ေၾသာ္ ပန္ကာ ... ပန္ကာ...

မေန႔တုန္းက စလံုးမွာ အိုင္တီရိႈးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ Comex 2009 စလုပ္တယ္… ခါတိုင္းလုပ္ေနက်ေနရာမွာပဲ… Suntec City Convention Centre မွာ… ပြဲက ၄ ရက္ ၾကာမယ္… တနဂၤေႏြေန႔ထိ… ဒါေပမယ့္ က်မသြားႏုိင္တာ မေန႔ကတစ္ရက္တည္းပဲရွိတယ္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြက ဘယ္လိုမွကို မအားႏိုင္လုိ႕… စလံုးေရာက္ကတည္းက ပ်က္လိုက္တဲ့ headset … ၄ခုရွိၿပီ… က်မပံုမွန္ဆိုသိပ္မသံုးျဖစ္ဘူး headset ကို… အိမ္ကလူေတြလည္း အြန္လိုင္းမလာဘူး… ေျပာစရာရွိရင္ ဖုန္းနဲ႔ပဲေျပာတယ္… တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလည္းထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ လိုင္းေပၚေတြ႔ရင္ type ၾကတယ္… ရုပ္ရွင္ဗီဒီရိုလည္းသိပ္မၾကည့္ျဖစ္တဲ့က်မ… သီခ်င္းေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလမွ နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္… ေျပာခ်င္တာက … တန္ေအာင္မသုံုးရပဲ ခဏခဏပ်က္တဲ့အေၾကာင္းပါ… Brandမ်ားမေကာင္းလို႔လားလို႔ ေစ်းႀကီးတာ၀ယ္သံုးလည္းပ်က္တာပါပဲ… တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ေမာက္စ္ကလည္းသံုးေနရင္းနဲ႔အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး… ဒါေပမယ့္ ေမာက္စ္ကေတာ့တန္ပါတယ္… လက္ပ္ေတာ့ပ္၀ယ္ကတည္းက လက္ေဆာင္ရတာဆိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္သံုးလိုက္ရေသးတယ္…ေမာက္စ္လည္း၀ယ္ရဦးမွာေပါ့… ေနာက္တစ္ခါ မန္မိုရီစတစ္လည္း 4G တစ္ခုပဲရွိတာ သိပ္မေလာက္ခ်င္ဘူး အခုျပည့္ေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ အဲ့ဒါလည္းလိုခ်င္ေသးတယ္… ခုတေလာ ဟိုကေျပာ ဒီကေျပာနဲ႔ လက္ပ္ေတာ့ကို ဟိုလိုမထားနဲ႔ ဒီလိုထားတို႔ ဟိုေပၚမတင္နဲ႔ဒီလိုတင္တဲ့ အပူေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ဆိုလား စံုေနတာပဲ… ဒါနဲ႔ကို္ယ္လည္းစိတ္ေအးရေအာင္ သူ႔အတြက္ ေအာက္မွာခံတဲ့ပန္ကာတစ္လံုး၀ယ္မယ္စိတ္ကူးတယ္…. ေနာက္ … အလိုခ်င္ဆုံုးက ကင္မရာ… မရွိမျဖစ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ သူသူကိုယ္ကိုယ္ လိုခ်င္တာေပါ့… ေနာ့…

က်မနဲ႔အတူေန အခန္းေဖာ္အစ္မကို မသြားခင္ညက အေဖာ္လိုက္မလားလို႔ေမးတယ္… သူလည္း ကင္မရာနဲ႔ လက္ပ္ေတာ့ပ္ပန္ကာလိုခ်င္တယ္ေျပာဖူးတယ္ေလ…

``အစ္မ မနက္ျဖန္ အိုင္တီရိႈးရွိတယ္… သြားရေအာင္…´´

``ဟုတ္လား ဘယ္အခ်ိန္လဲ…´´

``ကိုးနာရီထိ သမီးက ခုနစ္နာရီမွ အားမယ္…´´

``ေအး ပိုက္ဆံလည္း မရွိပါဘူးဟယ္…. မနက္ျဖန္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပြဲ(အလုပ္မွာထူးခၽြန္လို႔ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ပြဲတစ္ခု) သြားစရာရွိတယ္…´´

