Loading...
.

အိမ္ျပန္မလို႔

ေပ်ာက္တယ္ ေပ်ာက္တယ္ … ေပ်ာက္တာေတာ့ ဘာေပ်ာက္သလဲ မေမးနဲ႔… ေပၚကိုမလာတာ… အရင္လို ကိုယ့္ဘာသာပို႔စ္ေလး မတင္ျဖစ္ရင္ေတာင္ တျခားဘေလာ့ဂ္ေတြလုိက္ဖတ္ လိုက္မန္႔လုပ္ႏိုင္ေသးတယ္… မလုပ္ႏိုင္ဆုိ ေျပာရရင္ အိမ္ျပန္ဖို႔ဗ်ိဳ႕…

သိတဲ့အတုိင္း ၀ယ္ရျခမ္းရတာနဲ႔ အားကိုမအားဘူး… အလုပ္သင္ကလည္း စေနေန႔ည ၃ နာရီထိဆင္းရေသးတယ္ေလ… အိမ္ေရာက္ေတာ့ မနက္ ၄ နာရီ… တနဂၤေႏြေန႔ေတာ့ အိမ္မွာအတူေနတဲ့အစ္မက ေစ်း၀ယ္တာအေဖာ္လုိက္ေပးတယ္ အိပ္ယာထတာက ၁၁ နာရီ… သူကလည္းပ်င္း ကိုယ္ကလည္းပ်င္းနဲ႔ ညေန ၃ နာရီေက်ာ္မွ အိမ္ကထြက္ျဖစ္တယ္… ပစၥည္းေပါေပါေလာေလာရတဲ့ Bugis မွာသြားၾကည့္တာ… လား လား နည္းတဲ့လူေတြမွ မဟုတ္တာ… ႀကိတ္ႀကိတ္ကိုတိုးေနတာပဲ… မီးပြိဳင့္ကေနလမ္းကူးဖုိ႔ေစာင့္ေနတဲ့ေနရာမွာတင္ ငါးပိသိပ္၊ ငါးခ်ဥ္သိပ္။ စေန၊တနဂၤေႏြ အျပင္မထြက္ဖူးေတာ့ ကိုယ့္အတြက္အထူးအဆန္းျဖစ္ေနေရာ… လူေတြကလည္း မ်ားလြန္းေတာ့ တစ္ေနရာတစ္ေနရာ သြားရတာ စိတ္သြားတုိင္းကိုယ္မပါဘူး… တစ္လွမ္းတစ္လွမ္းတိုးဖို႔ကို မနည္းေရႊ႕ေရႊ႕ေနရတာ… ဒါနဲ႔စိတ္ကလည္း ေနာက္လာေရာ… ေတာ္ၿပီ အစ္မရာ ေနာက္ေန႔မွလာေတာ့မယ္ဆုိၿပီးထြက္လာျပန္ေရာ…

အဲ့ဒီအစ္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေမြးေန႔ကို East Coast မွာလုပ္ဖုိ႔ ဖိတ္ထားတာရွိတယ္… ကိုယ္နဲ႔လည္းမသိပဲနဲ႔မလုိက္ခ်င္ဘူးဆိုေတာ့ မျဖစ္မေနလုိက္ရမယ္လို႔ တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေၾကာင့္ ယက္ကန္ ယက္ကန္နဲ႔ပါသြားျပန္ေရာ…. Bugis ကေန Eunos ကို MRT စီး… အဲ့ဒီမွာ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယက္နဲ႔ခ်ိန္းထားလို႔ …ၿပီးေတာ့ သံုးေယာက္သား အေအးဗူး ၆ ဗူး၀ယ္ၿပီး East Coast ကို Taxi နဲ႔ ခ်ီတက္ၾကေလသတည္း… ဟိုေရာက္ေတာ့ အေအးဗူးေတြရယ္ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္အထုတ္ေတြရယ္ မႏုိင္မနင္းသယ္ၿပီး ေရခဲအရွာထြက္ၾကတယ္… seven eleven မွာ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ ေရခဲက ေလးေထာင့္ဗူးေလးနဲ႔ ျမန္မာေငြနဲ႔ဆို ငါးဆယ္ဖိုးေလာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္… စလံုး၂ က်ပ္နဲ႔ ၇၅ ျပား တဲ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ရွိတာပဲ ၀ယ္ခဲ့ရတာေပါ့… ၂ဗူး ၅ က်ပ္ခြဲ …NTUC မွာဆို အထုတ္အႀကီးႀကီးတစ္ထုတ္လံုးမွ ဘယ္ေလာက္မွမရွိဘူး…. အဲ့လိုမႏုိင္မနင္းသယ္ၿပီးေတာ့ ရွာတယ္ ရွာတယ္ barbecue pits 18 .. မေတြ႕ဘူး… ေရာက္ေနတာ 32 တ့ဲ … ဖုန္းလား.. ဆက္တယ္ေလ… McDonald ကေန ညာဘက္ကိုပဲ ေလွ်ာက္တာပဲ… ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးနားမွာ…?? အင္း ေတြ႕တယ္ ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီး ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဟုတ္ၿပီ နီးလာၿပီထင္တယ္… ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ မဟုတ္ေသးဘူး နံပါတ္ေတြက ႀကီးႀကီးလာတယ္… ဖုန္းထပ္ဆက္ … ေသေရာ… ကမ္းေျခဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူရင္ ညာဘက္ကိုေလွ်ာက္ရမွာတဲ့… ကဲ… မထူးေတာ့ဘူး စက္ဘီးသာ ငွားၿပီးသယ္ေပေတာ့… လူက ၃ ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ဘီးတစ္စီး တစ္ေယာက္ဘီးတစ္စီး… ၁၄ က်ပ္ေပးရတယ္… ၈ နာရီ ျပန္အပ္ရမယ္ဆိုလား…. စက္ဘီးကိုစီးတတ္တဲ့လူက တစ္ေယာက္တည္း ကိုယ္ကေတာ့ ကေလးေတြစီးသလို ေနာက္မွာ အထိန္းဘီးေလးပါရင္ စီးတတ္တယ္… :P:P:P
အတူေနတဲ့ အစ္မကလည္း မစီးတာၾကာလုိ႔တဲ့ သိပ္မစီးရဲဘူး ဒါန႔ဲပဲ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္စီးေပါ့… အစ္မက ေနာက္ကလိုက္တယ္ ႏွစ္ေယာက္ဘီးနဲ႔ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕က်န္ခဲ့တယ္ ကိုယ္ကေတာ့ စက္ဘီးနဲ႔ ပစၥည္းေစာင့္ေပါ့… ဗိုက္ကလည္းေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီ… ေရလည္းဆာတယ္ အေအးဗူးေတြက ကိုယ့္ဆီမွာ… ဒါေပမယ့္ ခြက္နဲ႔ ေရခဲမရွိဘူး ရပါတယ္ အဆင္ေျပသလိုေပါ့… ဒီတုိင္းေမာ့ခ်လုိက္တာပဲ… ေနာက္လူေသာက္ခ်င္ေသာက္ မေသာက္ခ်င္ေန… ဟီ ဟိ …

ခဏေနေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္ဆိုတဲ့ အသားျဖဴျဖဴေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရယ္ ခုနက စက္ဘီးစီးတတ္တဲ့တစ္ေယာက္ရယ္ အဲ့ဒီဘီးႀကီးနဲ႔ ျပန္ေရာက္တာတယ္ ေမြးေန႔ရွင္က ကိုယ့္ကိုတင္နင္းရတာေပါ့ ဟီး … က်န္တဲ့တစ္ေယာက္က တစ္ဘီး … ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေအာင္ျမင္စြာေရာက္လာခဲ့ေလသည္ေပါ့… ၾကာဇံေၾကာ္ပါတယ္ ၀က္သားတုတ္ထိုးပါတယ္… အကင္ေတြလည္းပါတယ္ အသီးအႏွံေတြ အေအး ဘီယာ မိန္းကေလးေတြအတြက္ ၀ိုင္လည္းပါတယ္… လူကေတာ့ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု ေရာက္လာတာပဲ တစ္စုနဲ႔တစ္စုလည္းမသိဘူး…စားေသာက္ မိတ္ဆက္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဂစ္တာတီးၿပီးသီခ်င္းဆိုမယ္တဲ့… တီးမယ့္လူကလည္း ႏုတ္စ္ေတြအလြတ္မရ.. ဆိုတဲ့လူေတြလည္း စာသားေတြအလြတ္မရ… ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေကာင္းပါတယ္… ေပ်ာ္ဖို႔.. တကယ္ေျပာတာ… ျဗဳတ္စျဗင္းေတာင္းေတြခ်ည္းပဲ… လူလတ္ပိုင္းေလာက္ရွိတဲ့ အန္တီႀကီးက စိုင္းထီးဆုိင္တုိ႔ ကိုင္ဇာသီခ်င္းတုိ႔ မတီးတတ္လုိ႔ ဂစ္တာတီးတဲ့ေကာင္ေလးကို ညိဳညင္ေသးတယ္… ဂစ္တာသမားရတာက ေလးျဖဴ အငဲ မ်ိဳးႀကီး သီခ်င္းေတြ … ဆိုမယ့္လူေတြက ၀ိုင္၀ုိင္း၊ အာဇာနည္၊ ကိုင္ဇာ တဲ့ ဒါေတာင္ ခ်စ္ဦးေမာင့္ထံျပန္လာပါ ဆိုခ်င္တဲ့လူက ရွိေသးတယ္… ေမြးေန႔ရွင္ေကာင္မေလးကိုယ္တုိင္ ဂစ္တာတီးၿပီးဆိုျပတဲ့ အႀကီးတစ္လံုး အေသးတစ္လံုးဆိုတဲ့ သီခ်င္းကိုေတာ့ အဲ့ဒီ့ေန႔ကမွ ၾကားဖူးတယ္…. ခဏတျဖဳတ္ေနၿပီး ၁၀ နာရီထိုးေတာ့ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္… ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ခဲ့ပါတယ္… သူတို႔ခြင့္ျပဳခ်က္လည္းမေတာင္းခဲ့ဘူး ေနာက္ ကိုယ္ဘေလာ့ဂ္ေရးတာလည္း သူတို႔မသိဘူးေလ… မတင္ေတာ့ဘူး…

