ေကာင္ေလးသို႔...

နာမည္ေလးလံုးနဲ႔ေကာင္ေလးေရ….

ဂိမၼာန္ေႏြလည္း ႀကိမ္ဖန္ေရမ်ားလွေပါ့…
ဒါေပမယ့္ေလ…ခုထိ
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
ထိန္ခ်န္ထားတဲ့ နင့္ရင္တြင္းစကား...
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ငါၾကားခြင့္ရမွာလဲ…

ေႏြဦး မိုး ေဆာင္း ဘယ္လိုပင္ေျပာင္းလည္း
ထီးတစ္ေခ်ာင္းတည္းအတူသံုး…
ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမွ ျပည့္စံုခဲ့စဥ္တုန္းက…
လူတကာရဲ႕ၿပံဳးစိစိအၾကည့္ကို ေျဖရွင္း
`သူငယ္ခ်င္း´ ဆိုၿပီး နင္အၿမဲျငင္းခဲ့တယ္…

ညတိုင္းေမွ်ာ္ေစတဲ့ ဖုန္းေခၚသံမဆဲ…
နင္အၿမဲေပးတဲ့ အသဲပံုေတြ
ငါ့ ရင္ထဲထိထုိးစိုက္…
အလိုက္တသိ ဂရုတစိုက္ရွိပံုေတြ...
ၾကည့္စမ္း......အဲ့ဒီ...
မွန္းဆခက္ခက္ ရြန္းလက္ေနတဲ့
မ်က္၀န္းနက္နက္ေတြေရာေပါ့…
ကဲ …
ဒါဆို........
ငါ အိပ္မက္တာ အျပစ္လား….

မျမင္ဖူး မူးျမစ္ထင္…
အခ်စ္ဦးမို႔… ရူးတဲ့ျဖစ္အင္…
ငါတို႔နာမည္ ေလးလံုးခ်င္းတူတယ္ဆိုရံုနဲ႔တင္
ငါ…ရင္ခုန္ဖူးတယ္…
အထူးသျဖင့္….
နင္၀ါရင္ ငါကမျပာခဲ့ပါဘူး….ေကာင္ေလးရဲ႕…

ထားရာေန ေစရာသြား…
နင္ကစားခ်င္သလိုသာ ကစားပါ…
အပါးမွာခစားခြင့္ေလးသာ… ေျမွာက္စား
ေနာက္မ်ားမွာ ျမစ္ျဖစ္ရင္လည္း
နင့္လက္ခုပ္ထဲ …
လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ စီးဆင္းခ်င္တုန္းပဲဟာ….
လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ စီးဆင္းခ်င္တုန္းပဲဟာ….