``ေၾသာ္ အင္း အင္း ၿပီးေရာေလ… လိုက္မလား ေမးၾကည့္တာ…´´

ဒါနဲ႔ မေန႔က က်မတစ္ေယာက္တည္း လုိခ်င္တာေတြသြား၀ယ္ခဲ့တယ္… ဒီေလာက္ေတာင္ ပ်က္ခ်င္တဲ့ headset… ၂ ခုေတာင္၀ယ္ပစ္ခဲ့တယ္… A4tech ေတြေတာ္ေတာ္ေလးေစ်းခ်ထားလို႕ ၀ယ္ခဲ့တယ္… မန္မိုရီစတစ္က 8G တစ္ခု၊ ေမာက္စ္တစ္ခု၊ ပန္ကာနဲ႔ ေနာက္ လိုခ်င္ေနတဲ့ camera ၀ယ္ခဲ့တယ္… အေပ်ာ္တမ္းပါပဲ…
ပထမေတာ့ canon လိုခ်င္ေပမယ့္ ေစ်းကေတာ္ေတာ္ေျမာက္ေနလို႔ Fuji Film ပဲ ၀ယ္ခဲ့တယ္… ကၽြန္မ လက္ပ္ေတာ့ပ္အတြက္ ပန္ကာ၀ယ္ၿပီး cashier မွာ ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ တန္းစီေနတုန္း တရုတ္အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ ကၽြန္မပန္ကာကိုလာၾကည့္ၿပီး တရုတ္လို တစ္ခုခုလာေမးတယ္… က်မက တရုတ္လုိနားမလည္ဘူးလို႔ေျပာေတာ့မွ are you paying by cash or nets ? တဲ့ ကၽြန္မလည္း cash လို႔ေျဖလိုက္ေတာ့ သူက ေရႊဆဲြႀကိဳးအႀကီးႀကီးဆြဲထားၿပီး သားသားနားနား၀တ္ထားတဲ့ တရုတ္အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ကိုလက္ညွိဳးထိုးျပၿပီး… သူက ဒီကသူေဌးျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ပိုက္ဆံသူ႔ကိုေပးရင္ရတယ္တဲ့ ေျပာတယ္… ကၽြန္မလည္းေတာ္ေတာ္ရယ္ခ်င္သြားတယ္… ေနပါေစ… cashier မွာပဲေပးမယ္လုိ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ တန္းစီရမွာအၾကာႀကီးပဲ စီခ်င္လုိ႔လားတဲ့… ဟုတ္ကဲ့ လို႔ပဲေျပာလိုက္ပါတယ္… ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုထိုနည္းလည္းေကာင္းလုိက္ေမးေနတယ္… ဒီလူႏွယ္ ဒီလိုေခတ္မွာ ဒီလိုမ်ားလိမ္ဖို႔စဥ္းစားရတယ္လို႕ … သူမ်ားကိုလိမ္ခ်င္ရင္လည္း ပိပိရိရိေပါ့… အခုကၾကည့္ဦး … ေမးလုိက္ခ်င္တာ ပိုက္ဆံေပးရင္ receipt က ဘယ္အေပါက္ကထြက္လာမွာလဲလို႔… ဟုတ္တယ္…

ပထမဦးဆံုးေန႔ပဲရွိေသးတယ္… ၀ယ္တဲ့လူေတြကလည္း ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးပဲ… ဒီမွာက ဒီလိုပြဲဆို တကယ္လည္းေစ်းခ်တာကိုး ပစၥည္းေတြက… ေနာက္ ဒီလိုပြဲမွာ၀ယ္ရင္ လက္ေဆာင္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရတယ္ေလ… အဲ့ဒါေၾကာင့္ စလံုးေတြလည္း ေစ်းခ်ၿပီေဟ့ဆို ေျပးၿပီးသားပဲ… က်မလည္း ကိုယ္လိုခ်င္တာပဲ ျမန္ျမန္၀ယ္လုိက္တယ္… တျခားပစၥည္းေတြေတာင္ လိုက္မငမ္းႏုိင္ပါဘူး … ကိုးနာရီ ပိတ္မွာဆိုေတာ့ အခ်ိန္မမီမွာစိုးလို႔… လူေတြတအားမ်ားေတာ့ စိတ္သြားတုိင္းကိုယ္မေရာက္ဘူး တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာသြားဖို႔ မနည္းတိုးေ၀ွ႕ေနရတယ္… အဲ့ဒါေၾကာင့္ က်မလူရႈပ္တဲ့ေနရာေတြမသြားခ်င္တာ… လိုခ်င္တာေတြအကုန္၀ယ္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္က ကိုးနာရီမတ္တင္း … အေတာ္ပဲေပါ့… ဒါနဲ႔ ရထားတစ္တန္ ကားတစ္တန္နဲ႔ အိမ္ျပန္လာတယ္…