ေနာက္ရက္လည္း ဒီလိုပဲ… ၀ယ္ရျခမ္းရ… အလုပ္သင္က supervisor ရယ္ floor captain ရယ္ ေနာက္ part-timer တစ္ေယာက္ရယ္ သူတို႔နဲ႔ကေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးေနေတာ့ မျပန္ခင္ ပင္နီဆူလာမွာ ထမင္းဖိတ္ေကၽြးတာ… ဘယ္ဆုိုင္မွာစားခ်င္လဲေရြးဆိုေတာ့ ၀င္သြားပါတယ္ တည့္တည့္ႀကီး … ေျမေအာက္ထပ္က ကိုယ္ေတာင္တစ္ခါမွ ေရွ႕ကျဖတ္မေလွ်ာက္ရဲတဲ့ နာမည္ ၂ လံုးနဲ႔ ေစ်းႀကီးႀကီးဆုိင္ထဲကို … menu ထဲက Price list ကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ္နည္းနည္းလန္႔သြားတယ္ … ကံေကာင္းလုိ႔ ညေနကမွ ကုမၸဏီမွာ လခကို ခ်က္လက္မွတ္နဲ႔ သြားထုတ္ၿပီး ဘဏ္မွာလဲထားတာ… ပုစြန္မက်ည္းခ်ဥ္စပ္၊ ၾကက္သားဟင္း၊ မိႈကန္စြန္း၊ ဗူးသီးေၾကာ္သုပ္ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေဖ်ာ္ရည္ ၂ ခြက္၊ သံပုရာရည္ ၂ ခြက္။ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းသံုးမ်ိဳးကုန္ေတာ့မွ ဟင္းရည္နဲ႔ ၾကက္သားဟင္းကို ၃ ေခါက္ေျမာက္မွာၿပီးေရာက္လာပါတယ္… ဒါေတာင္ မီးဖိုထဲ၀င္ဆြဲလာလို႔ ရတာဆိုပဲ ေအာင္မေလး ကံထူးေပလို႔ေပါ့ ႏို႔မဟုတ္ရင္ မနက္ျဖန္ မနက္မွ ရမလားပဲ…. စင္ကာပူ ဘံုပိုင္ကလာတဲ့ေရေတာ့ အလကားရတယ္ … ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေရခြက္ေလးေတြအရင္ခ်ေပးတယ္… ကုန္သြားရင္လည္း လုိက္ျဖည့္ေပးတယ္… ဒါေတာ့ မဆုိးပါဘူး ဟုတ္တယ္ေလ စလံုးမွာ တစ္ခါမွ ေရအလကားမေသာက္ရဖူးဘူး ဒါပထမဆံုးပဲ… စားေသာက္ၿပီးေတာ့ စူပါဗုိက္ဇာက ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ေကာင္တာကိုထသြားေတာ့ ကိုယ္ကလည္း အေျပးလိုက္ၿပီး အတင္းေပးရတာေပါ့ cashier အစ္ကုိႀကီးကို… အစ္ကိုမယူနဲ႔ ညီမရွင္းမယ္လို႔ ဗမာလုိေျပာ supervisor ကလည္း သူ႔ဆီကယူပါလို႔ အဂၤလိပ္လုိေျပာ… အဲ့ဒီ့အစ္ကိုႀကီးက ျပန္ေျပာပါတယ္ ဗမာလိုပဲ ကိုယ့္ကိုေတာ့မၾကည့္ဘူး ကိုယ့္စူပါဗိုက္ဇာကိုၾကည့္ၿပီး အားရပါးရ ၿပံဳးေျပာတယ္… ညီမကလည္း သူေပးမယ္တဲ့ သူ႔ဆီကပဲ ယူလုိက္မယ္ .. တဲ့.. ကိုယ့္မွာ ရယ္ခ်င္စိတ္ကုိမနည္းႀကီးေအာင့္ထားရတယ္… ဒါနဲ႔ အဲ့ဒါၿပီးေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ဆိုင္ကိုျပန္သြား… clarke quay မွာေလ နီးနီးေလးပဲ လမ္းေလွ်ာက္သြားတာေပါ့ … Nectarie တဲ့ ဆုိင္နာမည္က … dessert ေတြခ်ည္းေရာင္းတာ … ေစ်းေတာ့ႀကီးတယ္… ဟုိေရာက္ေတာ့ က်န္တဲ့ေနာက္စူပါဗိုက္ဇာတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္… သူက ကိုယ္တုိ႔အတြက္ chocolate fondue တစ္အုိးလုပ္ေပးတယ္ … တစ္ခါအဲ့ဒီကေန ဓါတ္ပံုေတြဘာေတြရိုက္ျပဳၿပီးျပန္ေတာ့ ေဘးက yello Jello ၀င္.. သူက retro bar တဲ့ ရိုးရိုး bar နဲ႔ဘာကြာလဲေတာ့ကိုယ္လည္းမသိဘူး.. ကုမၸဏီတူတူပဲေလ ဆုိင္ခြဲေတြဖြင့္ထားတာဆုိေတာ့ supervisor က သူ႔ staff card နဲ႔ Discount ရတယ္ဆိုၿပီး beer တစ္ဂ်ားမွာတယ္ သူတုိ႔သံုးေယာက္စာေပါ့ ကို္ယ့္အတြက္ Mango Mocktail တစ္ခြက္ … bar ဆိုေတာ့ Non-alcoholic က ဒါပဲ ရွိတယ္… အဲ့ဒီမွာထိုင္စကားေျပာၿပီး အိမ္ကို သူတုိ႔ပဲ ကားငွားၿပီးလိုက္ပို႔ေပးတယ္ ကုိယ္ကေကၽြးမယ္ေျပာၿပီးသာ ဖိတ္လိုက္တယ္ အကုန္သူတို႔ခ်ည္းရွင္းသြားၾကတာခ်ည္းပါပဲ…. မ်က္ႏွာေတာင္ပူတယ္… ကိုယ္ကေတာ့ floor cap နဲ႔ supervisor အတြက္ Vivo ကေန သူတို႔နာမည္ေလးေတြကို ph key chain ေလးေတြလုပ္သြားေပးတယ္… အံမယ္ ဒါေလးက ဘာမွသာမဟုတ္တာ…၃၀ ေက်ာ္ ရွင္းလုိက္ရတယ္.. ၾကည့္ေတာ့ ေသးေသးေလး မေလာက္ေလး မေလာက္စားနဲ႔… ေစ်းကေတာ့ အလာသား… ဘန္ေကာက္မွာေတာ့ ေစ်းသက္သာတယ္ေျပာတယ္…

