အတင့္မရဲႏိုင္ေလာက္ပါဘူး....

``ေအာင္ကိုအတင္းေခၚလို႔ လုိက္သြားရတယ္ဆို... သား...´´

ရုတ္တရက္ေမးလာတဲ့ အေမၾကည့္ အသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လန္႔သြားတယ္... ၾကည့္ ဒီေကာင္မေလး ဒီလိုဆိုေတာ့လည္းကၽြန္ေတာ့္ အျပစ္ေပါ့ေအာင္ ဖာဖာေထးေထးေျပာေပးတတ္သား.. မဆိုးဘူး...

``ဗ်ာ... ဟုတ္ ေမၾကည္... သူ႔ဘႀကီးေဆးရံုတက္တာ လူနာသတင္းေမးေလ... ´´

``ေအးေပါ့ လူမႈေရးကိုး... ပိုးပိုးေတာ့ ကားက်ပ္လို႔ ညည္းလိုက္တာ လြန္ေရာပဲ... ခါတိုင္းေတာ့ မက်ပ္တာက်ေနေရာ... သားကို တစ္ခ်ိန္လံုး အျပစ္တင္ေနတာ လိုက္မပို႔ရေကာင္းလား ဆိုၿပီး... ´´

``ဟုတ္... ဟဲ ဟဲ... ´´

ဘာလုပ္ရမွန္းလဲ မသိတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းသြားၿဖဲျပေနလိုက္တယ္ ေနာက္ေတာ့ ေမၾကည္လည္း သူ႔ကိုးရီးယားကားထဲ သူအာရံုျပန္ေရာက္သြားတယ္ သူတို႔သားအမိေတြ ၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ႀကီး... သူတို႔ကသာ ကိုးရီးယားကားကိုသဲႀကီး မဲႀကီး စိတ္၀င္စားေနတာ ကၽြန္ေတာ္မွ မႀကိဳက္ပဲ... ၀င္ၿပီးစကားျဖတ္ေျပာလဲ ႀကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူး... ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္မဆာေပမယ့္..

``မိပိုး ဘာရွိလဲ... ဗိုက္ဆာတယ္... ´´

ပိုးက ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္မွ လွမ္းမၾကည့္ပဲ...

``မီးဖိုးထဲသြားၾကည့္... ´´

ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းတင္းသြားတယ္ အနည္းဆံုးေတာ့ ဘာခ်က္တယ္ ဘာရွိတယ္ သူေျပာသင့္တာေပါ့... ခုၾကည့္ လုပ္ပံုက ... ပိုးပိုး အခ်ိဳးေတြေျပာင္းေနတယ္ေပါ့...ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ေဖးကို ထြက္လာလိုက္တယ္ ထမင္းစားပြဲေပၚက အုပ္ေဆာင္းကိုလွပ္ၾကည့္ေတာ့ ငါးပိရည္က်ိဳနဲ႔ တို႕စရာ ပန္းကန္ပဲေတြ႕တယ္.. တကယ္ဆို သူတို႔အိမ္မွာ ဒီအခ်ိန္ အကုန္လုံုးထမင္းစားၿပီးလို႔ ဟင္းေတြလည္း ေၾကာင္အိမ္ထဲ ထည့္သိမ္းထားတာ ကၽြန္ေတာ္သိတာေပါ့... တမင္တကာ ေၾကာင္အိမ္ကို ဖြင့္မၾကည့္ပဲ ထမင္းစားပြဲမွာ၀င္ထိုင္ၿပီး ပိုးကိုလွမ္းေအာ္လိုက္တယ္

``ပိုး....... ပိုးးးးးး ဘယ္မွာတုန္းဟ ဘာမွလည္း မရွိပဲနဲ႕... ´´

``အဲဲ့မွာေလဟာ နင္ကလည္း နည္းနည္းပါးပါး ရွာပါလား... ´´

``ရွာတာပဲ ဘယ္မွာလဲ ဘာမွလည္း မေတြ႕ဘူး...´´

ပိုးေမေမ အသံၾကားတယ္...

``ပိုးပိုး သြားလုပ္ေပးလိုက္ဦး... သြား ... အိမ္မွာ ဟင္းမေကာင္းဘူးထင္တယ္ ... ´´

ပိုး အလိုမက်တဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ေနာက္ေဖးေရာက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းထုိးတယ္... ေနာက္ ေၾကာင္အိမ္ကို သြားဖြင့္ၿပီး ေလသံတုိးတိုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္

`` ဒီမွာေလ မျမင္ဘူးလား နင့္မ်က္လုံုးကန္းေနလား... အလကားေန သူမ်ားကိုပဲ ခိုင္းခ်င္ေနတယ္... နင့္အခိုင္းအေစမ်ားမွတ္ေနလား ငါ့ကို...´´

``ပိုးပိုး ငါဗိုက္မဆာဘူး ရွိတဲ့ အသီးတစ္ခုခု ခြဲၿပီး ၿခံထဲယူခဲ့ ငါေစာင့္ေနမယ္...´´
ေျပာေျပာဆုိဆုိ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ၿခံထဲဆင္းခဲ့တယ္...

အေမၾကည္နဲ႔ မမိုးနဲ႔က သတိေတာင္ထားမိပံုမေပၚဘူးဗ်ာ သူတုိ႔ ကိုးရီးယားေရယာဥ္ေၾကာမွာေျမာေနတာ...
ကၽြန္ေတာ္ ၿခံထဲက ဒန္းေပၚမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္ ခဏေနေတာ့ ပိုးကို သစ္ေတာ္သီး ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ကိုင္လို႔ ကၽြန္ေတာ့ဆီေလွ်က္လာတာေတြ႕တယ္...

``ေရာ့..´´ ပိုးက သစ္ေတာ္သီးပန္းကန္ကို ကၽြန္ေတာ့္ဆီထိုးေပးရင္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ၀င္ထိုင္တယ္... ဒီေကာင္မေလး ငယ္ငယ္က ဒန္းစီးရတာ သိပ္ႀကိဳက္တာပဲ... ပန္းၿခံသြားတုိင္း ကၽြန္ေတာ္အၿမဲတမ္း ဒန္းလႊဲေပးခဲ့ရတာ မွတ္မိေသးတယ္...

``ညေနက ျပန္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား ပိုး..´´ကၽြန္ေတာ္ ပိုးမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္တယ္...

ခ်က္ခ်င္းေခါင္းငံု႔သြားတယ္... ေနာက္ေတာ့ အသံတိုးတုိးနဲ႕

``ေျပပါတယ္..´´

``တစ္ေယာက္တည္းလား...´´ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေမးလိုက္တယ္...

ပိုး မ်က္ႏွာ သိသိသာသာႀကီး ပ်က္ေနတယ္... ပုိး မလိမ္တတ္တာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္.. အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပါ့... မလိမ္ရဲတာ ဆိုရင္ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္... ပိုးမ်က္ႏွာအရိပ္အကဲကိုၾကည့္ရံုနဲ႔ သူ႔စိတ္ကိုကၽြန္ေတာ္ထြင္းေဖာက္ျမင္ႏုိင္တယ္ဆိုတာ... ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ယံုပါ့မလားမသိဘူး...
သူမကိုေခ်ာင္ပိတ္ၿပီးေမးတဲ့ ေမးခြန္းဆိုတာ ပိုးလည္းသိတယ္... ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေျဖမွန္ကိုသိၿပီးသားပါ... ဒါဟာ ပိုးရဲ႕ရိုးသားမႈကို စစ္ေဆးတဲ့ေမးခြန္းဆိုတာကို ပိုးေကာင္းေကာင္းႀကီးသိပါတယ္...

``ဟို..ဟို.. သူက.... အတင္း...´´

သူ စကားတစ္ခြန္းျဖစ္ဖို႔ အေတာ္ႀကီး ႀကိဳးစားပန္းစားေျပာယူေနရတယ္...
လေရာင္ေအာက္မွာ ပိုးနဖူးေပၚကေခၽြးစက္ကေလးေတြ အေရာင္လက္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရတယ္...

``သူက ဘယ္သူလဲ...´´

ကၽြန္ေတာ့္ေလသံ နည္းနည္းမာသြားတာ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတယ္...

``ကိုလင္းထြဋ္... စက္မႈ ဖိုင္နယ္ က... ´´

``နင္နဲ႔ ဘယ္လိုသိလဲ...´´

`` ၀ါ၀ါ မိတ္ဆက္ေပးတာ... သူ႔အစ္ကို ၀မ္းကြဲ´´

``သိတာ ၾကာၿပီလား...´´

``တစ္ပါတ္ေလာက္ ရွိၿပီ...´´

ၾကည့္စမ္း တစ္ပါတ္ေလာက္ရွိၿပီတဲ့... ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ညံ့ပါလား... ပိုးနားမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခ်ိန္လံုးရွိေနပါလ်က္ ဒီေကာင္န႔ဲပိုးသိတာ တစ္ပါတ္ေလာက္ရိွတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မသိရပါလား...

``ငါ့ကို ဘာလို႔မေျပာတာလဲ...´´

ကၽြန္ေတာ့္ေမးခြန္းေတြက ပိုးကို ရာဇ၀တ္မႈက်ဴးလြန္တဲ့ တရားခံကိုေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြလို ဆက္တိုက္ ဆက္တိုက္ ...

``ဟို... ၀ါ၀ါက မေျပာနဲ႔တဲ့...´´

``ေတာက္.... ´´ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားတယ္... ဒါ သက္သက္ လူပါး၀တာ... ၀ါ၀ါေရာ သူ႔အစ္ကို ၀မ္းကြဲဆိုတဲ့ေကာင္ေရာ ပိုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ ပက္သတ္မႈကို သိသိႀကီးနဲ႔ လူမဆန္တာ... စည္းေက်ာ္တာ... ပိုင္ရွင္မသိေအာင္ ခိုးစားခ်င္တာ... ကၽြန္ေတာ့္ ေဒါသေတြ ပြက္ပြက္ဆူလာတယ္...

``မိပိုး ငါ့ကိုေသခ်ာၾကည့္စမ္း ငါဘယ္သူလဲ... ´´ ကၽြန္ေတာ္ သတိလက္လြတ္ သူ႔ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္လႈပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို သူ႔ကို အတင္းဆြဲလွည့္လိုက္တယ္...

``မင္း..ညိဳ..စင္... ´´

ပိုး မ်က္ႏွာက အခုပဲ ငိုခ်ေတာ့မလို

``ေၾသာ္... ေအး.. နင္သိေသးသားပဲ.. မင္းညိဳစင္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဆိုတာလည္း နင္သိတယ္ေနာ္...ဒီမယ္ ပိုးပိုး မနက္ျဖန္မနက္ပိုင္း အတန္းတစ္ခ်ိန္ နင္ဖ်က္ရလိမ့္မယ္...ငါလာႀကိဳမယ္ ေစာင့္ေန...´´

ကၽြန္ေတာ္ေျပာၿပီး ထြက္ခဲ့တယ္ ...အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာကို ေသြးေအးေအးနဲ႔စဥ္းစားေနမိတယ္... ဒီအတုိင္းဆို အ့ဲဒီ လင္းထြဋ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ပိုးကို ေကြ႔ပတ္သြယ္၀ိုက္ၿပီး၀င္ေရာေနတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာေသခ်ာတယ္ ... သူက ပိုးကို သေဘာက်လုိ႔ တည့္(ဒဲ့)ကို၀င္လာတာ... ေျပာရရင္ တုိင္းသိျပည္သိ ေၾကညာၿပီးကၽြန္ေတာ့္ကို စိန္ေခၚတာ...
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာေပၚ ေမွာက္လိုက္လွန္လိုက္နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးစဥ္းစားၾကည့္တယ္... ဒီေကာင္ ပိုးကို ဘယ္လိုလက္ေလွ်ာ့သြားေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာ... ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခုကို သတိရသြားတယ္... အမွန္က ကၽြန္ေတာ္ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိတဲ့အခ်က္ပါ... ဟုတ္တာေပါ့ ဒါေၾကာင့္ပဲေနမွာ... ၀ါ၀ါဆိုတာ ပိုးနဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုး မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းပဲ... ကၽြန္ေတာ္မသိသင့္တဲ့ မိန္းကေလးကိစၥေတြကို သိေနတဲ့လူေပါ့... သူတို႔က အတန္းခ်င္းလည္း တူတယ္ေလ... ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပိုးအေၾကာင္းကိုလည္းသူအကုန္သိေနမွာပဲဗ်... ကၽြန္ေတာ္ေမ့ေနတာတစ္ခုက ပိုးဟာ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္တဲ့ မိန္းကေလးဆိုတာကို လူတုိင္းသိတာမွန္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ပိုးကိုတရား၀င္ျဖစ္ေအာင္ ရည္းစားစကားလည္းမေျပာခဲ့ဘူးသလို မိဘေတြသေဘာတူတယ္ဆိုတာကလည္း သတင္းစားထဲထည့္ဖို႔မေျပာန႔ဲ ရပ္သိရြာသိအသိေပးထားတာလည္းမဟုတ္ဘူး ... အမွန္ေတာ့ ဘယ္သူမွလည္း အဲ့ဒီလိုလုပ္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိၾကဘူး လုပ္ရေကာင္းမွန္းလဲမသိဘူး... ေအာ္တိုသိၿပီးသားပဲေလ ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ ႀကီးလားရင္(ေက်ာင္းၿပီးရင္)ေပးစားမယ္ဆိုတာ... ဒါေပမယ့္ အခု အဲ့ဒီလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကိစၥကို တရား၀င္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရေတာ့မွာ... လူႀကီးေတြကို တရား၀င္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ေျပာဖို႔ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကေသခ်ာဖို႔ အဓိကက်တယ္.... ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ေသခ်ာဖို႔ဆိုတာမွာ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ သမီးရည္းစားျဖစ္သြားဖို႔က အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္ပဲ... အခုမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္တံုးမွန္းသိေတာ့တယ္.. ဘယ့္ႏွယ့္ဗ်ာ တစ္သက္လံုး ကိုယ့္လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္လာမယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ တူတူရွိေနပါလ်က္ကယ္နဲ႔ ရည္းစားစကားေျပာဖို႔ေမ့ေနတယ္ဆိုေတာ့... ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္အသံုးမက်မွန္း ခုမွသိလိုက္ရတယ္...

