ဗီလိန္ ျဖစ္ခ်င္သူ

ၾကည့္လ်က္မျမင္ ျမင္လ်က္မသိ
သိလ်က္တေစ
ေနရက္သူေရ…

နာမ၀ိေသသနေတြ အေထြးလိုက္နဲ႔
ငါ့ေျပးလမ္းကို နင္ပိတ္လိုက္ခ်ိန္…
အိမ္ျပန္လမ္းက မီးတိုင္မွာေတာင္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ အေရာင္မွိန္တယ္ဟာ…

နင္ၿခံဳေပးတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း၀တ္စံုက
ငါ့ဆႏၵေတြအတြက္ မလံု႔တလံု…
ေဟာဒီ ရင္တြင္းပိုးေတြကလည္း…
မိုးေမွ်ာ္ ပိေတာက္လို မငံု႔တငံု…
ဒါေပမယ့္
အဲ့ဒီခပ္ႏံုႏံုေကာင္က ခုထိကို ထံုေနတုန္း…

ျမင့္ျမတ္ခမ္းနား နင့္ေလးစားမႈေတြၾကားမွာ
င့ါႏွလံုးသား အႀကီးအက်ယ္ဖ်ားသြားတယ္…
မကစားရေသးခင္ အနားေပးခံရတဲ့
အားကစားသမားေလးတစ္ေယာက္ကို
ငါေကာင္းေကာင္းႀကီး ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ၿပီ ထင္တယ္
ေရွာင္လင္ နတ္သမီးေရ….

ဘ၀ဆိုတာေလ…
လူဆိုးလား လူေကာင္းလား…
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ေခါင္းတလားထဲက အေလာင္းမ်ားလို
အေကာက္နဲ႔ဒုိင္ေပါင္းစားတာ ခံရမွာပဲ…

ေကာင္မေလးရယ္
ဓါးနဲ႔တစ္ခ်က္တည္းထိုးလည္း ေသပါတယ္…
အဲ့ဒီလို မာယာမ်ိဳးနဲ႔
မာနကိုခ်ိဳးၿပီး အသတ္ခံရတာထက္စာရင္…
ပိုးစိုးပက္စက္သာအဆဲခံၿပီး…
ဒီအခ်ိန္
ငါ….
ဗီလိန္ပဲ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္….

(ကဗ်ာက မိန္းကေလးေတြအတြက္ဆို သိပ္မသင့္ေတာ္ဘူး ထင္လုိ႔ ေယာက်္ားေလးေနရာက ေရးလိုက္ပါတယ္... )