မေတာ္တဆ

မေတာ္တဆ အၾကည့္ခ်င္းဆံုတဲ့ပြဲမွာ
ကၽြန္မ ႏွလံုးသား ရွဲကနဲ က်က္သြားတယ္
ပါးျပင္ေပၚကေမႊးညွင္းႏုေတြ အသဲအမဲထိုးထိုးေထာင္…
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ မသိလိုက္ဘူး
မေတာ္တဆ အငိုက္မိသြားတယ္…

သူ႔နံရိုးျဖစ္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ပန္းသီးကို အေမာတေကာအကိုက္
မေတာ္တဆပါပဲ…
သူ႔သေဘာအတိုင္းလိုက္မယ့္ ယုန္တစ္ေကာင္ျဖစ္သြားျပန္ေရာ…
မာနေတြကို သက္ျပင္းတစ္ခ်က္နဲ႔အတူ
`ဟင္း´ ကနဲ လြႊတ္ခ်ပစ္လိုက္ေတာ့
ပန္းႏုေရာင္စစ္စစ္ အိမ္မက္သစ္တစ္ခုရတယ္…
အဲ့ဒီမွာ သူက ရိုမီယိုေပါ့….

ဦးခ်စ္ႏိုင္နဲ႔ တကၠသုိလ္ဘုန္းႏိုင္
ေမာင္လွမ်ိဳးနဲ႔ ရာဘင္ျဒာနတ္တဂိုး
သူႀကိဳက္တာမ်ိဳးကိုမွ ကၽြန္မ ကိုးစားတတ္လာတယ္
သူ႔ႏႈတ္ကေစရင္ေလ
ေသပစ္လိုက္ဖို႔ေတာင္ ၀န္မေလးဘူး သိလား

အဲ့ဒီလို…
အရႈံးေပးပါတယ္လို႔ ႏွလံုးေသြးနဲ႔ေရးျပတာေတာင္
အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ေျခြဖို႔အေရး
ေနၾကတ္တာကို ေစာင့္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုတဲ့
သူ႔အတၱနဲ႔ ခလုတ္အတိုက္မွာ
ကၽြန္မ…ရင္ခုန္ရဲတိုက္ေလး….
မေတာ္တဆ(မေတာ္တဆ)…..က်ကြဲသြားတယ္…