မနက္က်ရင္ ပိုးကိုဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ေတြ႕ရမွာပါလိမ့္... ရုတ္တရက္ ပိုးမ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ပံုေဖာ္လို႔မရဘူးဗ်... သိလား.. ပိုး မ်က္လံုးေတြက ဘာအေရာင္ပါလိမ့္... ဒုကၡပဲ တကယ္ကို မမွတ္မိဘူး... ေနာက္ပိုးမ်က္ခံုးက ေလးကိုင္းလို ေကြးေကြးေလးလား ဇင္ေယာ္ေတာင္လိုလား ဒါမွမဟုတ္ ခပ္ပါးပါးလား ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး... ေနာက္ ႏွာတံ ျပားျပားႀကီး ပြပြႀကီး အဲ့လိုပံုဆိုးပန္းဆိုး မဟုတ္ဘူးဆိုတာကလြဲလို႔ ဘယ္လိုပံုဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္စဥ္းစားလို႔မရဘူးဗ်... ကၽြန္ေတာ္ အလန္႔တၾကား ကုတင္ေဘးစားပြဲေပၚက ဓါတ္ပံုအယ္လ္ဘမ္ကို ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္... အခုမွ သတိရတာ ကၽြန္ေတာ့္မွာပိုးတကၠသိုလ္စတက္ကတည္းက ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုတစ္ပံုမွ မရွိဘူးဆိုတာပဲ... ကၽြန္ေတာ့ အယ္လ္ဘမ္ထဲက ပိုးဓါတ္ပံုက လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ ေက်ာင္းေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမွာ အမွတ္တရရိုက္ထားတဲ့ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္တြဲပံုေလးပါ... ဓါတ္ပံုထဲက ပိုးက အခု အျပင္က ပိုးနဲ႔စာရင္ အမ်ားႀကီးငယ္ေသးတာပဲ.. တကယ့္ကို ကေလးေလး... ပုိးမ်က္လံုးေတြက သိပ္ကိုျဖဴစင္တယ္... သူၿပံဳးျပေနတဲ့ပံုေလးကလည္း အရမ္းကို ေအးခ်မ္းတယ္... ကၽြန္ေတာ္က ပိုးတစ္ဘ၀လံုး အဲ့ဒီလို ေအးေအးခ်မ္းခ်မး္ေလး ျဖတ္သန္းသြားႏုိင္ေအာင္ အတားအဆီးမွန္သမွ်ကို ဖယ္ရွာေပးမယ့္ သူရဲေကာင္းေပါ့... ပိုးရယ္ နင့္အတြက္ငါ အၿမဲတမ္း သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့သူပါ... ပိုးဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္က မရွိမျဖစ္ျဖစ္ေနေစရမယ္... သူ႔အတြက္အရာရာကို ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ေနေတာ့တာပဲ.... ပိုးကို တစ္သက္လံုးက ကိုယ္ပိုင္တဲ့အရုပ္ကေလးလို ထင္ေနရာကေန တျခားလူတစ္ေယာက္ လုေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ အသိက ကၽြန္ေတာ့္ အသိတရားေတြကို ပ်က္ျပားေစတယ္... ကၽြန္ေတာ္ ပိုးကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အဆံုးရႈံးမခံႏိုင္ဘူး... ပိုးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ပဲ... ဒါကၽြန္ေတာ့္သစၥာတရားပဲ... အဲ့ဒါ အခ်စ္လားလို႔ ေမးရင္ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူးလုိ႔ပဲ အရွင္းဆုံး ၀န္ခံပါရေစ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ျဖန္ ပိုးကို ကၽြန္ေတာ္ရည္းစားစကားေျပာမွာပါ... စကားလံုးေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပရတာကို မႏွစ္လိုတဲ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူမႈပတ္၀န္းက်င္က သတ္မွတ္ထားတဲ့ တရား၀င္ျပဌာန္းမထားတဲ့စည္းမ်ဥ္းစမ္းကမ္းအရ ... အရည္အေသြးေအာင္လက္မွတ္မရေသးတဲ့ ခ်စ္သ၀ဏ္လႊာတစ္ေစာင္ မနက္ျဖန္ဆက္မွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္...

ေက်ာင္းသြားဖို႔ ပိုးကို ကၽြန္ေတာ္သြားေခၚေတာ့ သူၿခံေရွ႕ထြက္ေစာင့္ေနတာေတြ႕တယ္... ထံုးစံအတုိင္း ဘတ္စ္ကားက်ပ္က်ပ္ကို တိုးေ၀ွ႔စီးၿပီး ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ... မနက္စာ ကင္န္တင္းမွာ အတူတူစားၾကတယ္... ကၽြန္ေတာ္က နန္းႀကီးသုပ္နဲ႔က်ဆိမ့္...အဲ့ေကာင္မေလး အခုထိကို မုန္႔ဟင္းခါး ညွပ္ေခါက္ဆြဲ အိုးဘဲဥနဲ႔စားတုန္း သူမုိ႔ ေန႔တုိင္းအဲ့ဒါကို မမုန္းပဲစားႏိုင္တယ္... ေနာက္ၿပီး သူကေရေႏြးၾကမ္း ခေရဇီ...ေရေႏြးဆုိရင္လည္း သူက ရွိသမွ် ေရေႏြးခြက္ကို အကုန္က်င္း... ၿပီးရင္ အကုန္လံုးကို ညီေနေအာင္ တန္းစီေသးတာ ၿပီးမွ ေရေႏြးေတြတစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္လိုက္ျဖည့္ အဲ့ဒါၿပီးမွ မုန္႔ဟင္းခါးကို စားတာ ... သူလည္းမုန္႔ဟင္းခါ စားအၿပီး ေရေႏြးေတြက သိပ္မပူေတာ့ဘူး ခပ္ေႏြးေႏြးဆိုေတာ့ အဆင္သင့္ေသာက္ရံုပဲတဲ့... အဲ့ဒါ သူလုပ္ေနက်.... မုန္႔ဟင္းခါးစားပံုကိုလည္း ေျပာရဦးမယ္...လာခ်ခ်ခ်င္း မုန္႔ဟင္းရည္က ပူေတာ့ သူကခ်က္ခ်င္းမစားႏိုင္ေသးဘူး .... အဲ့ေတာ့ ပန္းကန္ထဲပါတဲ့ အိုးဘဲဥေပၚကို ဟင္းရည္ေတြ ဇြန္းနဲ႔ခပ္ခပ္ၿပီးေလာင္းခ်ေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္စိထဲ ျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ ကန္ေတာ့ဗ်ာ ခြက္ေသးေသးေလးနဲ႔ ဘုရားေရသပၸါယ္ေနသလိုပဲဗ်ာ အေခါက္ေပါင္းမနည္းဘူး အဲ့ဒါ ဟင္းရည္ မေအးမခ်င္းလုပ္ေနတာ... ကၽြန္ေတာ္က အစားျမန္သေလာက္ သူက အစားစားရင္ ၾကာတတ္တယ္... တစ္လုပ္ေလက္ ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး မေၾကမခ်င္း၀ါးေနတာ... မေၾကပဲလည္း သူမ်ိဳမခ်တတ္ဘူးဗ်... အဲ့လိုဆုိ နင္ၿပီး ဂ်ိဳ႕ထိုးေရာ.. တစ္ခါတစ္ေလသူစာအုပ္တစ္အုပ္ကို စိတ္၀င္တစားဖတ္ေနခိုက္မ်ားဆို ကေလးေတြလိုပဲ ထမင္းတစ္လုပ္ပါးစပ္ထဲ ထည့္ထားၿပီးရင္ ၀ါးဖို႔ေမ့ေနတတ္တယ္ အဲ့အတိုင္းႀကီးငံုၿပီးစာဖတ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္က သတိေပးမွ... ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ႔ အတင္း၀ါးၿပီးၿမိဳခ်... အဲ့လုိေကာင္မေလးဗ်... ပိုးရယ္... ေလာကႀကီးမွာ နင့္အေၾကာင္း နင့္အက်င့္ေတြ ငါ့ေလာက္မ်ား ဘယ္သူက သိႏုိင္မွာတဲ့လဲ... ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္သလိုၿပံဳးလိုက္မိတယ္ ထင္တယ္ ... ပိုးက

``ဘာရယ္တာလဲ..´´တဲ့

``မရယ္ပါဘူး...´´

``ရယ္ပါတယ္... အခုပဲေလ... မလိမ္နဲ႔...´´

``ေၾသာ္ နင္အခုထိ ကေလးကလားလုပ္ေနတာကို သေဘာက်လို႔...´´

``ဟမ္... ဒါကေလးကလားလား ကိုယ့္ဘာသာ ေရေႏြးေသာက္တာကို´´

``ထားပါေတာ့...´´

``အတန္းေတာင္ ဖ်က္ၿပီး နင္ဘာေျပာမလို႔လဲ...´´

``ေသာက္မွာသာ ေသာက္ပါ နင့္ေရေႏြး ၿပီးရင္ သြားမယ္...´´

``ဘယ္ကိုလဲ...´´

``ေၾသာ္ စပ္စုရန္ေကာ မိပိုးရယ္ ေခၚတဲ့ေနရာသာ လုိက္ခဲ့... တိတ္တိတ္ေန... ´´

ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ကန္ေပါင္ဘက္ေခၚလာတယ္ ... ဘာရယ္ မဟုတ္ဘူး ဒီလိုပဲ ကန္ေပါင္တစ္ေလွ်ာက္ ေလကတည္း တျဖဴးျဖဴးနဲ႔ဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေလွ်ာက္လာလိုက္တာ လူရွင္းတဲ့ေနရာနားေရာက္မွ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းသစ္ပင္ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရပ္လိုက္ၾကတယ္... အမွန္က ကၽြန္ေတာ္ရပ္လုိက္တာပါ ကၽြန္ေတာ္ရပ္လုိက္ေတာ့ သူလည္း ဆက္သြားလို႔ ဘယ္ရမလဲ... ``ခဏထိုင္ရေအာင္´´ လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ့ ``ေအး..´´ တဲ့..

ကၽြန္ေတာ္က သစ္ပင္ အျမစ္ဆံုႀကီးေတြမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္... ပိုးကေတာ့ သူ႔လြယ္အိတ္ေလး ကၽြန္ေတာ့ေဘးခ်ၿပီး ကန္ေရစပ္နားထိ ေလွ်ာက္သြားၿပီးမွ ဖိနပ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာခၽြတ္ သူ႔ေျခေထာက္ေတြ ေရနဲ႔ထိႏိုင္ေလာက္တဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့မွ ထိုင္ခ်ၿပီး ေျခေထာက္ေတြ ေရထဲတြဲေလာင္းခ်ၿပီး ေဆာ့ေနေလရဲ႕... ပိုးက ေရႀကိဳက္တယ္... ဒါေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခဏခဏဖ်ားတတ္လို႔ သူ႔ကို ေရေပးမေဆာ့ဘူး... အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေပါ့... ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရႀကိဳက္ပါတယ္ ... ေရကူးလည္း တတ္ခ်င္တယ္... ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေရကူးရင္ ပိုးလည္းကူးခ်င္ရွာမွာပဲလို႔ ေတြးမိလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေရကူးမယ့္ အစီအစဥ္ကိုလက္ေလွ်ာ့ခဲ့တယ္...

ဒီေန႔ပိုးက အ၀ါႏုေရာင္ မိန္းမ၀တ္ရွပ္အက်ီလက္စကနဲ႔ လံုခ်ည္က အညိဳခံမွာ အ၀ါေရာင္ အပြင့္ေလးေတြပါတဲ့ အဆင္ ... ေက်ာလည္ေလာက္ရွိတဲ့ သူ႔ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြကို လိပ္ျပာပံုတစ္၀က္ညွပ္ကလစ္ေလးနဲ႔ ေနာက္ဘက္မွာ ညွပ္ထားတယ္ ... ခါတုိင္းျပင္ဆင္ေနက် အသြင္ေပမယ့္ ရည္းစားစကားေျပာမယ္လို႔ အႀကံအစည္နဲ႔လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ အရာရာ အားလံုး အသစ္ျဖစ္ေနတယ္ ... ပိုးက အသားျဖဴျဖဴ ေနာက္ အရပ္က ငါးေပ ႏွစ္လက္မ တိတိ ... သူ႔ကိုယ္လုံးေလးက ေရွ႕ကၾကည့္ၾကည့္ ေနာက္ကၾကည့္ၾကည့္ ေဘးက ၾကည့္ၾကည့္ ႀကိဳက္တဲ့ အန္ဂယ္ကၾကည့္ ဆလင္ဒါပံုေလး တကယ္ေျပာတာ... သူမ်ားေတြေျပာေတာ့ ငါးရံ႕ကိုယ္လံုးတုိ႔ဘာတို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဆလင္ဒါပံုပဲျမင္တယ္...

``ပိုးပိုး...´´

ကၽြန္ေတာ့့္ေခၚသံေၾကာင့္ သူမ ဆတ္ခနဲ႕ လွည့္ၾကည့္ၿပီး ဘာလဲဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေမးဆတ္ျပတယ္...

``ဘာမွ မဟုတ္ဘူး... ေနမပူဘူးလားလို႔...´´

``ေဟ့ေအး... မပူပါဘူး...´´ ဆိုၿပီး ျပန္လွည့္သြားတယ္..