ဒီေန႔လည္းထပ္ေရာက္တယ္ေလ အဲ့ဒီ bugis ပဲ.. ၀ယ္စရာေလနည္းနည္းပါးပါးက်န္ေသးလို႔… အိတ္လိုခ်င္လို႔လိုက္ရွာတာ ႀကိဳက္တာကိုမေတြ႔ပါဘူး… လူကလည္းႀကိဳက္တတ္တယ္ … အိတ္ကေလးလွလိုက္တာလို႔ ၾကည့္လုိက္ရင္ 369.90 တို႔ 349.90 တို႔ခ်ညး္ပဲ … တန္ရာ တန္ရာ မွန္းမွေပါ့ ဟုတ္ပါ့… ေနာက္ ၃ ႏွစ္ေနလို႔ ၀ယ္ႏုိင္ရင္ ကံေကာင္း .. ခက္တာက စိတ္ပဲ… မ်က္စိထဲလွပါတယ္လို႔ ေစ်းၾကည့္လိုက္ရင္ အဲ့လို … သိပ္အေကာင္းမႀကိဳက္တတ္ရွာဘူး… ရွာတယ္ ၃၀ ေအာက္… မေတြ႕ဘူး… BHG ကုန္တယ္… Bugis street ကုန္တယ္ မေတြ႕ဘူး မေတြ႕ေတာ့လည္း မ၀ယ္ဘူးေပါ့… လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ အတြက္ပဲ 3 for 10 မွာ ေတြ႕တာေတြ ေကာက္ဆြဲလာတယ္ … ဘတ္ဂ်တ္ကအေျခအေနသိပ္မေကာင္းေတာ့ စာရင္းထဲမပါတာဆုိလံုး၀မ၀ယ္ပါဘူးလို႔တားေနတဲ့ၾကားက Maybelline က discount ခ်တယ္… ကုန္တာေပါ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ… ဟိုေလာက္ဖိုးျပည့္ရင္ ဒါေလး လက္ေဆာင္ရမယ္ ဘာရမယ္ ညာရမယ္… ကုန္ျပန္ၿပီေပါ့ …ရေတာ့ရတယ္ လက္ေဆာင္ မွန္ကေလးရယ္၊ ဖုန္းကီးခ်ိန္းရယ္၊ ပါးနီတစ္ဗူးရယ္၊ ပိုက္ဆံအိတ္တစ္လံုးရယ္ မဆိုးပါဘူး လက္ေဆာင္ေတြရတယ္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့… ကိုယ့္အထုတ္အပိုးေတြ တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္ႀကီးနဲ႔ လမ္းေလွ်က္ရတာ အဆင္မေျပပါဘူးဆိုေနမွ ေရွ႕ကေနလာပိတ္ရပ္တယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ မ်က္ကပ္မွန္တပ္ထားတာလား အခု ဒီမွာဒစ္စေကာင့္ေတြခ်ေနပါတယ္ ဘယ္ႏွခု၀ယ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ ဘာေတြ လက္ေဆာင္ေပးတယ္ ဘာေတြ ညာေတြ သူမ်ား အေလးႀကီးသယ္ထားရတာမွ အားမနာလွ်ာမကိ်ဳး သူေျပာခ်င္တာခ်ည္းလႊတ္ေျပာေနတာ… ဟင့္အင္း မ်က္ကပ္မွန္ မတပ္ပါဘူး ေနာက္ေတာ့မွ လာၾကည့္ေတာ့မယ္ေျပာၿပီး မရမက အတင္းထုတ္ဆီးတိုးသလို တိုးထြက္လာရတယ္… ေက်ာင္းကိုလည္း ပါ့စ္ျပန္အပ္ရေသးတယ္ေလ cancellation လုပ္ဖို႔… ၆နာရီေလာက္ေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္… ဒီေန႔ေတာ့ မျဖစ္မေန ပို႔စ္တင္ၿပီး အေၾကာင္းၾကားမွျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ ့အထုတ္အပိုးကမန္းကတန္းျပင္ၿပီးတာနဲ႔ တန္းေရးရတာပဲ လုပ္စရာေတြကလည္း ရွိေသးတယ္ေလ…

ဒါကေတာ့ အခုတေလာ စိမ္း ေပ်ာက္ေနရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းမ်ားရွင္းတမ္းပဲျဖစ္ပါတယ္... ဓါတ္ပံုေတြလည္း မတင္ႏုိင္၊ စာလံုးေပါင္းေရာ အေရးအသားေရာ မစစ္ခဲ့ႏုိင္ပါဘူး အမွားပါလွ်င္ ကိုယ့္သာသာ ျပင္ဆင္ဖတ္ရႈၾကပါကုန္… :P



မနက္ျဖန္မနက္ေလယာဥ္ … ၂ ပါတ္ၾကာပါမယ္… ရန္ကုန္ကေနေတာ့ ပို႔စ္မတင္ျဖစ္ပါဘူး ရသမွ်အခ်ိန္ေတြ အိမ္မွာပဲေနႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားမွာပါ…

ျပန္လာမွ ေတြ႕ၾကမယ္… ရန္မျဖစ္ရဘူးေနာ္ လိမ္လိမ္မာမာေနခဲ့ၾက... ၾကားလား... ဟီး... :P
တာ့တာ …

ေတာင္းဆိုမႈ



မာယာေတြဆိုတာ သိပါတယ္…
အခါခါႀကံဳခဲ့ၿပီးမွေတာ့
ဘာပဲလာလာ……
နာလည္း မနာတတ္ေတာ့ပါဘူး…

ေရာင့္ရဲတတ္သူကိုေလ…
၀တ္ေက်တမ္းေက်ေလာက္ပဲခ်စ္ပါ…
အၿပံဳးတစ္ပြင့္နဲ႔လည္း
အမုန္းေတြလြင့္သြားရတာပဲ….

အဆံုးကို ခြင့္မျပဳခ်င္တာေလးတစ္ခုနဲ႕…
အရႈံးေတြလည္း ငြားငြားစြင့္စြင့္ကိုပြင့္ၾကရဲ႕…..
နင့္ေလသင့္ရာကို ယိမ္း…လို႔….
သိမ္းဖို႔လည္း မလိုသလို
စိမ္းေတာ့လည္း မစိမ္းနဲ႔ေပါ့….

ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႔ အကၽြမ္းမ၀င္သူကို…
တိမ္းတမ္း ေရွာင္တမ္း ကစားမေနပါနဲ႔ေတာ့
နင္ၿငိမ္းမွ ေသမယ့္ မီးအတြက္
ဒီခရီးေလးေတာ့ ….
ၿပီးေအာင္ေလွ်ာက္ေပးလွည့္ပါလား ခ်စ္သူ… 

P.S : ကဗ်ာမေရးဘူးလားလို႔ လာလာေမးေနတဲ့ အေနာ့္ကို အားနာလို႔ တင္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္...

A to Z

Alarm ျမည္သံေၾကာင့္ ကိုယ္ႏိုးႏိုးခ်င္းသတိထားမိတာက…အစာအိမ္ျပႆနာ … ဒါနဲ႔ပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတုိက္ျခင္းကိစၥေတြလုပ္လိုက္တယ္… ၿပီးေတာ့ Breakfast အတြက္ Coffee mix တစ္ထုပ္ကို Dawn ႏို႔ဆီေလး နည္းနည္းထည့္ၿပီးေဖ်ာ္လိုက္တယ္… Early morning မွာ ဒီလိုေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္က ကိုယ့္ကို တစ္ေန႔တာလံုးအတြက္ Fresh ျဖစ္ေစတယ္ေလ… ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ဧည့္ခန္းမွာထုိင္ၿပီး Gurdian သတင္းစာကို ဆြဲယူဖတ္ေနလိုက္တယ္… Heading ေတြၾကည့္ရတာေတာ့ သိပ္ Interesting ျဖစ္စရာမေတြ႕ဘူး… Jargon ေတြကိုလည္း ကိုယ္ကသိပ္နားမလည္ဘူးေလ… သတင္းစာဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ခါ Kitchen ထဲသြားၿပီး Lunch အတြက္ျပင္ဆင္ရျပန္ေသးတယ္… ဟင္းခ်က္နည္းေတြသိပ္မ်ားမ်ားစားစားမသိတဲ့ကိုယ့္အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာသိပ္မရွိလွဘူး… ကိုယ့္စိတ္ Menuကိုယ္လွမ္းဖတ္ၿပီး ဘာခ်က္ရမလဲစဥ္းစား… အစကေတာ့ ကိုယ္ခ်က္တာကိုယ္လံုး၀စားလုိ႔မရေပမယ့္ အခုေတာ့ ကိုယ့္လက္ရာက Normal ေလာက္ေတာ့ ျဖစ္လာၿပီေျပာလို႔ရမယ္ထင္တယ္… ေရခဲေသတၱာထဲကို ရွာေဖြေရးလုပ္လုိက္တယ္… Oops ဘာမွလည္း မက်န္ပါလား… ေတာ္ေသးတာေပါ့ တစ္နပ္စာေလာက္ ကပ္သပ္က်န္ေနတဲ့ Pork ကိုပဲ Quickly ခ်က္ၿဖစ္တယ္…. Rice လည္းတည္ရေသးတာေပါ့… ညေနေတာ့ Supermarket သြားရမယ္ထင္တယ္ မီးဖိုေခ်ာင္အတြက္လိုတာေတြသြား၀ယ္ဦးမွပါ… Train စီးရမွာပ်င္းေတာ့ Usuallyဆိုရင္ လက္ေဆာင္ေတြဘာေတြရတဲ့ Voucher ေတြဘာေတြမေပးလဲ နီးနီးနားနား အိမ္နားက Wet market ပဲ သြားျဖစ္တယ္... အလုပ္နဲ႔အိမ္ ၊အိမ္နဲ႔အလုပ္… မအားလိုက္နဲ႔ အားတာနဲ႔ အိမ္ထဲမွာပဲ ကုပ္ေနတဲ့ကိုယ့္ကို အတူေနတဲ့အစ္မေတြက Xenophobia ျဖစ္ေနတယ္လို႔ေတာင္ေျပာၾကေသးတယ္…  

Yahooooooo …. ေဟ ေဟ့ ၿပီးခါနီးၿပီကြ … ဦးေႏွာက္စားေအာင္လုပ္တဲ့ သံလြင္ဟီးရိုး … ညကလည္း ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရပါဘူးဆိုမွ… ေတာ္ၿပီ… အလုပ္မသြားခင္ တစ္ေရးေလာက္ျပန္ႏွပ္လိုက္ဦးမယ္… ZzzZzZz ……. :D

ဆိုၾကပါစို႔...



ဆိုၾကပါစို႔….

က်မသာေယာက်္ားေလးျဖစ္ခြင့္ ရခဲ့မယ္ဆို…

မနက္အေစာႀကီးထ၊ အခန္းျပတင္းေပါက္ကလိုက္ကာေတြကို ေဘးတဖက္တခ်က္ဆီကိုု ဆြဲဖယ္၊ ျပတင္းမွန္ကိုျဖတ္ၿပီး က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို ႏႈတ္ဆက္နမ္းမယ့္ ေနမင္းရဲ႕ အၾကင္နာေရာင္ျခည္ေတြ မက္မက္ေမာေမာခံယူျခင္းျဖင့္ က်ေနာ့္ေန႔သစ္ရဲ႕ နံပါတ္စဥ္ ၁ ကို စမယ္ …

ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ အငဲ ဒါမွမဟုတ္ ေလးျဖဴရဲ႕ အျပင္းစားေရာ့ခ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို အက်ယ္ႀကီးေအာ္ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတုိက္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး က်ေနာ့မ်က္ႏွာက အေမြးအမွ်င္တစ္ခ်ိိဳ႕ကို cleansing foam၊ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓါးနဲ႔ ရွင္းလင္းရမယ္… သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေနရတာကို က်ေနာ္ႀကိဳက္တယ္ေလ… မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြနဲ႔ဆို က်ေနာ့္မ်က္ႏွာက ရွိရင္းစြဲအသက္ထက္ ပိုရင့္ေရာ္ေနသလိုျဖစ္ေနမွာ…


ရင္ဘတ္မွာ smiley ပံုပါတဲ့ အစိမ္းေရာင္တီရွပ္တစ္ထည္နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္တစ္ထည္ကိုေကာက္စြပ္ၿပီး ဆံပင္ကိုလည္း ဂ်ယ္နည္းနည္းသံုးၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္သြားေအာင္ ပံုသြင္းၿပီးရင္ေတာ့ လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ မလိုင္နံျပားနဲ႔ လက္ဖက္ရည္က်စိမ့္က က်ေနာ့ရဲ႕ ၀မ္းတစ္ထြာကို ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေလာက္ထိေတာ့ အသံပိတ္ထားႏိုင္ပါလိမ့္မယ္…

ဆိုင္ကဖြင့္ထားတဲ့ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ရဲ႕ ေတာေဂၚလီသီခ်င္းကို လုိက္ညည္းရင္း ရံုးသြား၊ ေက်ာင္းသြား၊ ေစ်းသြား ျဖတ္သြားသမွ်ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ မနက္ခင္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္အလွကို ခံစားမယ္…. ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္တစ္ေလေတြ႕ရင္ (ကိုယ္ကစိုက္ရွင္းရမယ့္လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုရင္) လက္ေခါက္မႈတ္ၿပီး ဆုိင္ထဲလွမ္းေခၚမယ္၊ ၿပီးရင္ပရီးမီးယားလိဂ္အေၾကာင္း၊ ျမန္မာေနရွင္နယ္လိဂ္အေၾကာင္း၊ လာလီဂါ၊ အီတလီစီးရီးေအနဲ႕ ဒီကေန႔ကမၻာမွာ ကုလသမဂၢေဆြးေႏြးေနတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကို က်ေနာ္တို႔က ကိုယ့္ေလာက္မွမသိတဲ့ ေဘာလံုးနည္းျပေတြ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြလ႔ို လမ္းေပၚက ျဖတ္သန္းသြားလာေနတဲ့ အိပ္ေဇာပိုက္သံ တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ အၿပိဳင္ ဘိုလိုတစ္လုံးတစ္ေလညွပ္သံုးၿပီး ေဘးနားကလူေတြအထင္ႀကီးေအာင္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ေ၀ဖန္မယ္…

ေနာက္ၿပီးရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕သူမ သင္တန္းသြားမယ့္အခ်ိန္ လမ္းထိပ္မွာသြားေစာင့္ႀကိဳၿပီး သင္တန္းထိေရာက္ေအာင္ လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ စကားေတြေျပာမယ္ဗ်ာ… မနက္စာကို သူမဘာစားခဲ့သလဲ က်ေနာ္ဘာစားခဲ့တယ္… ညက အိပ္မက္ထဲမွာ သူပါတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့.. အဲ့ဒီအခါသူမက က်ေနာ့္ကို ၿပံဳးမေယာင္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုနဲ႔ အလွဆံုးမ်က္ေစာင္းတစ္ခု က်ေနာ့္ကမၻာတစ္ခုလံုးခမ္းနားသြားေအာင္ စြန္႔က်ဲလိမ့္မယ္… ခုနကဆုိင္မွာတုနး္က ေကာင္မေလးေတြကိုလိုက္ၾကည့္တာေတာ့ သူမကိုေပးသိလုိ႔မျဖစ္ဘူး… သူမဟာ သ၀န္တိုတာကို ဘယ္တုန္းကမွထုတ္ျပတတ္သူမဟုတ္ဘူးေလ… ရင္ထဲမွာသိမ္းထားတတ္တဲ့သူက ပိုပူေလာင္တာကို က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းနားလည္တာပဲ… သူမလက္ထဲမွာ ပိုက္ထားတဲ့ ဖိုင္တြဲေလးကိုက်ေနာ္က ကိုင္ထားေပးရင္း ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ သူမမ်က္ႏွာကိုေနထိုးတဲ့အခါ ဖိုင္ကေလးနဲ႔ ကာေပးထားမယ္… သူမရဲ႕ ``လက္ေညာင္းေနမွာေပါ့ ´´ ဆိုတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းၾကားရဖုိ႔ က်ေနာ္ဒီေလာက္ေတာ့ အရင္းအႏွီးစိုက္ထုတ္ရလိမ့္မေပါ့… ငါးပိသိပ္ ငါးခ်ဥ္သိပ္က်ပ္ညပ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ… သူမကို လူတိုးမခံရေအာင္ က်ေနာ္က ကာထားေပးမယ္… တစ္ခါတစ္ခါ ကားဘရိတ္အုပ္လို႔ က်ေနာ့္ေမးဖ်ားကို သူမေခါင္းကေလးလာတုိက္မိတဲ့အခါ…`` နာသြားလား ဥံဳဖြ… ´´ လို႔ သူမက ေလသံတိုးတုိးေလးနဲ႔ေျပာလိမ့္မယ္… အဲ့ဒီအခါ က်ေနာ့္ရဲ႕တခြိခြိနဲ႔ ႀကိတ္ရယ္သံေၾကာင္႔ ေဘးကလူေတြလွည့္ၾကည့္လို႔ သူရွက္ရင္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး က်ေနာ့ ဗိုက္ေခါက္ကို သတိေပးသလို မနာေအာင္ လွမ္းဆိတ္တတ္ေသးတယ္…