အိမ္မွာအခန္းေဖာ္အစ္မျပန္မေရာက္ေသးဘူး ဒါန႔ဲ က်မလည္း ၀ယ္လာတဲ့ ေမာက္စ္နဲ႔ headset ကိုစမ္း… ေနာက္ ပန္ကာေလးဘာေလးတပ္… ၿပီးေတာ့မွ ကင္မရာကို ကတ္တေလာ့တစ္အုပ္နဲ႔ ဟိုကလိ ဒီကလိလုပ္ေနတာ … ဆယ္နာရီခြဲေလာက္ထင္တယ္… အခန္းေဖာ္အစ္မျပန္ေရာက္လာတယ္…

``ဟယ္… စိမ္း ကင္မရာ၀ယ္လာတာလား´´ တဲ့

``ဟုတ္တယ္ အစ္မ…´´

`` ဒါဆိုနင္ အိုင္တီရိႈးသြားၿပီးၿပီေပါ့…´´

``အင္းေလ…´´

``အဲ့ဒါ့မ်ား ငါ့ဖို႔က်ေတာ့ ပန္ကာမ၀ယ္ခဲ့ဘူး… ရတယ္ေနာ္ စိတ္ပုတ္တယ္ ´´

သူေျပာတာ ေလသံနည္းနည္းမာတယ္လုိ႔ က်မထင္တယ္….

``အစ္မမွ ဘာမွမေျပာတာ…´´

``နင္သြားမွာ ငါမွမသိပဲ…´´

``ဟမ္ ညတုန္းက အစ္မကိုေမးတယ္ေလ… သြားရေအာင္လုိ႔…အစ္မပဲ ပိုက္ဆံမရွိဘူးဆို…အားလည္းမအားဘူးဆို´´

``ပိုက္ဆံမရွိေပမယ့္ လိုအပ္တာေတာ့ ၀ယ္ရမွာေပါ့… ကင္မရာလိုဟာမ်ိဳးကိုမ၀ယ္ဘူးေျပာတာ… ေနာက္ၿပီးနင္က မနက္ျဖန္သြားမယ္လို႔မွ မေျပာတာ´´

စိတ္ထဲမွာ တစ္ခ်က္ေထာင္းကနဲပဲ…

``မသိဘူးေလ အစ္မ ဘာမွမေျပာေတာ့ သမီးလည္း ဘယ္သိမလဲ…´´

``ရပါတယ္ ရပါတယ္ စိတ္ဓါတ္ေလးေတြသိရတာေပါ့…´´

``အစ္မကိုေမးသားပဲ …´´

``ဟုတ္တယ္ေလေမးတယ္ ဒါေပမယ့္ နင္သြားမယ္လို႔မွ မေျပာတာ…´´

``မသိလုိ႔ေပါ့ အစ္မရယ္ … ပန္ကာက ႏွစ္ခု၀ယ္ရင္ေစ်းေတာင္ပိုသက္သာေသးတယ္… အစ္မ မလိုခ်င္ဘူးမွတ္လို႔ တမင္ေတာင္ မ၀ယ္ခဲ့တာ… ´´