ဟုတ္ပါတယ္ ေနမပူပါဘူး သိသားပဲ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ထုိင္ေနတာ ဘယ္လုိလုပ္ ပူမွာလဲ... ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္အႀကံအစည္နဲ႔ကိုယ္ေခၚတာ ေတြ႕လား အဲ့ဒီ ငတိမေလးက ဘာမွသိတာမဟုတ္ဘူး... အခုကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ၿပီေလ...
ပိုး မ်က္လံုးေတြက ကၽြန္ေတာ့္လိုအနက္လည္း မဟုတ္ဘူး အညိဳရင့္ေရာင္.. ေနာက္ ပိုးမ်က္ေတာင္ေတြက သိပ္ေတာ့မရွည္ဘူး ဒါေပမယ့္ ထူထူထဲထဲနဲ႔ ေကာ့ေနတဲ့ အမ်ိဳးအစား... သူ႔မ်က္ခံုးေတြက ဇင္ေယာ္ေတာင္ပံုဗ်... ခုမွ သိတယ္... ပံုမသြင္းထားပဲ သဘာ၀အတုိင္း ဇင္ေယာ္ေတာင္ပံုေပါ့ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ မိတ္ကပ္ျပင္ဆရာေတြဆိုရင္ေတာ့ ပိုးမ်က္ေတာင္အဖ်ားဘက္ကို နည္းနည္းသြယ္သြားေအာင္ ဓါးနဲ႔ တိပစ္မလားပဲ...... ကၽြန္ေတာ္သာအနားမွာဆုိ မလုပ္ဖို႔တားမွာပဲ... အယ္ စကားကလြဲျပန္ၿပီ... ႏွာတံေတာ့ သြယ္သြယ္ေလးမဟုတ္ဘူး အဖ်ားဘက္မွာ လံုးလံုးေလးနဲ႔ အရင္းေတာ့မဆိုစေလာက္ေလး ျပားတယ္လို႔ေျပာရမယ္... ေနာက္ ေနပူပူ မပူပူ ပိုး ႏွာသီးဖ်ားေလးက အၿမဲတမ္းေခၽြးထြက္တတ္တယ္ဗ်... အ့ဲဒါေတာ့ ငယ္ငယ္တည္းက ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတယ္... ငယ္ငယ္ကဆို ႏြားေသလို႔၀င္စားတာ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲစခဲ့တာေပါ့... သူမ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ပန္းႏုေရာင္သန္းၿပီးေတာ့ ထူထူထဲထဲရွိတယ္... အၿမဲတမ္းတင္းတင္းေစ့ထားတတ္ေပမယ့္ သူၿပံဳးလုိက္ရင္ အရမ္းအသက္ပါတာပဲ တကယ္ေျပာတာ ... ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြဟိုေကာင္ေတြဆို ပိုး ၿပံဳးလိုက္ရင္ အရမ္းလွတာပဲတဲ့... လူက အလိုလို ရိုက်ိဳးမိလ်က္သားျဖစ္သြားတယ္ဆိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ေဒါခြီးေသးတယ္ အဲ့ေကာင္ေတြကို ... ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မသိဘူး.. ဟုတ္တယ္ေလ... ၿပံဳးျပတယ္ဆိုတာ မ်က္မွန္းတန္းမိတဲ့လူေလာက္ အိမ္နီးနားခ်င္းေလာက္သာ ၿပံဳးျပလို႔ေကာင္းတာ ... ကိုယ့္အိမ္သားအခ်င္းခ်င္း ဘယ္သူက အဲ့လိုႀကီး ႏႈတ္ဆက္ၿပံဳးၿပံဳးလို႔တုန္း... ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အိမ္သားလိုပဲဆိုတာ ကိုယ့္ဆရာတုိ႔လည္း အသိသားနဲ႔.. အဲ့ေတာ့ အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံရရင္ ပိုးၿပံဳးရင္ လွတယ္ဆိုတာကၽြန္ေတာ္ မသိဘူးဗ်... ေနာက္ သူ႔အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သိတာ တစ္ခုရွိေသးတယ္ ပိုးက ႏႈတ္ခမ္းနီမဆိုးတတ္ဘူး... ဘာလို႔လဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးဖူးတယ္... ``အိုက္လို႕´´တဲ့ ... ပိုးက လက္ေခ်ာင္းေျခေခ်ာင္းေလးေတြ သိပ္လွတယ္... ရွည္ရွည္သြယ္သြယ္ေလးေတြ... သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးေတြဆိုေဖာင္းၿပီးရဲေနတာပဲ... ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အဲ့ဒီလက္ထိပ္ေတြကုိ ညွစ္ၿပီး အပ္နဲ႔ေဖာက္ခ်င္တာ အရမ္းပဲ... အင္း အဲ့လိုဆိုေတာ့လည္း ပိုးက လွတယ္လုိ႔ေျပာလုိ႔ရတာေပါ့ေနာ့... ပိုးကို တစ္ခါမွ လွဧ။္ မလွဧ။္ မေ၀ဖန္ခဲ့ဖူးဘူး အမွန္ေျပာရရင္ သတိလည္း မရဘူး.. ဘာလို႔ဆုိ သတိရခဲ့သည့္တုိင္ ေရြးစရာမွမရွိခဲ့ပဲ ... ပိုး လွသည္ျဖစ္ေစ မလွသည္ျဖစ္ေစ တစ္ေန႔ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုလက္ထပ္ရမွာပဲ... ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ျပဌာန္းထားၿပီးသားသမိုင္းေပးတာ၀န္လုိကိုသိေနတာ... အခု ကၽြန္ေတာ္အဲ့ဒီသမိုင္းေပးတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ဖုိ႔ ပထမေျခလွမ္းကို စလွမ္းလိုက္ၿပီ...

``ပိုး လာဦးဟ ခဏ... ´´

``ဘာလဲ... ေျပာ... ဒီကေန ၾကားရတယ္...´´

``ၾကားရတာသိတာေပါ့... ဒါေပမယ့္ လာဦးခဏ...´´

``ဘာလဲဟာ နင္ကလည္း ရစ္ေနျပန္ၿပီ... ၾကားရပါဆိုမွ ေျပာမွာသာေျပာ...´´

``ပိုး ငါေခၚေနတယ္.. လာဆိုလာ အခု...´´

တကယ္ဆို နင္လာပါလား လုိ႔ ပိုးျပန္ေျပာလု႔ိ႔ရပါတယ္... ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ ပိုးတစ္ခါမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲ့လိုျပန္မေျပာခဲ့ဘူးဆိုတာပဲ... အဲ့ဒါတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္သြားတယ္.. ေနာက္ထပ္ေက်နပ္စရာတစ္ခုက ပိုးက ေရေဆာ့ေနတာကို အဟန္႔ခံလိုက္ရေတာ့ ကေလးလိုပဲ ဆူေအာင့္ၿပီး သူ႔ဖိနပ္ႏွစ္ဖက္ လက္ကကိုင္လို႔ ကၽြန္ေတာ့ဆီေလွ်ာက္လာတယ္... ေၾသာ္ ေနာက္တစ္ခု သတိရလို႔ေျပာရဦးမယ္... ပိုးက ေဒါင္ျမင့္ဖိနပ္ မစီးဘူး.... သူက သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္တဲ့ ဖိနပ္အပါးေလးေတြပဲ အၿမဲေရြးစီးတတ္တယ္... အခု သူကိုင္လာတဲ့ ဖိနပ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လိုက္ေရြးေပးထားတဲ့ ေရႊအိုေရာင္ႀကိဳးေလးေတြ ရက္ထားတဲ့ ႀကိဳးသိုင္းဖိနပ္အပါးေလး... အဲ့ဒီဖိနပ္ကေလး ေရြးတုန္းကလည္း သူကတျခားတစ္ရံႀကိဳက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ဗီတိုအာဏာအရ သူအဲ့ဒီဖိနပ္ပဲ ၀ယ္ခဲ့ရတာ...

``ဘာလဲ ေျပာ ေျပာ...´´

ကၽြန္ေတာ့နားေရာက္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ပဲ သူေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ ေမးတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းထားရတယ္... ပိုးက တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္ကေလးဆန္တာပဲ... လက္က ကိုင္ထားတဲ့ ဖိနပ္ကိုလည္း ျပန္မစီးေသးဘူး... ေနာက္ သူ႔အိတ္ကို တစ္ခ်က္မ်က္လံုးေ၀့ၾကည့္တယ္ ... ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ေဘး သစ္ပင္အၿမစ္ဆံုႀကီးေပၚမွာပဲ... ဖိနပ္ျပန္စီးဖို႔ သူထိုင္လိုက္တယ္... ဖိနပ္က ႀကိဳးသိုင္းဖိနပ္ဆိုေတာ့ ကြင္းျပန္တပ္ေနတာနဲ႔ ဘာနဲ႔မို႔လို႔ ထုိင္စီးမွအဆင္ေျပတယ္.. သူက အ့ဲဒါေၾကာင့္ ရိုးရိုးကြင္းထိုးဖိနပ္အပါးပဲ၀ယ္ဖို႔ေျပာခဲ့တာကိုး... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မသိဘူးေလ... ကိုယ္စီးရတာမွမဟုတ္တာ အဲ့ေလာက္အလုပ္ရႈပ္မယ္မွန္းမထင္မိလို႔ေပါ့.. ေနာက္ၿပီးဖိနပ္ဆိုတာ အိမ္ကေန အထြက္တစ္ခါ အ၀င္တစ္ခါ ႏွစ္ခါပဲ အလုပ္ရႈပ္မွာလုိ႔ေျပာၿပီး ဇြတ္၀ယ္ခိုင္းလိုက္တာ... ဒါေပမယ့္... ပိုးက အဲ့လုိ ဖိနပ္ ခၽြတ္ရ စီးရခက္ခဲသည့္တုိင္ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္လို တစ္ခါမွ အျပစ္တင္စကားမဆုိဘူး... ၿပီးခဲ့တာေတြကို မမွတ္မိသလိုပဲ...
တကယ္တမ္း ပိုးကိုရည္းစားစကားေျပာရေတာ့မယ္ဆိုတာလည္းသိေရာ ကၽြန္ေတာ္ဗ်ာ ေတာက္ေလွ်ာက္ႀကီး ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းလာတဲ့ ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းကိုမသိဘူး ထိန္းမႏိုင္ သိန္းမရ ေျဗာင္းကိုဆန္ေနေရာပဲ... ပိုး ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာထိုင္ၿပီး ဖိနပ္စီးေနတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အမ်ားႀကီးကံေကာင္းသြားတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ပိုးကိုေက်ာေပးၿပီး မတ္တပ္ရပ္လုိက္တယ္...သူ ဖိနပ္စီးရခက္တာကိုပဲ ကၽြန္ေတာ့္မွ ေက်းဇူးတင္မဆံုးျဖစ္ေနရတယ္...

``ပိုး... ငါ ဘယ္သူလည္းဆုိတာလည္း နင္မေမ့ပါနဲ႕... နင့္ကိုယ္နင္လည္း မေမ့နဲ႕... နင္ဟာ တစ္ေန႔ေန႔မွာ ငါ့အပိုင္ျဖစ္လာရမယ့္လူဆိုတာ အၿမဲတမ္းေခါင္းထဲထည့္ထား... ငါ ဒါပဲ ေျပာမယ္... ´´

ေျပာေျပာဆုိဆို ကၽြန္ေတာ္ထြက္လာခဲ့တယ္... ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြခုန္လိုက္တာမ်ားဗ်ာ... တစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေတြလည္းရႊဲလို႔... လမ္းေလွ်ာက္တာလည္း လိုခ်င္သေလာက္ အျမန္ႏႈန္းကိုမေရာက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္... ပိုး ကၽြန္ေတာ့ေက်ာျပင္ကို လွမ္းၾကည့္ေနမွာမွန္းသိေလ ကၽြန္ေတာ့ အဲ့ဒီေနရာကေန ျဖတ္ကနဲ ေပ်ာက္သြားခ်င္စိတ္က ႀကီးေလပဲ... တကယ္တမ္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာေတြ တစ္လံုးမွထြက္မလာဘူး... စိတ္ကူးထားတာက က ပိုးကိုေခၚ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ ပိုးမ်က္ႏွာေလး ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ``ပိုးရယ္ နင့္ကို ငါအရမ္းခ်စ္ပါတယ္... ငါ့ဘ၀ထဲက နင္ထြက္သြားမွာကို ငါေသမေလာက္ေၾကာက္တယ္ .. ငါ့ကိုတစ္ေယာက္တည္း ထားၿပီး နင္ဘယ္မွထြက္မသြားပါနဲ႔ေနာ္လုိ႔´´ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ရည္းစားစကားေလးေတာ့ အဆင္ေျပေျပေျပာျဖစ္ခ်င္တာ... အခုေတာ့ဗ်ာ.... ဟူးးးးးးးးး ပုိးရယ္ မထင္မိဘူး.. နင့္ေၾကာင့္ ငါ ရူးရလိမ့္မယ္လုိ႔... တကယ္ခ်စ္တဲ့အခါ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားဟာေျပာရခက္တယ္ဆိုတာ သိပ္မွန္တာပဲ...

ပိုးေတာ့ ဖိနပ္စီးရင္း တန္းလန္း ဘယ္လိုက်န္ခဲ့တယ္မသိဘူး... ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သတိထားမိေတာ့ ျပည္လမ္းေပၚက ပလက္ေဖါင္းေပၚမွာ ေနပူက်ဲတဲႀကီးေအာက္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာပဲ... ကၽြန္ေတာ္ ေရဆာတယ္ဆိုတာ သတိရလာတယ္... ဒါနဲ႔ေရသန္႔ဗူး၀ယ္ဖို႔ အနားမွာရွိတယ္ မီနီမားကတ္တစ္ခုကိုကို ၀င္မိေတာ့ အ၀မွာပဲ ဆယ္တန္းတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုးတုိ႔ရဲ႕ က်ဴရွင္၀ိုင္းပိုင္ရွင္ အဂၤလိပ္စာဆရာႀကီး ဆရာေရာဘတ္ေအာင္ႏိုင္နဲ႔ေတြ႕တယ္...

``ဟာ... ဆရာ... ေနေကာင္းလား... ဆရာ...´´

``ေဟ ေအး... မင္းညိဳစင္ပါလားကြ ... ေအးကြာ ဆရာေတာ့ေနေကာင္းပါရဲ႕... ဒါနဲ႔ မင္း ဘယ္ႏွစ္ေရာက္ၿပီတုန္း ဘာေမဂ်ာတုန္းကြ...´´

``Geology 3rd year ပါဆရာ…´´

``ေဟ ဟုတ္လား ေအးေပါ့ကြာ အခ်ိန္ေတြေတာင္ၾကာလွေပါ့ မင္းညီမေတာင္ 1st year တက္ေနၿပီဆိုေတာ့…´´ ဆိုမွ ဆရာ့ေဘးနားကေကာင္မေလးကို သတိထားမိတယ္…

``ၾကည္ျပာလား ဆရာ…´´

``ယက္စ္… ´´ ေကာင္မေလးက ခပ္သြက္သြက္၀င္ေျဖပါတယ္…

``ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆယ္တုန္းတုန္းက ဒီေကာင္မေလး ဂါ၀န္ေလးနဲ႔ ေျပးေဆာ့တုန္းေနာ္ ဆရာ…´´

``ေအးေပါ့ကြာ မင္းတုိ႔ေတာင္ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့မွာပဲကို သူလည္းဒီအရြယ္ရွိၿပီေပါ့ကြ… မင္းႏွယ္… ဒါနဲ႔ ပိုးပိုးေရာ…´´

ရုတ္တရက္ ဆရာေမးမွ ေလာေလာလတ္လတ္ ပိုးပိုးကို ရည္းစားစကားေျပာလာတဲ့ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး…

``ရွိတယ္ဆရာ သူလည္းေက်ာင္းမွာပဲ သူက သခ်ၤာ…´´

``ေၾသာ္ ေအးေအး… မင္းတုိ႔လည္း အားရင္ အိမ္ဘက္လွည့္လာပါဦးကြာ… မင္းညီမလည္း အပ္တယ္ ေက်ာင္းမွာ အျမင္မေတာ္တာရိွရင္ ဆံုးမကြာ ေနာ္… ´´

``ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ႀကံဳတုန္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုခု ျပဳစုပါရေစ….´´

``ဟာ ေဟ့ေကာင္ ေန.. ေန.. ဆရာလည္း ၀ိုင္းတစ္ခုသြားရမယ္ … မင္းညီမကို လမ္းႀကံဳလိုက္ပို႔တာ… သြားမယ္ေဟ့ အခ်ိန္ကပ္ေနၿပီ…´´

``ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ… ´´

ေျပာေျပာဆုိဆို ဆရာ သူ႔ကားေပၚတက္ရင္း ေမာင္းသြားတယ္…

``ကိုညိဳက ဘာလာ၀ယ္တာလဲ..´´

ၾကည္ျပာ့အေမး..