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိရင္ဆိုတဲ့ စိုင္းစိုင္းသီခ်င္းထဲကစာသားေတြကို က်ေနာ္အခုမွပဲ တကယ္သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္… အခ်ိန္တိုင္းမွာသူမနဲ႔အတူရွိေနခ်င္ေတာ့တာပဲ… သူမသင္တန္းတက္ေနခ်ိန္ဆို က်ေနာ္ သင္တန္းေအာက္က အေအးဆုိင္ေလးမွာ သင္တန္းဆင္းတဲ့အခ်ိန္ထိထိုင္ေစာင့္ေနမယ္… သင္တန္းဆင္းလို႔ လူေတြအလွ်ိဳလွ်ိဳထြက္လာၾကတဲ့အထဲက သူမကိုျမင္လုိက္ရရင္ေပ်ာ္တဲ့အေပ်ာ္ဟာ ဘာနဲ႔မွမတူဘူးဗ်ာ… က်ေနာ္ သူမရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္အမိန္႔မွန္သမွ်ကို နာခံမယ္ … ဘိသိက္မခံထားတဲ့ က်ေနာ့္ႏွလံုးသား ဧကရီဘုရင္မ သူမအား က်ေနာ္ဟာ ကမၻာေပၚမွာရွိသမွ်ေယာက္်ားေတြထဲက တစ္ခုတည္းေသာေရြးခ်ယ္ရာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူမကိုသိေစခ်င္တယ္… သူမ ခ်စ္တဲ့လူက စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ သက္ေသျပခ်င္တယ္… ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရာ ျမတ္ႏိုးတဲ့အရာ ခ်စ္ခင္စံုမက္တဲ့အရာကို ဆံုရႈံုးရတာ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရတဲ့အခါ ဘယ္ေလာက္နာက်င္ခံခက္သလဲဆိုတာ က်ေနာ္သိေနလို႔ပဲ… က်ေနာ္ သူမကိုမနာက်င္ေစခ်င္ဘူးေလ…

သူမရဲ႕သင္တန္းအခ်ိန္ဇယားနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕နာမည္၊ သူမေနာက္ဆံုးေစ်း၀ယ္ထြက္တဲ့ေန႔ နဲ႕ ၀ယ္ေနက် အက်ီဆုိင္ ဆိုတာေတြက က်ေနာ့္မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲမွာ အကန္႔လိုက္အကန္႔လိုက္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ေနရာေပးၿပီးမွတ္သားထားမယ္…ႏွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္ဟာ သူမကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္ဟာ တစ္သက္လံုးႏွင္းဆီခင္းထဲမွာပဲ အရိုးထုတ္ေတာ့မယ္ သူမအေပ်ာ္ေတြကို က်ေနာ့္လက္နဲ႔ တစ္ယုတစ္ယ တစ္ပြင့္ခ်င္းကိုပ်ိဳးခ်င္လို႔… ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္းသူမေမြးေန႔တုိင္းမွာ ဘုရားအတူတူတက္မယ္… ငါးကေလးေတြ ငွက္ကေလးေတြကို သူမသက္ေစ့လႊတ္ၿပီး တစ္ႏွစ္တစ္မ်ိဳးမရိုးတဲ့ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ေလးေတြေပးမယ္… က်ေနာ့္ေမြးေန႔တိုင္းမွာလည္း ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ သူမလက္ေရးနဲ႔`ခ်စ္တယ္´ေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ကတ္တစ္ခု မရရေအာင္ေတာင္းမယ္… ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ပါးစပ္ကေျပာခဲလြန္းတဲ့သူမဆီကေန က်ေနာ္အမက္ေမာဆံုး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္တစ္ခု ဆိုရင္လည္းမမွားဘူး… တစ္ႏွစ္ကို တစ္ခုနဲ႔ အခု ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္ဆယ္ အထိ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း က်ေနာ္စုထားမယ္… ေနာင္ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြရတဲ့အထိေပါ့…

က်ေနာ့္ဖုန္းကိုလည္းပိတ္ထားၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဆက္သြယ္ေရးက ဘီလ္မေဆာင္လို႔ ပိတ္ထားတယ္လို႔ေျပာမယ္… သူမနဲ႔အတူရွိေနတဲ့အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္လိုမွတ္တစ္ေကာင္ ျခင္တစ္ပိုင္းကမွ ေႏွာက္ယွက္တာမ်ိဳးကို ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး … သူမေဘးနားရွိေနတဲ့ နာရီ၊ မိနစ္၊ စကၠန္႔တုိင္းကို က်ေနာ္ တန္ဖိုးထားမယ္… သူမဘ၀ရဲ႕ စကၠန္႔ေတြ စကၠန္႔ေတြတုိင္းကို ေပ်ာ္စရာေတြခ်ည္း ဖန္ဆင္းေပးႏိုင္သူျဖစ္ခ်င္တယ္… က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ အေရးႀကီးဆံုးေနရာေတြမွာ သူမကို တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး ျဖစ္ေစမယ္ … သူမ မ်က္လံုး၊ အၿပဳံး နဲ႔ ရာသီေတြအကုန္လံုးမွာ ဘ၀ကို လံုးလံုးပံုအပ္ထားလိုက္ေတာ့မယ္… ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူမဟာ ႏွစ္အဆက္ဆက္တိုင္ေအာင္ က်ေနာ္အိမ္ျပန္အလာကို သစၥာရွိရွိေစာင့္ေနမယ့္ နတ္သမီးတစ္ပါးျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ အေသအခ်ာသိေနလို႔ပဲ…




းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ရွင္ မသိပါဘူး… ဒါေတြ ရွင္မသိဘူး…