``ရပါတယ္ ထားလိုက္ပါေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူး..´´

ကဲ… က်မ ဘာမွဆက္ေျပာခ်င္စိတ္လည္းမရွိေတာ့ဘူး ေလာကႀကီးမွာ အဲ့လိုအထင္လြဲတာေတြကို
လိုက္ေျဖရွင္းျပေနရတာေလာက္ မုန္းစရာေကာင္းတာမရွိဘူး… သူမ်ားပစၥည္းခိုးတာလည္း မဟုတ္… လိမ္တာလည္းမဟုတ္… ဟူး… က်မ ေျဖရွင္းရတာေတြကို မႀကိဳက္ဘူး…
တကယ္ဆို ပန္ကာေရြးေနကတည္းက သတိရပါတယ္… တစ္ခုတည္းဆို ၂၅ ေဒၚလာ ႏွစ္ခုဆို ၄၀ … ဖုန္းဆက္ၾကည့္ဦးမလို႔ပဲ… ေတာ္ၾကာ သူက သူ႔ငယ္ခ်င္းရဲ႕ ပြဲဆိုေတာ့ ခန္းမထဲေရာက္ေနမွာ အဲ့ဒီအခ်ိန္ က်မဖုန္းထျမည္ရင္ အဆင္မေျပဘူးေလ… ဆိုၿပီး မဆက္ခဲ့တာ … ေနာက္တစ္ခ်က္က က်မေရြးလာတာကို သူမႀကိဳက္မွာစိုးလို႔ မမွာတာပဲလို႔ထင္တာ… က်မက မေန႔က တစ္ရက္တည္း သြားႏိုင္တာ… သူကက်န္တဲ့ရက္ေတြလည္းအားေနတယ္… စေန ၊တနဂၤေႏြဆိုရင္သူ႔ခ်စ္သူလည္း အားတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္တူတူသြားခ်င္လို႔ မမွာေတာ့တာပဲလို႔ စိတ္ထဲမွာထင္လိုက္မိတာ… က်မဆို ေတာ္ရံုသူမ်ားကို မမွာဘူး ေတာ္ၾကာ ၀ယ္ခဲ့တာကို မႀကိဳက္ရင္ ကိုယ္လည္းစိတ္တုိင္းမက် … သူ႕လည္းအားနာရတယ္… ကိုယ္တုိင္ေရြးရမွ ေက်နပ္တာ… အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္လိုပဲထင္လုိက္တာ… ေစတနာေကာင္းနဲ႔ သူ႔စိတ္ထဲထိ၀င္ၿပီး နားလည္ေပးလိုက္မိတာ… အမွန္းမတတ္ေတာ့ ကိုယ့္ေစတနာပဲ ကိုယ္ျပန္စူးပါတယ္…

သာမာန္ပုထုဇဥ္သာျဖစ္တဲ့ က်မ ခဏေတာ့ ေဒါသျဖစ္သြားတယ္… ေနာက္မွ ေၾသာ္ သူ႔ဘက္ကၾကည့္ေတာ့လည္း ဒီလိုမ်ိဳးထင္ခ်င္ရင္ ထင္ႏုိင္စရာပဲေလလို႔ ေျဖပါတယ္… ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ဆံုးမသလို ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ၿပီဆိုရင္ သူဘာမွားသလဲဆိုတာ ေနာက္မွၾကည့္ပါ ကိုယ္ဘာမွားလဲဆိုတာပဲ အရင္ၾကည့္ပါတဲ့…
ဟုတ္ပါတယ္ တကယ္ဆုိက်မ `` သမီးမနက္ျဖန္သြားမွာ အစ္မ ဘာမွာဦးမလဲ…´´ ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္း ေမးဖို႔က်န္ခဲ့တာ… က်မ အမွားပါ…
အဲ့ဒီေမးခြန္းေမးျဖစ္ခဲ့ရင္ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး… က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အတူေနလာတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ… တစ္ခါမွ ဒီလိုမျဖစ္ဖူးဘူး… ေစတနာကို အထင္လြဲခံရေတာ့ စိတ္လည္းမေကာင္းျဖစ္ရတယ္… အရာရာကိုခံစားလြယ္တဲ့က်မ အိပ္ရာထဲမွာ အလူးလူး အလိမ့္လိမ့္နဲ႔ ညဥ့္နက္တဲ့အထိ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး…
ေနာက္မွ ဆရာေတာ္ ဆံုးမတဲ့``ကိုယ့္ေစတနာကို သူမ်ားကတန္ဖိုးမထားရင္လည္း စိတ္မပ်က္နဲ႔… ကိုယ့္ေစတနာေလး ကိုယ္တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔ အေရးႀကီးတာ… ´´ ဆိုတာေလး ႏွလံုးသြင္းၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ပဲေျဖလိုက္ရပါတယ္ေတာ့တယ္….