``ေၾသာ္…ေရသန္႔ဗူးပါ… ´´

``ေရသန္႔ဗူးလား ၀ယ္မေနနဲ႔ လာ…. ၾကည္ျပာလည္း အတန္းေစာေသးတယ္ … အေအးတိုက္မယ္ေလ…´´

``အာာာ ေနပါေစ.. မဟုတ္တာ.. ေရပဲ၀ယ္လိုက္ပါမယ္…´´

``ဘာလဲ ေစတနာနဲ႔ ဒယ္ဒီ့တပည့္မို႔လို႕ ကိုယ့္အစ္ကိုလို သေဘာထားၿပီး တုိက္တာကို အသိအမွတ္မျပဳလို႔လား…´´

ေကာင္မေလး စကားက ကၽြန္ေတာ့္ကို လႈပ္မရေအာင္ ခ်ည္ၿပီးတုပ္ၿပီးသားဆိုေတာ့

``မဟုတ္ရပါဘူး အားနာလို႔ပါ…´´

``အားနာရင္ ေနာက္တစ္ခါက် ကိုညိဳက ျပန္တုိက္ေပါ့ … ဟုတ္ဘူးလား … ကဲ လာ သြားစို႕…´´

ေျပာေျပာဆုိဆို သူမေရွ႕ကေန ထြက္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူမေနာက္က လုိက္ခဲ့ေတာ့တယ္… သူမသြားေနတာက ကၽြန္ေတာ့္လာရာလမ္းႀကီးအတုိင္း ပိုးမ်ား ဟိုေနရာမွာ ရွိေနဦးမလားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ပူသြားတယ္… သစ္ပင္ေအာက္မွာ ပိုးကိုမေတြ႕ေတာ့ဘူးဆုိမွ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွဴေခ်ာင္သြားတယ္…
ဘာေသာက္မလဲလို႔ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ႀကိဳက္တာမွာပါ လို႔ေျဖလိုက္တယ္…
ၾကည္ျပာက ၾကံရည္ ၂ ခြက္မွာလိုက္တယ္… ပိုးသာဆို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သံဗူးကို သံပုရာရည္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလး ညွစ္ေပးဖို႔မွာေပးမွာဗ်… ေဟာဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြထဲ မိပိုး အခ်ိန္တိုင္းစိုးမိုးေနပါေပါ့လား…

``ၾကည္ျပာေက်ာင္းတက္တာ ႏွစ္၀က္ေက်ာ္ေနၿပီ ကိုညိဳ႕ကို တစ္ခါမွမေတြ႕မိဘူး…´´

``ဟုတ္လား… ကိုညိဳက ဘူမိေဗဒေဆာင္မွာေလ… ၾကည္ျပာတို႔ အဂၤလိပ္စာေဆာင္နဲ႔ ေ၀းတာေပါ့…´´

``အင္းေလ ၾကည္ျပာလည္း ဘူမိေဗဒဘက္ လာရွာတာပဲကို… ခဏခဏပဲ… ´´

ဗုေဒၶါ ဘူမိေဗဒဘက္ကိုလာရွာတာတဲ့… ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္ ဘယ့္ႏွယ့္ဟာေလးပါလိမ့္… သူလာလည္း မင္းညိဳစင္ဆိုတာ ဘူမိေဗဒေဆာင္မွာမရွိဘူး ေတြ႕ခ်င္ သခ်ၤာေဆာင္လိုက္သြားဆိုတာ ဒီက စီနီယာေက်ာင္းသားတုိင္းသိတယ္… ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ဒီကေလးမ မေမးခဲ့ဘူးနဲ႔တူပါတယ္…

``ကုိညိဳတို႔ ဆယ္တန္းက်ဴရွင္လာတက္တုန္းက ကိုညိဳၾကည္ျပာ့ကိုေပးခဲ့တဲ့ ကီးခ်ိန္းေလးေလ ၾကည္ျပာအခုထိ သိမ္းထားတယ္သိလား… ဒီမွာၾကည့္..´´

ဆိုၿပီး ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔သူ လြယ္အိမ္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ၀က္၀ံရုပ္ကီးခ်ိန္းေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပတယ္…

``ခုထိ ရွိေသးတယ္ ဟုတ္လား´´

``ရွိတာေပါ့… တစ္ခါတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ပါတီသြားတုန္းက ေနာက္ၿပီးဖြက္ထားလို႔ေတာင္ ရန္ျဖစ္ရေသးတယ္…´´

ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးတယ္ဆိုရံု ၿပဳံးျပလိုက္တယ္… အဲ့လိုမိန္းကေလးမ်ိဳးနဲ႔ယွဥ္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ပိုးက တကယ့္ကို အဖိုးထိုက္ရတနာေလးပါလားဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂုဏ္ယူသလိုလုိေတာင္ ျဖစ္မိေသးတယ္…

``ေနာက္ေန႔ ၾကည္ျပာတု႔ိ အတန္းဘက္လာခဲ့ပါလား… သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကြားခ်င္လို႔ အစ္ကိုေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္ရွိတဲ့အေၾကာင္း…´´

``လမ္းႀကံဳရင္ ၀င္ခဲ့တာေပါ့…´´

``လမ္းႀကံဳမွလား… ၾကည္ျပာက တကူးတက ဖိတ္တယ္ဆုိရင္ေရာ…´´

``ဟုတ္ပါၿပီ လာခဲ့ပါ့မယ္ဗ်ာ… လာခဲ့ပါမယ္…´´

``တကယ္… ကတိေနာ္… Promise…´´

``အင္း promise... အခုေတာ့ သြားစရာေလးရွိေသးလို႔ ခြင့္ျပဳဦးေနာ္…´´

``အုိေခ အိုေခ ဆီးယူ ..´´


ကၽြန္ေတာ္အတန္းဘက္ကိုထြက္လာခဲ့တယ္… ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီေန႔ လူရိုေသရွင္ရိုေသျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ပိုးကို ရည္းစားစကားေျပာခဲ့ၿပီ… တရား၀င္ျဖစ္ၿပီေပါ့ဗ်ာ… အေျဖလည္းျပန္ေတာင္းစရာမလိုဘူး သူဘာမွ မေျပာႏိုင္ခင္အငုိက္ဖမ္းၿပီး ကိုယ္ေျပာခ်င္ရာ စြတ္ေျပာခဲ့တာ ကဲ မပိုင္လား… ခုနက ရင္ေတြခုန္ၿပီး တစ္ကိုယ္လံုးထူပူေနသေလာက္ အခုေသြးေအးသြားေတာ့လည္း ဒီေန႔မွ ေလာကႀကီးက ပိုလွေနသလို… ရွဴရတဲ့ေလခ်င္းတူတူတေတာင္ ဒီေန႔မွ ပိုလတ္ဆတ္ေနသလိုပဲ… အို ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ… ဆံုေနက်ဆိုတဲ့ ခေနာ္နီ ခေနာ္နဲ႔ အေၾကာ္တဲေလးေတာင္ ဒီေန႔မွ ဖိုက္စတားဟိုတယ္ လိုပဲ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာ အေတာ္ကို ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔သဟဇာတျဖစ္ၿပီး အေတာ္ကိုခမ္းနားေနတာ… လမ္းမွာနည္းနည္းမ်က္မွန္းတမ္းမိတဲ့လူမွန္သမွ်ကို အတင္းလိုက္သြားၿဖဲျပခ်င္ေနမိတာ… တစ္ေယာက္ေယာက္ ပိုးအေၾကာင္းလာေမးေစခ်င္တာ… ဒီေန႔မွဗ်ာ ဘယ္သူကမွလည္း တစ္ေယာက္တည္းလား လုိ႔ ႏႈတ္မဆက္ၾကဘူး… အဲ့လိုေမးလို႔ကေတာ့လား ခုေလးတင္ အခန္းထဲလိုက္ပို႔ၿပီးျပန္လာတာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္က ပါးစပ္အရသာခံၿပီးေျပာခ်င္တာဗ်…ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အသာထားေပါ့ဗ်ာ…

ညေနပိုးနဲ႔အတူတူ အိမ္ျပန္ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္ကသာ မလံုမလဲရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ေနေပမယ့္္ သူမကေတာ့ ခါတိုင္းလိုပဲ … ဘာမွထူးမလာဘူး… ေၾသာ္ မိန္းကေလးေတြမ်ား ဒီလိုေနရာမ်ိဳးက် သိပ္ေလးစားဖုိ႔ေကာင္းတာပဲ… သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ လိုသလိုထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တယ္ေနာ္… အားက်တယ္ တကယ္…

အဲ့ဒီရက္ေနာက္ပိုင္း ၾကည္ျပာဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ဆီေန႔တုိင္းလိုလိုေရာက္တယ္ဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ပိုးဆီသြားမွာမို႔လို႕ လုိက္ခဲ့ဖို႔ေခၚေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး ဟိုလူနဲ႔ေတြ႔စရာရွိလို႔ အေဖာ္လိုက္ပါဦး… ဒီအေဆာင္ကိုမသြားတတ္လုိ႔… လုိက္ပို႔ပါဦး.. တစ္ခါတစ္ခါမ်ား သူ႔အေဖခိုင္းထားတ့ဲကိစၥနဲ႔ အျပင္မ်ားေတာင္လုိက္ေပးရေသးတယ္… ဆရာ ဦးေအာင္ႏိုင္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ငယ္ေၾကာက္ဆိုတာအျပင္ ဆရာက စာသင္တာလည္း ေစတနာ ေတာ္ေတာ္ပါပါတယ္… မိဘေတြကအစ ဆရာ့ကိုဆိုရင္ ၀ကြက္အပ္ၿပီးသား… တစ္ခုပဲ ဆရာက နည္းနည္းေတာ့ ေခတ္ဆန္တယ္ဗ်… အဲ့ဒီေတာ့ သူ႔သမီးလုပ္တဲ့လူ ဒီလိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းျဖစ္ေနတာလဲ ဆန္းေတာ့မဆန္းဘူးေပါ့ေလ… သူ႔အေဖကလည္း အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ့္ကို မၾကာခဏ သူ႔အိမ္ေခၚၿပီး လုိအပ္တာမ်ိဳးေလး ေခၚေခၚခိုင္းတတ္တယ္ဗ်… ကၽြန္ေတာ္လည္း ေခတ္လူငယ္ေပမယ့္… အဲ့ဒီလိုမိန္းကေလးမ်ိဳးေတြကို အထင္ႀကီးလို႔မရဘူး… ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ကင္းေအာင္ေနခ်င္ေပမယ့္ ဆရာ့ေက်းဇူး ဆရာ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္မို႔လို႔ သည္းခံၿပီးေနခဲ့ရတယ္…

ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္ပိုးနဲ႔ တစ္လေလာက္ခြဲေနရမယ့္ အေၾကာင္းကရွိလာျပန္တယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘူမိေဗဒေက်ာင္းသားေတြ လက္ေတြ႔ဆင္းရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္လာတာပါပဲ… ကၽြန္ေတာ္ ပိုးကို ထားခဲ့ရမွာ စိတ္မခ်ဘူး … ခုတေလာ ဟိုေကာင္သတင္းမၾကားရဘူးဆိုတာကလည္း ေသြးရိုးသားရိုးျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာ… ကၽြန္ေတာ့့္ကို တစ္ပတ္ရိုက္ၿပီး အကြက္သစ္ထြင္တာလဲ ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔စံုမယ့္ စုရပ္ကို ပိုးကိုကၽြန္ေတာ္ လိုက္မပို႔ခိုင္းေတာ့ဘူး… အျပန္သူတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔… ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကအထြက္မွာပဲ သူ႔ကို ၀င္ႏႈတ္ဆက္ရင္း

``ပိုး ငါ မရွိတုန္း ဘယ္မွေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ေနာ္…´´

သူ ေခါင္းညိမ့္ျပတယ္..
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ပိုးေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အႀကိဳအပို႔လုပ္ေပးေစခ်င္တာ… ဒါေပမယ့္ ကေလးမဟုတ္ သူငယ္မဟုတ္ တတိယႏွစ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူက ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းပို႔လုပ္ေပးခ်င္မွာလဲ… ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္လည္း မအားၾကဘူးေလ…

``ေက်ာင္းသြားရင္ ထီးယူသြားဖို႔မေမ့နဲ႔ဦး အိတ္ထဲအၿမဲထည့္ထား…´´

အဲ့ေကာင္မေလးက ေနပူပူ မိုးရြာရြာ ထီးေဆာင္းရမွာ ေသေအာင္ပ်င္းေသာ အပ်င္းမေလးျဖစ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အၿမဲတမ္း ထီးေဆာင္ၿပီး လိုက္မိုးေပးေနက်… ၿပီးရင္ သူပဲ ႏွာေစးရတာနဲ႔ ေခ်ာင္းဆိုးရတာနဲ႕…

``ငါ စိတ္ခ်မယ္ေနာ္ ျပန္လာရင္ ဘာသံ ညာသံမၾကားခ်င္ဘူးေနာ္…´´

``ေအးပါဟာ… သြားမွာသာ သြားပါ…´´

ကၽြန္ေတာ္ပိုးကို ေနာက္ဆံငင္ငင္နဲ႔ပဲ ထားၿပီးထြက္ခဲ့တယ္… အင္းေလ သူလည္း ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ… ကၽြန္ေတာ္မရွိလည္း သူ႔ေန႔ရက္ေတြကို အဆင္ေျပေျပ ျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ေကာင္းပါရဲ႕…
ကၽြန္ေတာ္ စုရပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ကားထြက္ဖို႔နည္းနည္းလိုေသးတာနဲ႔ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စုထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနတုန္း… ကားတစ္စီးထိုးရပ္လာတယ္… ေနာက္ ကားေပၚကေန ၾကည္ျပာနဲ႔ ဆရာေအာင္ႏိုင္ဆင္းလာတာကိုေတြ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သြားၿပီး ႏႈတ္ဆက္စကား ဆုိရတာေပါ့

`` ဆရာတို႔ပါလား… ဘယ္လာတာလဲ ဆရာ…´´ သိေပမယ့္လည္း ေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထားၿပီး ေမးရတာေပါ့

``မင္းႏွမေလကြာ ဒီေန႔ မင္းတို႔ ထရစ္ပ္ထြက္မွာသိလို႔ လိုက္ပို႔ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ အတင္းပူဆာေနတနဲ႕ ငါလည္းလိုက္ပို႔ရတာကြ…´´

`` ဟုတ္တယ္ ကိုညိဳက ထရစ္ပ္ထြက္မွာကို ၾကည္ျပာ့ကိုေတာင္ မေျပာဘူး ေနႏိုင္လိုက္တာ ဒီက လိုက္စံုစမ္းမွသိရတယ္…´´

``မဟုတ္ပါဘူး ၾကည္ျပာရယ္ ဒါက ဘာမွလည္း ဟုတ္တာမဟုတ္ဘူး ေက်ာင္းသားတိုင္း ဒီလုိပဲ သြားေနက်ပဲဟာ… အထူးအဆန္းမွ မဟုတ္တာ…´´