ဟုတ္တယ္… ရွင္က ေယာက်္ားေလးပဲေလ…

မေတာ္တဆတစ္ခုပါ.. လို႔ ရွင့္ပါးစပ္က လြယ္လြယ္ေျပာထြက္တဲ့ ေတာင္းပန္တဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ရွင္ ျပဳခဲ့သမွ်အျပစ္ေတြကို က်မခြင့္လႊတ္မယ္လို႔ ထင္ရင္ေတာ့ ေဆာရီးပဲ… ရွင္ထင္တာမွားတယ္… ရွင္ျပန္လာတာ မဆိုစေလာက္ေလး ေနာက္က်သြားတယ္… ဒီ့ထက္နည္းနည္းေစာေရာက္ခဲ့ရင္ ရွင္ထင္သလိုျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ရဲ႕… အခုေတာ့ က်မဟာ ေျပာသမွ်ေခါင္းညိတ္တတ္တဲ့ သူငယ္နပ္စားေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး… ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြက တစ္ဘ၀လံုးစာ ရင့္က်က္ေစဖို႔လံုေလာက္ခဲ့ၿပီးၿပီေလ…

အျဖဴ အနီ အျပာ တစ္ခါနဲ႔တစ္ခါ ကာလာအေရာင္ကြဲခ်င္ကြဲမယ္… ဒါေပမယ့္ မာယာဆိုတာေတာ့ က်မေသခ်ာသိေနေလရဲ႕… မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ႏႈတ္ကထြက္တဲ့ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့စကားကိုရွင္နားမလည္ပါဘူး… ရွင္ကိုယ္တုိင္လည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အစစ္အမွန္ခ်စ္ၾကည့္ဖို႔ တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္္ စိတ္မကူးခဲ့ဖူးဘူး … ႏွလံုးသားနဲ႔ရင္းတဲ့ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းက ပစ္ခြင္းတဲ့ျမႇားခ်က္က ဘယ္ေလာက္ျပင္းတယ္ဆိုတာ ရွင္မွမသိပဲ…

အင္းေပါ့ေလ ရွင္ကေယာက်္ုားေလးကိုးး ….

ဒါဟာ က်ိန္စာတစ္ခုဆုိရင္ မိန္းမသားေတြဟာ ကမၻာအဆက္ဆက္က်ိန္စာသင့္ေနသူမ်ားလားကြယ္…။။။။


 ..................

မွတ္ခ်က္။ မခ်စ္ရရဲ႕ တဂ္ပို႔စ္ပါ... Beyonce ရဲ႕ If I were a boy ကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ထားတာပါ...သည္းခံၾကပါကုန္... ခုတေလာအဲ့ဒီတစ္ပုဒ္ပဲ ဆုိျဖစ္တယ္ အလြတ္မရေသးလို႔ က်က္ေနတာ.. ဟီး ေနာက္အပါတ္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ပုဒ္ေျပာင္းမွာေပါ့... :D


နာမည္ေျပာင္းျခင္း...


ဒီမွာ  နာမည္တူေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုရွိတာ သိေနတာ ၾကာပါၿပီ…
က်မ ဘေလာ့ဂ္ထက္ ရက္ပိုင္းေလာက္ေစာေနတဲ့အတြက္ ဘေလာ့ဂ္ပိုင္ရွင္ဆီ ေမးလ္ပို႔ၿပီး အဆက္အသြယ္လုပ္ၾကည့္ေသးတယ္…
စာလည္းမျပန္၊ ဘေလာ့ဂ္မွာလည္း ပို႔စ္အသစ္တင္တာမေတြ႔ေတာ့ ဆက္မေရးျဖစ္ေတာ့ဘူးထင္လို႔ က်မဘေလာ့ဂ္ကိုလည္း နာမည္မေျပာင္းျဖစ္ခဲ့ဘူး…
ဒါေပမယ့္ ဟိုတစ္ေန႔က ပို႔စ္အသစ္တစ္ခုလာတင္တာေတြ႔လိုက္တယ္… အဲ့ဒီေတာ့ နာမည္ေတာ့ ေျပာင္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္ေလဆိုၿပီး နာမည္ကိုစဥ္းစားၾကည့္တယ္… ေတာ္ေတာ္နဲ႔စဥ္းစားလုိ႔မရဘူး… ဒါနဲ႔ပဲ စိမ္း လုိ႔ ရိုးရိုးေလး ေျပာင္းျဖစ္တယ္… လိပ္စာေျပာင္းရင္ လင့္ခ္ထားတဲ့လူေတြ အလုပ္ရႈပ္မွာစိုးလို႔ ဒီတုိင္းေလးပဲထားလိုက္ေတာ့မယ္…
ေက်နပ္တယ္ဟုတ္… :)
အားလံုးၿပီးလို႔ ဒီပုိ႔စ္ကိုတင္မယ္ဆိုေတာ့မွ ပို႔စ္အသစ္လည္းတင္လုိ႔မရဘူး ျဖစ္ေနလို႔ Michael ကိုေျပးၿပီး အပူကပ္ရေသးတယ္…( အူယားဖားယားေျပး၍ အပူႏွင့္ကပ္ျခင္းမဟုတ္ပါ… အကူအညီေတာင္းျခင္းသက္သက္သာ…. ) Michael က ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ပို႔စ္တင္ေပးတယ္ … အခုသူေျပာျပတဲ့နည္းအတိုင္း စမ္းၾကည့္ထားပါတယ္… ေန႔တုိင္းသူ႔ဘေလာ့ဂ္သြားသြား သူတင္သမွ်ပို႔စ္ေတြကိုဖတ္ဖတ္ၿပီး လိုက္ကလိေနၾက…
စပါယ္ရွယ္ ေက်းဇူး Michael… :)



ကဲ ဖြားကိက ေျပာပါတယ္ တစ္ခုခုမေကၽြးဘူးလားဆိုလို႔ ... စားၾကပါ...  ေသာက္ၾကပါ... :)