``ကဲပါ ထားလိုက္ပါေတာ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ ပထမဆံုးအႀကိမ္မို႔လို႔ ခြင့္လႊတ္လိုက္မယ္ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ မရဘူးေနာ္… ေရာ့ ဒါေတြ လမ္းမွာစားရေအာင္ ယူသြား..´´

ဆိုၿပီး အထုတ္ႀကီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေပးတယ္…

``အာာ မဟုတ္တာ ေနပါေစ… ကိုညိဳ႕မွာ ပါပါတယ္… အလကား ဒုကၡရွာလို႔ ၾကည္ျပာရယ္… ေမေမကလည္း ထည့္ေပးလိုက္တယ္ ပိုးတုိ႔အိမ္ကလည္း စားစရာေတြထည့္ေပးေသးတယ္… အမ်ားႀကီးရယ္…´´
ၾကည္ျပာမ်က္ႏွာ တစ္ခ်က္ပ်က္သြားၿပီး

``ဘာလဲ ဒီက ေစတနာနဲ႔ တကူးတက၀ယ္ေပးတာေတြ အလကား အပိုေတြလို႔ေျပာခ်င္တာလား အေလးခံၿပီးသယ္ေစခ်င္လု႔ိ ၀ယ္လာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္..´´
ေဘးက လူေတြကလည္း စပ္စုတဲ့အၾကည့္ေတြန႔ဲ ၾကည့္ေနၾကၿပီ

``ဟုတ္သားပဲ မင္းညိဳကလည္းကြာ ကိုယ့္ညီမအေၾကာင္းလည္း ကိုယ္သိသားနဲ႔.. ေတာ္ၾကာ သူေပးတာမယူလို႔ စိတ္ေကာက္မွျဖင့္ မင့္ခရီးပ်က္ပါမယ္ေလ…´´
ၾကည့္္ ဘယ္ေလာက္ အဆင္းဘီးတပ္ေတာ္သလဲဆိုတာ ဆရာေျပာတဲ့စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္က သူစိတ္ေကာက္ရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ခရီးက ပ်က္ရဦးမယ္ ေ၀လာမွ ေ၀းေရာ… ရယ္ေတာင္ရယ္ခ်င္ေသး…

``ဒါဆိုလည္း ေက်းဇူးပဲ ၾကည္ျပာ…´´

``ေက်းဇူးတင္ရင္ ျပန္လာရင္ ၾကည္ျပာ့အတြက္ လက္ေဆာင္၀ယ္ခဲ့…´´

``အင္း ၀ယ္ခဲ့မယ္ ၀ယ္ခဲ့မယ္ စိတ္ခ်..´´

``ေၾသာ္ က်န္ေသးတယ္ … ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ၾကည္ျပာ့ကို အရင္ဆံုးဆက္သြယ္ပါ့မယ္လုိ႔ ကတိေပး…´´
ဒါေတာ့ တဆိတ္လြန္ၿပီ… ဒါေပမယ့္..

``ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ ေကာင္းပါၿပီ… ကဲ အခုေတာ့ ကားေပၚကို အထုတ္ေလးေတြေနရာခ်ခ်င္လို႔ ခြင့္ျပဳဦးေနာ္…´´ ကၽြန္ေတာ္လည္း လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းဖန္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ…

``ဟုတ္… တာ့တာေနာ္…´´

``ေအး ေအး ေကာင္းၿပီ မင္းညိဳ… အႏၱရာယ္ကင္းပါေစကြာ… ဂြတ္လပ္…´´

သူတို႔ သားအဖကားမထြက္မခ်င္း ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔စီးမယ့္ကားေပၚကေန မဆင္းဘူး…
ေတာ္ေသးတယ္ သိပ္မၾကာဘူး ျပန္သြားလုိ႔… ပိုးရယ္ ငါ့လို အဲ့လို လိုက္ပို႔တဲ့လူက နင္ျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ… အျပန္သူတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔သာ….
ခုခ်ိန္ဆို သူဘာေတြမ်ားလုပ္ေနမွာပါလိမ့္….

ဒီလိုန႔ဲ ကၽြန္ေတာ့္ခရီးစဥ္ဟာ ပိုးတလွည့္ ေျမစိုင္ခဲေတြတလွည့္နဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆုံုးခဲ့တယ္… ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာ အထုပ္ခ်ၿပီးတာနဲ႔ပိုးတို႔ အိမ္ဖက္ထြက္ခဲ့တယ္…
ပိုးကို အရင္ဆုံး ၀မ္းသာေစခ်င္လို႔ေလ … အိမ္မွာ ပိုးအစ္မ မမိုးနဲ႔ေတြ႕တယ္ ပိုး လမ္းထိပ္မွာ စာအုပ္သြားငွားတယ္တဲ့… ပထမေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လိုက္သြားဦးမလို႔ပါပဲ … ေနာက္ေတာ့ ပိုးကိုအံ့ၾသသြားေအာင္ စမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္… ပိုး စာအုပ္သြားငွားတာ နည္းနည္းေတာ့ၾကာတယ္… သူက အဲ့လိုပဲ ဘယ္အရာမဆိုေတြေ၀ေနက် အခုလည္း ဟိုစာအုပ္ငွားရမလို ဒီဟာလည္း ႀကိဳက္သလိုျဖစ္ေနတာ ေနမွာေပါ့… အရင္တုန္းက သူစာအုပ္ငွားရင္ ကၽြန္ေတာ္လုိက္တတ္ေပမယ့္ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ မလုိက္ေတာ့ဘူး… ဟုတ္တယ္ေလ ပ်င္းစရာႀကီး မယ္မင္းႀကီးမ စာအုပ္တစ္အုပ္ငွားဖုိ႔အေရးကို စာအုပ္တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ ဖတ္ေသးတာ… ၿပီးမွ မႀကိဳက္ဘူးဆိုလုပ္ၿပီးေနာက္တစ္အုပ္ျပန္ကိုင္… ထိုနည္းလညး္ေကာင္းပဲ … အဲ့ေတာ့ ဘယ္သူက စိတ္ရွည္ႏိုင္မွာလဲ… စာအုပ္ဆိုင္ကဆို သူရွိရင္ ဘယ္သူမွ အေရးတယူလုပ္ၿပီး အနားမွာ စာအုပ္စာရင္းမွတ္ဖို႔လာေစာင့္မေနဘူး… တျခားအလုပ္ပ်က္လို႔… သူ႔ဟာသူေရြးတယ္ ႀကိဳက္ရင္ သူ႔ဟာသူ စာအုပ္ထဲေရးမွတ္ၿပီး ယူသြားတယ္… ဒါပဲ…
ေဟာ လာပါၿပီ မယ္မင္းႀကီးမ… ကၽြန္ေတာ္ ဧည့္ခန္းဖိနပ္ခၽြတ္နားက အခန္းကန္႔ထားတဲ့ နံရံမွာ ၀င္ကြယ္ေနလိုက္တယ္… ပိုး ၀င္လာေတာ့မွ…

``၀ါးးးးး´´

ကၽြန္ေတာ္ထင္သလို သူမလန္႔သြားဘူးဗ်…

``နင့္ကိုေတြ႕လိုက္သားပဲ ၿခံ၀ကေန…´´

ၾကည့္… အဲ့လို ေအာင့္သီး ေအာင္သက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္ျပန္ေရာ… တကယ္ဆို ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ေလး ဟယ္ မင္းညိဳ နင္ျပန္ေရာက္ေနၿပီ ဟုတ္လား ဘယ္တုန္းကေရာက္လဲ ဘာလဲ ညာလဲ ေျပာပါေတာ့လား…

``ဟင္း….အားနားပါးနားေလးေတာင္ မလန္႔ျပဘူး… ဘယ့္ႏွယ့္လဲ အစစအရာရာ…´´

``အဆင္ေျပပါတယ္…´´

``အင္း… နင့္အတြက္ လံုခ်ည္ေတြပါလာတယ္… ေျခာက္ထည္စည္းဟ ငါလည္းမေရြးတတ္ဘူး… နင္ႀကိဳက္တာ ေရြးယူေပေတာ့ ေမၾကည္နဲ႔ မမိုးအတြက္လည္း ပါတယ္.. ၾကည့္က်က္သာလုပ္လုိက္ေတာ့… ´´

လံုခ်ည္အစည္းလုိက္ကို သူ႔ဆီေပးလိုက္တယ္…

``နင္ ထမင္းစားၿပီးၿပီးလား...´´

`` ေဟ့ေအး အခုပဲေရာက္တာဟ အိမ္မွာအထုတ္ခ်ၿပီးတာနဲ႔ ဒီဘက္ထြက္လာတာ… နင္ေမးမွ ဗိုက္ဆာလာသလိုပဲ…´´

``ေအး ေအး ေနဦး ငါခူးေပးမယ္ … ဒီေန႔ ငါးဖယ္ခ်က္ဟ…´´

``ေဟ… နိပ္ဟ… စားရကံႀကံဳေတာ့ ပိုးပိုးတုိ႔အိမ္ငါးဖယ္ခ်က္ကြ…´´

ပိုး ထမင္းစားခန္းထဲသြားေတာ့ ေနာက္ကေနလိုက္သြားၿပီး ထမင္းစားပြဲမွာထိုင္ၿပီး သူကၽြန္ေတာ္စားဖို႔ျပင္ေပးေနတာကို လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္… ပိုးက အေမနဲ႔အစ္မ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာ ေသေသ၀ပ္၀ပ္နဲ႔ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိေလးဗ်… သမီးအငယ္ေလးဆိုၿပီး အိမ္ကအလိုလိုက္ထားမယ္ မထင္ေလနဲ႔… မိန္းကေလးတုိ႔ တတ္အပ္တဲ့ အိမ္မႈကိစၥမွန္သမွ် လက္ေၾကာတင္းေအာင္ ခိုင္းတာ… ပိုး လုပ္ပံုကိုင္ပံုကိုၾကည့္ရတာ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏိုင္နဲ႔ တကယ့္အိမ္ရွင္မႀကီးအတုိင္းပဲ…

``ဟင္းရည္ ေႏႊးဦးမလား… အရမ္းႀကီးေတာ့မေအးေသးဘူး ေငြ႔ေငြ႕ေလးက်န္ေသးတယ္…´´

``ေဟ့ေအး ေနပါေစေတာ့ ဒီတိုင္းပဲေသာက္မယ္ ဆာလွၿပီဟ… မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ဘူး…´´

``ဟြန္း ဒါမ်ား ေရာက္ကတည္းက ၀င္စားတာမဟုတ္ပဲနဲ႔ ကေလးကလား ငါ့ကိုေျခာက္ဖို႔ အဆာခံေစာင့္ေနရတယ္လို႔…´´

ပိုးကမ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပစ္တင္ စကားဆိုပါတယ္

``ေၾသာ္ အဲ့တုန္းကမွ မဆာတာ နင့္မ်က္ႏွာႀကီးျမင္လိုက္ရမွဘယ့္ႏွယ့္ျဖစ္သြားလဲ မသိဘူး ဗိုက္ကဆာလာတာ… ဟား ဟား ဟား…´´

``ေကာင္စုတ္..´´

--------------------------

ေနာက္ေန႔ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ပိုးကိုသူ႔အတန္းထဲပို႔ခဲ့ၿပီး မနက္ပိုင္းအတန္းအားတဲ့ကၽြန္ေတာ္က ေအာင္ကိုရွိမယ့္ ကင္န္တင္းဘက္ကိုထြက္ခဲ့တယ္…. ေအာင္ကိုက ဆယ္တန္းတုန္းကတည္းက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း က်ဴရွင္တူတူတက္ခဲ့တာေပါ့… အခုေတာ့သူက ျမန္မာစာ ေက်ာင္းသား… ပိုးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္းကို သူအကုန္သိတယ္… ႏွစ္ဘက္လံုးက မိဘေတြနဲ႔လည္း သိတဲ့လူေပါ့… ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ ေအာင္ကိုက လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေရွ႕ခ်ၿပီး အပါတ္စဥ္ထုတ္ အားကစားဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကိုဖတ္ေနတယ္ … ေအာင္ကို႔လက္ဖက္ရည္က တစ္စက္မွ မထိရေသးပဲ အေပၚယံအေျမွးပါးေလးေတြေတာင္တက္ေနတာၾကည့္ရင္ ဒီေကာင္ေရာက္ေနတာ နာရီ၀က္ေက်ာ္ေနၿပီမွန္း ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္တယ္… သူ႔ေနာက္ေက်ာဘက္က ကၽြန္ေတာ္၀င္လာတာမို႔ သူ႔ပခံုးကို တစ္ခ်က္လွမ္းပုတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္…

``က်ဆိမ့္ တစ္ခြက္ ညီေလး…´´

``က်ဆိမ့္ ၀မ္းးး´´ စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးရဲ႕ ေအာင္ျမင္ခံ့ညားတဲ့ အသံအဆံုး

``မင္းညိဳ… ´´

``ေဟ…´´

``ခရီးေရာက္ မဆိုက္မင္းကို အေမာဆို႔ေအာင္လုပ္မိတယ္ဆိုရင္ ေဆာရီးကြာ… ဒါေပမယ့္ ငါဟာ မင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လာတာႏွစ္ေပါင္းလည္းမနည္းေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ငါ့မွာေျပာရမယ့္ ၀တၱရားရွိတယ္လို႔ ငါယူဆလို႔ ငါေျပာမယ္…´´

``မင္းစကားကလည္းကြာ ရင္တုန္ပန္းတုန္ရွိလိုက္တာ ေျပာမွာသာေျပာစမ္းပါ…´´

``ေအး မင္း ေဒါသေတာ့ အရင္မထြက္နဲ႔ကြာ…စိတ္ေအးေအးထား…´´

``ေအးပါကြ ေျပာပါ…´´

``ေအး မင္းတုိ႔ဖီးလ္ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္ေတြ ပိုးပိုးနဲ႔ ၀ါ၀ါ့အစ္ကို ၀မ္းကြဲနဲ႔ တတြဲတြဲပဲ ေဟ့ေကာင္…´´

``ဘာ….´´ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္လိုက္မိတယ္..

``ဟုတ္တယ္… တစ္ခ်ိန္လုံးပဲ… ပိုးပိုးဆို အတန္းဖ်က္ၿပီးေတာ့ကို သူ႔ကားနဲ႔ ပါပါသြားတတ္တယ္…´´
မျဖစ္ႏုိင္ဘူး မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ပိုးပိုးက သူ႔ကားနဲ႔လိုက္သြားတယ္ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး… ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ယမ္းေနမိတယ္…

``မင္း စိတ္တိုမယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္ကြာ…. ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥကို မင္းအေလာတႀကီးမဆံုးျဖတ္ေစခ်င္ဘူး… သူ႔အမွားက ကိုယ့္အမွားျဖစ္မယ္သူငယ္ခ်င္း… ေသြးေအးေအးနဲ႔စဥ္းစားပါကြာ… ေနာ္…´´

``ဘာ… ငါ့အမွား ဟုတ္လား… ငါက ဘာကိစၥမွားရမွာလဲ… သစၥာအေဖာက္ခံရတာ ငါပါကြ… ရမလားကြ သူခိုးကလူကိုျပန္ဟစ္လုိ႔… ေအာင္ကို ငါ အဲ့ဒီေကာင္ အေၾကာင္းသိခ်င္တယ္ကြာ….´´

``သိရမယ္ သိရမယ္… ငါစံုစမ္းထားၿပီးသား… နာမည္က လင္းထြဋ္ စက္မႈ ေနာက္ဆံုးႏွစ္က မိဘကခ်မ္းသာတယ္

``ရတနာပံု´´ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီပိုင္ရွင္… အစ္ကိုလုပ္တဲ့လူက ႏုိင္ငံျခားမွာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အခုအဲ့ဒီမွာပဲ အေျခခ်ေနတယ္… ေျပာရရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျပည့္စံုေနတယ္… ဒါမင္းအတြက္ မေကာင္းဘူး မင္းညိဳ…´´

``ထြီ နားစမ္းပါကြာ… ပိုင္ရွင္မသိေအာင္ ခုိးစားတဲ့ေကာင္မ်ား နာမည္ၾကားရတာေတာင္ နားသနတယ္ ေဟ့ေယာင္…´´

``မင္း ဘာဆက္လုပ္မယ္ စိတ္ကူးလဲ … ´´

``ဟ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲကြ… ဒီေကာင့္ကိုရွာၿပီး ၀မ္နင္ေပးရမွာေပါ့ ဒါမွ ေရွ႕ဆက္တိုးရဲတိုးလာၾကည့္… ငါ့အေၾကာင္းသိရေစမယ္…မနက္ျဖန္ သူ႔ေက်ာင္းလိုက္သြားမယ္… မင္းလုိက္ခဲ့ ေအာင္ကို…´´

``ေအး ေကာင္းတယ္… သြားမယ္…´´

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မနက္ျဖန္ထိ မေစာင့္ရပဲ… ညေန ဒီေကာင့္ကားကိုပိုးတို႔အေဆာင္နားမွာ ရပ္ထားတာေတြ႔လိုက္တယ္… ကၽြန္ေတာ့္ေဒါသေတြ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ဆူပြက္ကုန္တယ္… အေျပးတပိုင္းနဲ႔ ပိုးကိုအတန္းထဲသြားၾကည့္ေတာ့လည္း မေတြ႕ဘူး… ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး ထူပူသြားၿပီး ပိုးတို႔ကို ေက်ာင္း၀န္းအႏွ႔ံရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ပါေတာ့တယ္… သခ်ၤာေဆာင္ တစ္ေဆာင္လံုးရွာတယ္ မေတြ႕ဘူး… ကင္န္တင္းထိသြားရွာတာလဲ မေတြ႕ဘူး… ကၽြန္ေတာ္စိတ္ပူစ ျပဳလာတယ္… ေနာက္ေတာ့မွ ပထ၀ီေဆာင္ေရွ႕ တရုတ္စကားပင္ေအာက္ကထိုင္ခံုမွာ ႏွစ္ေယာက္သား အတူထိုင္ေနတာကို အေနာက္ဘက္ကေနလွမ္းေတြ႕တယ္… ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး ေဒါသေၾကာင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္… သူတို႔ရွိရာဆီကၽြန္ေတာ္တမ္းတမ္းႀကီးေလွ်ာက္သြားခဲ့ေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးက သတိထားမိပံုမေပၚဘူး …

``ပိုး ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုထြဋ္ ပိုးကို လာမေတြ႔ပါနဲ႔ေတာ့ မင္းညိဳလည္း ျပန္ေရာက္ေနၿပီလို႔ ေျပာထားသားနဲ႔… ´´

ေအာင္မာ မိပိုး ဒင္းကို ကိုထြဋ္တဲ့ ေခၚပံုကိုက နားရင္းပိတ္တီးခ်င္စရာ…

``ပိုးကလည္း စိုးရိမ္တတ္ရန္ေကာ… ကိုထြဋ္တစ္ေယာက္လံုးရွိေနတာကို ဘာေၾကာက္စရာရွိလဲ… ဘာမွမပူနဲ႔ တစ္ခုခုျဖစ္တာနဲ႔ ကိုယ့္ဆီသာေျပးခဲ့ ဟုတ္ၿပီလား ပိုးအခက္အခဲ မွန္သမွ် ကိုယ္ေျဖရွင္းေပးမယ္… ပိုးမ်က္ႏွာေလးေတာ့ ျမင္ေနခြင့္ေလးေပးပါ ပိုးရယ္… ပိုးကိုမျမင္ရရင္ ကိုယ္ရူးလိမ့္မယ္ ထင္တယ္…´´

ေခြးမသား ရာရာစစ…. ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး

``မိပိုး…´´

ကၽြန္ေတာ့္ ေဒါသတႀကီးေခၚသံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးလန္႔သြားၿပီး ပိုးက ထိုင္ခံုေပၚကေန ရုတ္တရက္ခုန္ဆင္းလာတယ္… ကိုထြဋ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး မင္ေကာင္ေကာင္းနဲ႔ ဆက္ထိုင္ေနေလရဲ႕..

``မိပိုး နင္ဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ ဟင္…´´

``ဟို… ဟို… ´´ သူ လက္ညိွဳးကို ေတာင္ထိုး ေျမာက္ထိုးန႔ဲ ေျဖစရာစကား ရွာမရျဖစ္ေနတုန္း

``ဒီမွာညီ လြတ္လပ္တဲ့ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားသဘာ၀ ကိုယ္တို႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လူျမင္ကြင္းမွာ စကားေျပာေနတာပါ… အဲ့ဒါ တစ္ခုခုမ်ား မွားေနသလား…´´

``မွားတယ္ မွားတယ္ သိပ္ကိုမွားတာေပါ့…. ေဟာဒီ့တကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာေလ မိန္းကေလးေတြေထာင္နဲ႔ေသာင္းနဲ႔ခ်ီရွိတယ္ ႀကိဳက္တ့ဲလူ ခင္ဗ်ားလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာလို႔ရတယ္ ဒါေပမယ့္ ပိုးမပါဘူး…´´

``ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္…´´

ဒီ ငနဲေတာ့ လက္သီးစာမိခ်င္ေနၿပီ… စိတ္ကိုမနည္းဆြဲဆန္႔ထားရတယ္…

``ခင္ဗ်ားမသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔… ပိုး နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႔ လက္ထပ္ရမယ့္လူေတြဆိုတာ ေဟာဒီ တစ္ေလာကလံုးသိတယ္… အဲ့ဒါေၾကာင့္ ပိုးအခု တတိယႏွစ္ေရာက္တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ကလြဲရင္… ဘယ္ေကာင္မွ အနားကပ္လို႔မရခဲ့တာ အခုခ်ိန္ထိပဲ…´´

``ေၾသာ္ ဒါဆို… ညီနဲ႔ ပိုး နဲ႔က ခ်စ္သူေတြေပါ့…´´ ဒီေကာင္ ဘာလဲကြ နာခ်င္ေနၿပီလား

``အစစ္ေပါ့ မယံုရင္ ႀကိဳက္တဲ့လူေမးၾကည့္…´´

``ပိုးက ညီ့ကို ခ်စ္တယ္လို႔ အေျဖေပးခဲ့တာေပါ့ေနာ္… ကိုယ္ေမးတာ ဟုတ္လား…´´
ဘယ္လိုမွ သည္းခံစိတ္မထားႏုိင္တဲ့အဆံုး

``ဒီမွာ ခင္ဗ်ားကိုယ့္ကိစၥပဲ ကိုယ္အာရံုစိုက္ပါ သူမ်ားကိစၥ၀င္မစပ္စုပါနဲ႔ အဓိက က ပိုးနဲ႔ လံုး၀မပတ္သတ္ပါနဲ႔…´´

``ကိုယ္က ပိုးကိစၥ ကိုယ့္ကိစၥလို႔ပဲ သေဘာထားတယ္ ဆုိရင္ေရာ…´´

``ေဆာရီးပဲ ကိုယ့္လူ... က်ဳပ္လက္သီးက ေနရာမေရြးဘူး….´´

``ဟား တတိယႏွစ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးကလည္းကေလးကလားဆန္လုိက္တာ… ဆယ္တန္းတုန္းကလို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ထိုးဟယ္ ႀကိတ္ဟယ္ျဖစ္တာ ဒီအရြယ္မွာ ရွက္တတ္ဖို႔ေကာင္းေနပါၿပီ ကာယကံရွင္ မိန္းကေလးသိကၡာလည္း အမ်ားႀကီးနစ္နာပါတယ္… ဥာဏ္သံုးၿပီးရွင္းၾကပါစို႔…´´

စကားေျပာပံုကိုက ဆရာႀကီးလိုလို ဘာလိုလို … ေသာက္ခ်ိဳးကိုမေျပဘူး…

``ဘာမွ ရွင္းစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး ခင္ဗ်ားလာမရႈပ္ဖို႔က လိုရင္းပဲ ရွင္းတယ္ေနာ္…´´

``ဒီမယ္ညီ.. ပိုးဟာ အသက္ျပည့္ၿပီးသား စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ…သူ႔မွာလည္း သူ႔လြတ္လပ္ခြင့္….´´

``ဟာဗ်ာ… မသိဘူး… အဲ့ဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး… ဒီမွာ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးသတိေပးမယ္… ပိုး နားကိုခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ လံုး၀ မႀကိဳးစားပါနဲ႔… ေျပာထားလ်က္သားနဲ႔မွ ခင္ဗ်ားစည္းေက်ာ္လာရင္ ကၽြန္ေတာ့္အဆိုးမဆိုနဲ႔… လာ… ပိုး သြားမယ္…´´ ပိုး လက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေဆာင့္ဆြဲၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္…

အိမ္ျပန္တစ္လမ္းလံုး ကၽြန္ေတာ္ပိုးကိုစကားမေျပာဘူး… ေျပာခ်င္တာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ ရင္ထဲမွာ ျပည့္က်ပ္ေနတယ္…အသက္ေတာင္ရွဴလို႔မ၀သလိုပဲဗ်ာ…. တကယ္တမ္းေျပာမယ္ဆိုေတာ့ စကားလံုးေတြက တစ္လံုးမွ ထြက္မလာဘူး… ပိုးကေတာ့ အမွားလုပ္မိထားလုိ႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး လုိက္လာတယ္…
ပိုးကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ္တန္းျပန္လာခဲ့တယ္… ဘာမွလည္း လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္မရွိဘူး… ပိုးကၽြန္ေတာ့္အေပၚသစၥာေဖာက္တယ္လို႔ ေတြးမိရင္ ၀မ္းနည္းတယ္ဗ်ာ… ေယာက်္ားတန္မဲ့မ်က္ရည္ေတာင္၀ဲမိတယ္… တကယ္ဆို ပိုးအေပၚ ကၽြန္ေတာ္က အၿမဲအႏုိင္ယူခဲ့ေပမယ့္… အခုပိုးကို ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ ျမင္လုိက္ရေတာ့ ပိုးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို အႏုိင္ယူထားတယ္ဆိုတာ အလန္႔တၾကားသိလိုက္ရတယ္… ပိုးကို လက္လြတ္ဆံုးရႈံးရရင္ဆိုတာကို ေတြးမိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကို မီးစနဲ႔ထိုးသလိုခံစားရတယ္… ပိုး ရယ္ … ဒါေတြနင္မသိဘူးေနာ္… အိပ္ယာေပၚအလူးလူးအလွိမ့္လွိမ့္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း အေတြးေတြၾကားမွာ နစ္ေျမာေနတုန္း ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းလာေၾကာင္း လွမ္းေအာ္တာနဲ႔ ေအာက္ကိုဆင္းၿပီး ဖုန္းကိုင္လိုက္တယ္…

``ဟလို…´´

``ကိုညိဳလား…´´

``ေၾသာ္ ၾကည္ျပာ… ဟုတ္တယ္.. ကိစၥထူးလုိ႔လား…´´

``ထူးတာေပါ့… ျပန္ေရာက္တာ အေၾကာင္းမၾကားတဲ့ကိစၥ.. မနက္ျဖန္ေက်ာင္းေရာက္တဲ့အထိမေစာင့္ႏိုင္လုိ႔ အခုဖုန္းဆက္ၿပီး ရန္ေတြ႕တာ.. ကိုညိဳ မေကာင္းဘူးကြာ.. ကတိမတည္ဘူး…´´

``ေဆာရီးပါဗ်ာ… ေဆာရီးပါ… တကယ္ကို မအားတာ… လာမလို႔ပဲ ဒီေန႔လည္း က်ဴတိုရီယယ္ရွိေနတာနဲ႕…´´

ကၽြန္ေတာ္လည္း မုသာ၀ါဒကံကို သူနဲ႔က်မွပဲ အလံုးအထည္နဲ႔ကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနမိေတာ့တာပဲ

``သြားပါ ေျပာလိုက္ရင္ ဆင္ေျခခ်ည္းပဲ… တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တယ္…´´

``အဟင္း တကယ္ပါ… ေျပာေတာ့လည္း မယံု…´´

``ထားပါ… တနဂၤေႏြေန႔ ၾကည္ျပာ့ေမြးေန႔ အိမ္မွာ ပါတီေပးမွာ လာရမယ္ေနာ္…´´

``ဟိုေလ… ကိုညိဳက အဲ့ဒီလို ပြဲေတြ…´´

``ဟိတ္… မရဘူးေနာ္… မရဘူးဒီတစ္ခါေတာ့ ဘယ္လိုဆင္ေျခမွ လက္မခံႏုိင္ဘူး ဒီတစ္ခါပ်က္ကြက္လုိ႔ကေတာ့ တကယ္စိတ္ဆိုးၿပီး အစ္ကိုအျဖစ္ကလည္း စြန္႔လႊတ္မယ္ … ဒယ္ဒီကလည္း စိတ္ဆိုးမွာ…´´
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္အိုက္သြားတယ္…

``အင္း ဟုတ္ကဲ့ပါ လာျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္…´´

``ႀကိဳးစားတာမလိုခ်င္ဘူး… လာျဖစ္တာပဲလိုခ်င္တာ you are my special one ေလ မလာလို႔ မရဘူးေနာ္… အားလံုးကို ေၾကျငာထားၿပီးသား ကိုညိဳမလာတာဟာ ၾကည္ျပာ့ကို အရွက္ခြဲတာလို႔သာ မွတ္လုိုက္ေတာ့..´´
ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ… တကယ္ ကိုယ့္အပူနဲ႔ကိုယ္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ကို သူကတေမွာင့္

``အိုေခ.. လာျဖစ္ေအာင္လာပါ့မယ္… ကဲ ေက်နပ္ၿပီလား…´´

``အင္း ကတိေနာ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ တည္ပါေစ…´´

``စိတ္ခ်..တည္ေစရမယ္… ´´

``အင္း ဒါဆုိ တာ့တာေနာ္..´´

``အင္း အင္း ဒါပဲေနာ္..´´
--------------------------

မေန႔က ျဖစ္ထားတဲ့့ျပႆနာ အရွိန္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ပိုးကို ဒီေန႔လည္း စကားဟုတ္တိပတ္တိ မေျပာခ်င္ဘူး… မေျပာမျဖစ္ ကားလာၿပီ.. နင္အရင္တက္ … ဘာစားမလဲ… တို႔ဆိုတာက လြဲရင္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မေျပာျဖစ္ဘူး ညေနလည္း သူ႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္လာခဲ့ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ အစိုင္အခဲတစ္ခုခုျဖစ္က်န္ေနတယ္… ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဲ့ဒါကိုေတြးေတြးၿပီးေနမထိ ထိုင္မသာျဖစ္ေနတာ ဟိုငနဲ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ေပါ့…. ပိုးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္လို႔အေျဖေပးခဲ့သလားဆိုတာ… ပိုး ႏႈတ္ကဖြင့္မေျပာေပမယ့္ ခ်စ္မွာပါ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္လို႔တစ္ခါမွမေျပာဖူးပဲ ခ်စ္ေသးတာပဲကို… အဟား ဒီေကာင္အရူးပဲ…ပိုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ၾကားက သံေယာဇဥ္ကို ေပါ့ေသးေသးထင္လုိ႔… အေပၚယံ ပါးစပ္ကေျပာတာကို ဒင္းက အတည္ယူခ်င္ေသးတာ… ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတဲ့ေကာင္… သူက ပိုးအေၾကာင္းဘယ္ေလာက္လို႔တုန္း.. ဘယ္သူမွ မသိႏုိင္တဲ့ ပိုး ဘယ္ဘက္ေပါင္ေဘးမွာ အစိမ္းေရာင္ အမွတ္၀ိုင္းေလးပါတာကအစ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ဗ်ာ…ကဲ… ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ… ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဲ့လိုေတြတစ္ဖတ္သတ္ျဖည့္ေတြးေနေပမယ့္ ဟိုလူ႔ေမးခြန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျခာက္လွန္႔ေနဆဲပဲ… ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေနလို႔မရေတာ့တာန႔ဲ ပိုးဆီက တိက်တဲ့အေျဖတစ္ခုခု သိရေအာင္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ပိုးတုိ႔အိမ္ဘက္ ထြက္လာခဲ့တယ္… ပိုးအစ္မက ပိုးမရွိဘူး စာအုပ္ဆုိင္သြားတယ္တဲ့…. ခါတိုင္းကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကေနပဲ ထိုင္ေစာင့္တတ္ေပမယ့္ ဒီေန႔မွ စိတ္ေလာေနတာမို႔ စာအုပ္ဆုိင္ကို လုိက္သြားတယ္….

ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြ ျပာေ၀သြားတယ္… ပိုးနဲ႔ ဟိုေကာင္ စာအုပ္ဆုိင္ေရွ႕မွာ အတူတူရပ္ၿပီးစကားေျပာေနပါလား… ပိုးေန႔တုိင္း စာအုပ္ငွားလိုက္ ျပန္အပ္လိုက္ လုပ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာေနၿပီလဲ… ဒီေကာင္ ဒီလိုပဲေန႔တုိင္း ပိုးနဲ႔ဒီမွာေတြ႕ေနၾကလား ဒါေၾကာင့္ပိုးစာအုပ္ငွားတာၾကာတာလား… ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာဖမ္းလို႔မမိတာလား… အေတြးေတြက ေခါင္းထဲကို ဆက္တုိက္ဆိုသလို တန္းစီၿပီး၀င္လာတယ္…

ငါ …ဘာလုပ္ရမလဲ ဘာလုပ္ရမလဲ…စဥ္းစားစမ္း …

ကၽြန္ေတာ္ပိုးတို႔အိမ္ျပန္ၿပီး မမိုးကို ပိုးပိုးကိုလိုက္ၾကည့္ပါဦလို႔ ေခၚၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ျပလိုက္တယ္ …
ႏွစ္ေယာက္လံုးကလည္း ရယ္လုိ႔ေမာလို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ဂရုစိုက္မိပံုမေပၚဘူး… မမိုးရွက္လည္းရွက္ ေဒါသလည္းထြက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္းအားနာေနတယ္

``မင္းညိဳရယ္ နင့္ကိုအားနာလိုက္တာ… ပိုးပိုး ပိုးပိုး သိမယ္… အမ်ိဳးေတြကို အရွက္ကြဲေအာင္လုပ္ခ်င္တဲ့ဟာမ သိမယ္…´´

``ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာဆက္လုပ္က်မလဲ မမိုး…´´

``ေလာေလာဆယ္ အိမ္ျပန္မယ္ … လမ္းမႀကီးမွာရွင္းရင္လူသိပါတယ္… ´´
ဆိုၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာၾကတယ္…

ဧည့္ခန္းမွာ ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာစီထိုင္ၿပီး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔အေတြးကိုယ္စီနဲ႔…

``သူတို႔ အေၾကာင္း နင္ ဘယ္ေလာက္သိလဲ မင္းညိဳ…´´

မမိုးကေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိသေလာက္ အကုန္မျခြင္းမခ်န္ေျပာျပလိုက္တယ္… ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္မွန္တယ္လုိ႔ ထင္တယ္…

``ေအး ဟုတ္ၿပီ ဒီကိစၥေခါင္းေအးေအးထားၿပီး စဥ္းစားမွျဖစ္မယ္ အေလာတႀကီးလုပ္ရင္ ျပႆနာေတြ ပိုရႈပ္ေထြးလာႏိုင္တဲ့အျပင္ လူသိရွင္ၾကားျဖစ္ကုန္ရင္ ေမေမတို႔ေဖေဖတို႔ ဦးတို႔အန္တီတို႔ အားလံုးအရွက္ရကုန္လိမ့္မယ္…ေလာေလာဆယ္ နင္ အိမ္အရင္ျပန္ႏွင့္ နင္ရွိေနရင္ ပိုးပိုးက ငါေမးတဲ့အခါက် ေျဖရခက္ေနလိမ့္မယ္ မိန္းမခ်င္းခ်င္းက် ပိုေမးလို႔ေကာင္းတာေပါ့´´

မမမိုး စီစဥ္တဲ့အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္လာတယ္… ပံုမွန္အတိုင္းထမင္းစားၿပီး အိပ္ခန္းထဲ တန္း၀င္ခဲ့တာပဲ…ညက်ေတာ့ ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းတံခါးလာေခါက္ၿပီး…

``သား ပိုးပိုးနဲ႔ဘာေတြျဖစ္ၾကလဲ…ေမေမျဖင့္ ရင္ေတြတုန္လိုက္တာ သားရယ္… ေမေမတုိ႔လည္း ဘာမွမသိရပါလား… မမၾကည္ဖုနး္ဆက္ေျပာမွသိတယ္… ကိုထြန္းေဇာ္တစ္ေယာက္ေတာ့ ေဒါသပံုထေနတယ္တဲ့… သားသိသေလာက္ ေမေမတို႔ကိုလည္း ေျပာပါဦး.. ´´

ေမေမက ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညေနက မမိုးကိုေျပာတဲ့အတုိင္း တပံုစံတည္း ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ အပိုအလုိမရွိ အတတ္နိုင္ဆံုး အမွန္တရားျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါတယ္…

``အဲ့ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ… သားက ဘယ္လုိျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ…´´

``သားက ေမေမတို႔ သေဘာပါပဲ….´´

``ဒီလိုဆို ေမေမ သားေဖေဖနဲ႔ တုိင္ပင္လုိက္ဦးမယ္ေနာ္…´´ ဆိုၿပီး ေမေမျပန္ထြက္သြားတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကိစၥဆုိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လူႀကီးေတြ ေဆြးေႏြးတာကို ၀င္မစြက္ဖက္ခ်င္ပါဘူး… သူတို႔က ေကာင္းသလို တစ္ခုခုစီစဥ္ပါလိမ့္မယ္ေလ… ဘာေတြဆက္ျဖစ္ၾကတယ္ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ညတြင္းခ်င္းပဲ ပိုးတုိ႔အိမ္ကိုေရာက္သြားတယ္… ျပန္လာေတာ့

``သား ေဖေဖတို႔ အျမင္ေတာ့ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးက ခုရႈပ္မွေနာင္ရွင္း မျဖစ္ခင္က ႀကိဳတင္ကာကြယ္တာအေကာင္းဆံုးပဲ… ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေျပာခ်င္ဘူးသားရယ္… ျပႆနာကို အေကာင္းဆံုးေျဖရွင္းၿပီး ေနာက္ထပ္မျဖစ္ေအာင္ကာကြယ္တဲ့နည္းလမ္းကေတာ့ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ေပးလိုက္ေတာ့မယ္…´´

``ဗ်ာ…´´ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့စကား

``ဟုတ္တယ္သား… အစကေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးမွလက္ထပ္ေပးမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးေပမယ့္ အေျခအေနက အခုလုိျဖစ္လာတယ္… ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တရားရံုးမွာ အသိသက္ေသအေနနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးထားရံုပဲ ဧည့္ခံပြဲေတာ့ ေနာက္မွအခ်ိန္ယူ စီစဥ္တာေပါ့… လက္မွတ္ထိုးမွာကေတာ့ ဒီတနလၤာ… ရက္ရာဇာက်လို႔ ေရြးထားတယ္…´´

``ဗ်ာ.. တနလၤာ…´´ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ဆင့္ဗ်ာၿပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ဘာမွကို ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူးျဖစ္သြားတယ္... ဒီေန႔က ေသာၾကာ… တနလၤာဆိုေတာ့ ေနာက္ ၂ ရက္ေနရင္ေပါ့…. ပိုးကို အဲ့ဒီေလာက္ျမန္ျမန္လက္ထပ္ရလိမ့္မယ္လို႔ တစ္ခါမွ ေတြးမထားမိဘူး…ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ဘြဲ႕ဓါတ္ပံုတူတူရိုက္ၿပီးမွ မဂၤလာ၀တ္စံု၀တ္ရမယ္ ထင္ေနတာ… ကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြခုန္လြန္းေနတယ္… ေဖေဖနဲ႔ေမေမေရွ႕မွာ ၾကာၾကာဆက္မထိုင္ရဲေတာ့တာမို႔ ကိုယ့္အခန္းထဲပဲကိုယ္ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္… ေနာက္ ၂ ရက္ေနရင္ ပိုးက ကၽြန္ေတာ့္ တရား၀င္ ဇနီးမယားျဖစ္ေတာ့မွာတ့ဲ… ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးက ေသြးေၾကာေတြ ရွိန္းတိမ္းဖိန္းတိမ္းႀကီးျဖစ္သြားတယ္… ကၽြန္ေတာ့္အေတြးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ မိသားစု ဘ၀ေလးကို စိတ္ကူးနဲ႔ ပံုေဖာ္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ.. အိပ္မက္ထဲမွာ…သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို `ေမာင္´လို႔ေခၚတယ္ …

ေနာက္ေန႔ စေနေန႔တစ္ေန႔လံုး ကၽြန္ေတာ္ပိုးတုိ႔အိမ္မသြားဘူး… ပိုးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာ ရွက္လို႔… ရယ္ရတယ္ေနာ္ … မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့ပိုးကဘယ္လိုေနလဲ မသိဘူး… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရွက္တာပဲသိတယ္… ေမေမက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းေခၚကိုေခၚသြားၿပီး တနလၤာေန႔က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္၀တ္ဖို႔တုိက္ပံုနဲ႔ပိုးပုဆိုးလုိက္ရွာ၀ယ္ေပးတယ္… ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ ပိုးပုဆိုး ၀တ္ရလို႔ ၾကည္ႏူးမိေသးတယ္… ပိုးနာမည္ပါတာကိုး…ရုတ္တရက္ မနက္ျဖန္ ၾကည္ျပာ့ေမြးေန႔ရွိတာ သတိရၿပီး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ပါေပးရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာ ေမေမနဲ႔တုိင္ပင္ၿပီး ေက်ာက္စီရင္ထိုးပံုေလး ၀ယ္ခဲ့တယ္… အေတြးထဲမွာေတာ့ မနက္ျဖန္ေမြးေန႔ပြဲကို ပိုးကိုပါ ေခၚသြားမယ္… ဟိုေရာက္ရင္ ဒါမနက္ျဖန္ငါနဲ႔ လက္ထက္မယ့္ ဇနီးေလာင္းအေခ်ာအလွေလးလို႔ မိတ္ဆက္ေပးရင္း ၾသဘာေပးခံမယ္လို႔ႀကိတ္ၿပီး စိတ္ကူးမိေသးတယ္… ဒါဆုိၾကည္ျပာလညး္ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမလုိအပ္ပဲ သံေယာဇဥ္ေတြပိုေနစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ… တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ ကဲ မပိုင္လား…
--------------------------

ေလးနာရီေလာက္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ပိုးတုိ႔အိမ္ဘက္ထြက္လာတယ္ ပိုးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ႀကိဳမေျပာထားဘူး တမင္တကာ မေျပာပဲထားတာ… ဖုန္းဆက္ရင္ ဘယ္လုိေျပာရမွန္းလဲမသိဘူး ရိႈးတိုးရွန္းတန္းႀကီး… ခါတုိင္းလဲေတြ႕ေနက် ေျပာေနက်ကို ခုမွ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မာန္တင္းၿပီးထြက္ခဲ့တာ သူတုိ႔ၿခံေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ရင္အခုန္သား… ပိုးပိုး ၿခံထဲက ဒန္းေပၚမွာ တင္ပလင္ေခြထိုင္ၿပီး စာအုပ္တစ္အုုပ္ကိုဖတ္ေနတယ္… ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္လုိက္ရေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးေတြ ရုတ္တရက္ ခက္ထန္သြားတာ ကၽြန္ေတာ္ အလန္႔တၾကားေတြ႕လိုက္တယ္…

``အိမ္ကလူေတြေရာ…´´ ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲ ပါးစပ္ထဲရွိရာ ေမးလုိက္တယ္..

``မရွိဘူး အက်ီသြားေရြးၾကတယ္…´´

``ေၾသာ္ ငါလည္း မေန႔က အက်ီနဲ႔ ပုဆိုးသြား၀ယ္တယ္ဟ သိလား…´´

``အင္း…´´

``ငါ အခု ဆရာ ဦးေအာင္ႏိုင္သမီး ေမြးေန႔ပဲြ သြားမလို႔ နင့္ကိုလာေခၚတာ…. ထ အ၀တ္အစားလဲ… သြားရေအာင္…´´
ပိုး ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကိုပိတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ျဖတ္ခနဲ လွမ္းၾကည့္တယ္… ပိုးမ်က္လံုးေတြ စိမ္းေနတယ္…

``နင့္ကို ဖိတ္ထားတာ နင္သြားပါလား ဘာလုိ႔ငါ့ကိုလာေခၚေနတာလဲ မလိုက္ခ်င္ဘူး…´´

``မဟုတ္ဘူးေလ ပိုးရယ္ ငါတစ္ေယာက္တည္းဆို ဟိုမွာ သိတဲ့လူလည္းရွိတာမဟုတ္ဘူး ေမြးေန႔ရွင္ကလည္း ဟိုလူ႔ဧည့္ခံရ ဒီလူ႕ဧည့္ခံရနဲ႔ဆို ငါက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔…´´

``ေၾသာ္ အဲ့ဒီေတာ့ ငါက နင့္အပ်င္းေတာ္ေျပ… လိုက္ခဲ့ေပးရမယ္ေပါ့… ငါမလုိက္ခ်င္ဘူး နင့္ဘာသာသြား….´´

``မဟုတ္ဘူးေလဟာ နင္ကလည္း ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ အေကာင္းေျပာေနတာကို…´´

``ဘာ……….. ဘာေျပာလိုက္တယ္… ငါ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာ နင္မသိဘူးလား… ´´

``ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ပိုးပိုး…´´

``လူသတ္ခ်င္ေနတာ… လူသတ္ခ်င္ေနတာ… ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေလွာင္အိမ္ထဲကငွက္တစ္ေကာင္လုိ အက်ဥ္းက်ခံထားရၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေစသမွ် အသံုးေတာ္ခံျပေနရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ဒီေလာက္ေတာင္ေပါက္ကြဲခြင့္မရွိဘူးလား…´´
ပိုးဟာ အခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲေတာ့မယ္ ဗံုးတစ္လံုးလိုပဲ… သိပ္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းေနတယ္… ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ယုန္ငယ္ေလးဟာ က်ားရဲမေလးအသြင္ေျပာငး္သြားတယ္…

``နင္ဘာကို ေျပာခ်င္တာလဲ ပိုး ငါ့ကို ရွင္းရွင္းေျပာ…´´

``ေအး ရတယ္… သိပ္ရတယ္… ငါကလည္း ရွင္းရွင္းပဲေျပာခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ… နင္ လုပ္ရပ္ေတြက တစ္ဆိတ္ေအာက္တန္းမက်လြန္းဘူးလား ဟင္ မင္းညိဳ…´´

``ငါက ဘာလုပ္လုိ႔လဲ…´´

``ဟား ဟား ဘာလုပ္လုိ႔လဲ ဟုတ္လား ရယ္ရတယ္… ေအးေလ နင္က ဘာမွမလုပ္ပါဘူး ငါ့တစ္ဘ၀လံုး စုတ္ျပတ္သတ္သြားေအာင္ စနက္တံေလးကို ျဖဳတ္ရံုေလးျဖဳတ္ခဲ့တာ…ဒီမွာ မင္းညိဳ နင္ေယာက်္ားတန္မဲ့ အဲ့ေလာက္ေတာင္ေအာက္တန္းက်လိမ့္မယ္လုိ တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့မိဘူး … နင္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ရတာေတာင္ သနတယ္…´´

``မိပိုး နင့္စကားေတြ လြန္ေနၿပီေနာ္…´´
``လြန္ပါေစ ဘာကို ဂရုစိုက္ရမွာလဲ… မနက္ျဖန္နင္နဲ႔ လက္ထက္စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးရေတာ့မယ္ဆိုမွေတာ့ ငါ့ဘ၀မွာ ဒီ့ထက္ဆံုးရံႈးစရာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး… ဘယ့္ႏွယ့္ ငါ ကိုလင္းထြဋ္နဲ႔ စာအုပ္ဆိုင္မွာ စကားေျပာတာကို ျမင္ရံုနဲ႔ ဒီအေျခအေနထိေရာက္ေအာင္ နင့္အေဖအေမကို မိန္းမလိုမိန္းမရ ပလီၿပီး ငါ့အိမ္အထိ လႊတ္ၿပီး အမႈမႀကီးႀကီးေအာင္ဆင္တာ အဲ့ဒါ ေအာက္တန္းမက်လို႔ ဘာက ေအာက္တန္းက်မွာလဲ… ´´

``မဟုတ္ဘူး ပိုးပိုး နင္ အထင္လြဲေနတာ ငါရွင္းျပမယ္…´´

``ေတာ္… မၾကားခ်င္ဘူး… နင့္ပါးစပ္က ထြက္တဲ့စကား ငါဘယ္ေတာ့မွ မယံုေတာ့ဘူး… မိန္းမတစ္ေယာက္ရဖို႔အတြက္မ်ားဟာ …´´

``ပိုး ငါ့သိကၡာကို နင္မေစာ္ကားနဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဖို႔အတြက္မဟုတ္ဘူး နင့္မို႔လို႔…´´ ကၽြန္ေတာ့္စကားပင္ မဆံံုးလိုက္

``ေၾသာ္ ေဟာ္ ေဟာ္ ဟုတ္တာေပါ့ ငါ့မို႔လို႔ေပါ့… တျခားမိန္းမ နင္အႏုိင္က်င့္သမွ်အဲ့လို ၿငိမ္ခံေနမလား…´´

``ငါက နင့္ကို အႏုိင္က်င့္တယ္… ဟုတ္လား ပိုးပိုး…´´

``မဟုတ္ဘူးလုိ႔ နင္ျငင္းခ်င္ေသးလို႔လား… ဒါအခုမွ မဟုတ္ဘူး… ဟိုးလူမွန္းသိတတ္စကတည္းက… ငါ့ဘ၀ဟာ အေဖ အေမ အစ္မေတြ ၾသဇာအာဏာအျပင္ နင့္ ပံုစံခြက္ထဲမွာေနရတယ္… အတန္းေဖာ္ေက်ာင္းသားခ်င္းတူတူေတာင္ နင့္ ခြင့္ျပဳတဲ့လူနဲ႔ပဲ ငါေပါင္းရတယ္… ကိုယ္ရတဲ့မုန္႔ဖိုးနဲ႔ ကိုယ္စားခ်င္တာ၀ယ္မစားရတဲ့ဘ၀… ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႔ကိုယ္ တစ္ခါမွမေနခဲ့ရတယ္ဘ၀… ငယ္ငယ္တုန္းက ငယ္ေသးလုိ႔ မစဥ္းစားတတ္ေသးေပမယ့္ ငါဟာ အရြယ္ေရာက္လာၿပီ ကိုယ္ပိုင္ဦးေႏွာက္ရွိတယ္… စဥ္းစားတတ္တယ္ ေတြးေခၚတတ္တယ္… ခံစားတတ္တယ္… ေပါက္ကြဲတတ္တယ္… ဒါေတြ နင္မသိဘူး သိေအာင္လည္း တစ္ခါမွ မႀကိဳးစားဘူး နင္သိတာ ငါ့ကိုမ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္မယ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မယ္ ကန္႔သတ္မယ္.. မိဘေတြေပးထားတဲ့ အခြင့္အာဏာကိုသံုးၿပီး နင္ ငါ့ကို လိုရာခိုင္းမယ္…´´

``မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး…´´

ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကလြဲရင္ ဘာစကားမွ ဆက္ထြက္မလာေတာ့ဘူး ပိုးစကားေတြက ကၽြန္ေတာ့္နားထဲမွာ ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္

``တစ္ဦးတည္းေသာသားခ်င္းအတူတူေတာင္မွ နင္က ငယ္ငယ္ကတည္းက သူမ်ားထက္ပို အတၱႀကီးတယ္… နင္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းဆုိရင္ ေသမတတ္စြဲလန္းတယ္ မ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံပဲ… အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ရွိတတ္တယ္… အဲ့ဒီလိုပဲ နင့္အတြက္ ငါဟာ နင့္အရုပ္သာသာပဲရွိတယ္… နင္ မပါပဲ ဘယ္မွ မသြားတတ္ မလာတတ္ ဘာမွ မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ အစစ အရာရာ နင့္ကိုပဲ မွီခိုအားထားေအာင္ နင္ေျပာသမွ်ေခါင္းညိတ္တတ္ေအာင္ နင္ဟာ ငါ့အတြက္ essential ျဖစ္ေအာင္ … ငါ့ကို နင္ပံုသြင္းထားခဲ့တယ္… ဆႏၵရွိတဲ့အခ်ိန္ အခ်ိန္မေရြးအိတ္ထဲက ထုတ္ၾကည့္လို႔ရတဲ့ ေကာ္ပတ္ရုပ္သာသာပဲ နင္ငါ့ကို သေဘာထားတယ္…´´

``မဟုတ္ဘူး ´´လို႔ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ၿပီး…

``ပိုးပိုး နင့္ကိုငါတကယ္ခ်စ္တာ….´´ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က လႊတ္ကနဲ ထြက္သြားတယ္…

``ဘာ… ခ်စ္တယ္.. ဟုတ္လား ဟား ဟား ေလာကႀကီးမွာ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုးဟာသကိုၾကားရသလိုပဲ… နင့္လိုလူက ခ်စ္တတ္ရင္ ငါ့အသက္န႔ဲေတာင္ေလာင္းရဲတယ္… သိလား… နင့္ကိုယ္နင္ပဲ ခ်စ္တတ္တာပါ သူမ်ားကို ဘယ္္လိုခ်စ္ရမယ္ဆိုတာ နင္မသိဘူး… အခ်စ္မွာ ကန္႔သန္႔ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြမရွိဘူး … နားလည္မႈပဲရွိတယ္…´´

``နင့္ကို ဒါေတြဘယ္သူေျပာလဲ….´´

ပိုး ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး… တစ္လုံးခ်င္းေျပာတယ္

``ကို လင္း ထြဋ္…´´

``ဘာ…´´

``ဟုတ္တယ္ ကိုထြဋ္ ေျပာတာ… ေျပာရံုတင္ မဟုတ္ပါဘူး သူက လက္ေတြ႔လည္း ငါ့ကိုနားလည္တယ္… လူတစ္ဖက္သားရဲ႕လြတ္လပ္ခြင့္ကို တန္ဖိုးထားရမယ္ဆိုတဲ့ သူ႔စိတ္ဓါတ္ကို ငါသိပ္ေလးစားတာပဲ သိလား…´´

``ေတာ္ေတာ့ ပိုးပိုး ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့…´´ ပိုးက သူ႔စကားကို မရပ္ပါဘူး

``ေနာက္ၿပီး တကယ္ခ်စ္ရင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသိဥာဏ္နဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြ ျမင့္မားႏုိင္သမွ် ျမင့္မားလာေအာင္ ကူညီလမ္းဖြင့္ေပးရမယ္တဲ့ ဘယ္ေလာက္ ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ အေတြးအေခၚလဲဆိုတာ… ၿပီးေတာ့ ေလွာင္အိမ္ေလးထဲမွာ ပိတ္မိေနတ့ဲ ငါ့ကို သူ႔ရဲ႕ လံုၿခံဳေႏြးေထြးၿပီးလြတ္လပ္မႈေတြအျပည့္အ၀ရွိတဲ့ သူ႔ရဲ႕အသိုက္အၿမံဳေလးထဲကို ပ်ံသန္းခဲ့ပါတဲ့….´´

``နင္က သူ႔ဆီ တကယ္သြားမွာလား ပိုး…´´ ကၽြန္ေတာ္ အလန္႔တၾကားေမးလိုက္မိတယ္..

``အဟက္… ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတဲ့ေမးခြန္းပဲ… ငါပ်ံခ်င္ရင္ ပ်ံလုိ႔ရလို႕လား ေလွာင္အိမ္ေသာ့က နင္ခ်ိဳးလိုက္ၿပီေလ …. မိဘစကားကိုေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္ရတဲ့ အစဥ္အလာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး နင္အခုငါ့ကို ေခ်ာင္ပိတ္ရိုက္ခ်လိုက္ၿပီပဲ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ေမးခြန္းေတြေမးမေနစမ္းပါနဲ႔… စိတ္ခ်ပါ… ငါနင့္ကိုလက္ထက္မွာပါ… နင့္ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲမွာပဲ တစ္သက္လံုးေနမွာ… ငါ့အတိတ္က ၀ဋ္ေကၽြးဆပ္တယ္လို႔ပဲ သေဘာထားပါတယ္… နင္သာ ေနာက္ဘ၀ဆိုတာ ရွိခဲ့ရင္ ၀ဋ္မလည္ပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ငါဆုေတာင္းတယ္…´´

``ပိုး … ပိုး… မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူးေနာ္….´´

``နင္လည္းေမြးေန႔ပြဲသြားရဦးမယ္ ေနာက္က်ေနေရာ့မယ္… ´´ ပိုးက ေျပာေျပာဆုိဆိုနဲ႔ အိမ္ေပၚတက္သြားတယ္ …
ကၽြန္ေတာ့္မွာသာပလက္ေဖာင္းေပၚ ဦးတည္ရာမဲ့ ေလွ်ာက္ရင္း အေတြးေတြက တစ္စစီပ်ံ႕လြင့္လို႕…

၀ဋ္ေကၽြး… ဒါပိုးအတြက္ ၀ဋ္ေကၽြးတဲ့လား…. ငါနင့္ကို အႏုိင္က်င့္တယ္တဲ့လား ပိုးရယ္… နင့္အတြက္ေလွာင္ခ်ိဳင့္တစ္လုံတဲ့လား… ပိုး ကၽြန္ေတာ့္ ေမတၱာ ေစတနာေတြနဲ႔ ပိုးကို အေကာင္းဆံုးကာကြယ္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ တစ္ခ်ိန္လံုး ဂုဏ္ယူခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ … အခု ပိုးဘ၀ တစ္ခုလံုး စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္မိလ်က္သားျဖစ္သြားတယ္တဲ့ဗ်ာ…
ပိုးရယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္… ငါ့ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔… ဘ၀မွာ အေကာင္းဆံုး ဆုိတာေတြကိုပဲ နင့္အတြက္ ဖန္တီးေပးခ်င္ခဲ့တာ… နင္ေျပာသလို ငါအတၱသိပ္ႀကီးလြန္းခဲ့သလား… ငါမွားခဲ့တယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီေစတနာ အမွားအတြက္ တကယ္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ပိုးရယ္ … လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲကိုေတာင္းပန္ပါတယ္… စိတ္ခ်ပါ ပိုး… နင္ စိတ္ခ်မ္းသာေစရမယ္…. ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏုိင္ခ်လိုက္တယ္…

--------------------------
``ကလင္ ကလင္ ကလင္….´´

``ဟလို…´´

``ပုိးပိုးလား…´´

``ေအး…ေအာင္ကို…ေျပာ…´´

``ပိုးပိုး စိတ္ကိုခိုင္ခုိင္ထားေနာ္… ငါေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္…´´

``ေအး ဘယ္သူ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ… လန္႔လိုက္တာ…´´

``မင္းညိဳ မေန႔ညက ဆရာဦးေအာင္ႏုိင္သမီး ၾကည္ျပာ့ကို ခိုးေျပးသြားလုိ႔…´´

``………´´

``……..´´

``………´´